جوش های فورجینگ

نخستین همایش جوشکاری فورجینگ سر به سر میلگرد روز 25 آذر همزمان با روز پژوهش در محل ستاد بحران منطقه هفت برگزار شد. این همایش با همکاری و همیاری موسسه مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای ایران برگزار شد. در ابتدای همایش حامد حقی مدیرعامل موسسه مقاوم سازی و بهسازی و سپس قدرت الله دولتشاهی مسئول ستاد بحران منطقه هفت و امیر قاسمی عضو هیئت علمی سازمان مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای، در باره اهمیت مقاوم سازی در ساخت و ساز و جایگاه جوش فورجینگ در دوره معاصر سخن گفتند. در ادامه این همایش چهار مقاله برگزیده توسط هادی سوری، قربانی، بداغی و شیردل در مورد ایمنی جوش های فورجینگ ارائه شد و در پایان نیز به افراد برگزیده لوح هایی به عنوان یادبود ارائه شد. تاریخچه جوش فورجینگ فرآیند جوش سر به سر میلگرد و یا در اصطلاح فورجینگ سر به سر میلگرد در سال 1952 میلادی و بیشتر به منظور کاربرد در صنایع حمل ونقل ریلی ژاپن ابداع شد، اما با افزایش ساخت وساز و رشد سازه های شهری و بلندمرتبه سازی، توجه به مقاوم سازی، استحکام بیشتر و حفظ امنیت جانی و مالی این نوع جوش در اهمیت قرارگرفته و به دلیل ضریب ایمنی بالای آن و کاهش هزینه ها، جوش سر به سر میلگرد وارد حوزه ساخت وساز گردید. در این روش به جای بر روی هم قرار دادن بخش انتهایی میلگردها، دو سر میلگرد به وسیله اعمال حرارت در دمای مشخص و سپس فشار هیدرولیکی(که به دو سر میلگرد وارد می آید) به یکدیگر اتصال داده می شود. دستگاه با ایجاد حرارت بالا، حاصل از سوختن گاز اکسیژن و استیلن (در حدود 1200 تا 1300 درجه سانتی گراد) در دو سر آرماتوری که می خواهند به یکدیگر متصل شوند، باعث ایجاد پیوند بین دو آرماتور می شود به طوری که اتم ها در دو لبه آرماتور در اثر حرارت و فشار بالا بدون ایجاد تغییر شیمیایی با هم آمیخته و امتزاج صورت می گیرد و سطح یکپارچه ای فراهم می آورند. مزیت های جوش فرجینگ صرفه جویی در مصرف میلگرد حدود 20 تا 30 درصدی با حذف اورلپ و پرت، صرفه جویی در زمان اجرای کار و افزایش سرعت جوشکاری، نیاز به نیروی انسانی کمتر (دو نفر)، کاهش حمل ونقل ها با توجه به کاهش مصالح مصرفی و همچنین اتصال میلگردهای غیرقابل مصرف (پرت) به یکدیگر و استفاده مجدد آنها از جمله مهم ترین مزیت های این روش می باشند. روش جوشکاری سر به سر میلگرد در مقاومت سازه هم نقشی تعیین کننده دارد. بدین معنی که با توجه به کاهش مصرف میلگرد وزن اصلی سازه کم شده و متناسب با آن از نیروهای ثقلی جانبی نیز کاسته می شود و در نتیجه مقاومت سازه در مقابل زلزله افزایش خواهد یافت. ضمن اینکه با توجه به کاهش حجم و تراکم میلگردها در نقاط اتصال،امکان ویبره بهتر فراهم می شود و درگیری بتن با میلگرد ها افزایش خواهد یافت. علاوه بر این در جوش سر به سر میلگرد افزایش مقاومت در نقطه اتصال را شاهدیم به طوری که مقاومت در این نقطه بالاتر از سایر نقاط در طول میلگرد بوده و کیفیت مقطع اتصال، همان کیفیت مقطع اصلی میلگرد را به دلیل حفظ خواص متالوژیکی میلگرد دارا می باشد. تست جوش فورجینگ از جمله تست های انجام شده بر روی آرماتورهایی که با این روش جوش داده شده اند، تست کشش می باشد. این تست در آزمایشگاه های معتبری مانند دانشگاه شریف و امیرکبیر نیز انجام شده که در تمامی نمونه ها شکست از میلگرد پایه بوده و هیچکدام از شکست ها در نقطه اتصال نبوده است.