خانه ابری

به بهانه 13 دی، سالروز درگذشت علی اسفندیاری پدر شعر نو یوش ،روستایی از توابع بخش بلده شهرستان نور در استان مازندران است. روستای یوش از ییلاقات بسیار خوش آب و هوای استان مازندران است که چهارده چشمه دارد. روستای یوش دارای باغ های گردو، فندق، گیلاس و زردآلو است. قدمت این روستا بر اساس شواهد و قرائن موجود به دوره ساسانیان بازمی گردد و آتشکده رو به ویرانیِ کیا داود در حوالیِ آن قرار گرفته است. ناصرالدین شاه قاجار نیز برای تفریح و شکار به این روستا رفته و از آن به عنوان مکانی مفرح و خرم نام برده است. بافت کلی روستای یوش به صورت مجتمع و توده ای، در قسمت جنوب غربی روستا متمرکز است. خانه ها به صورت پلکانی در پای کوه بنا شده اند و جهت آنها رو به قبله، یعنی جنوب و شرق است. مصالح اصلی دیوارها در قدیم خشت و گل و امروزه بلوک، آجر و سیمان است. در گذشته سقف های تخت با تیرهای چوبی و کاهگل پوشانده می شدند اما امروزه با استفاده از حلب و آلومینیوم پوشش سقف به صورت شیروانی ساخته می شود. یوش دارای تابستان های گرم و مرطوب و زمستان های بسیار سرد است، گاهی تا ارتفاع یک متر در این ناحیه برف می بارد. خانه نیما یوشیج -شاعر مطرح معاصر و صاحب منظومه معروف خانه ام ابری است که بازسازی و مرمت شده است در یوش و در پیچ وخم کوچه ای خاکی قرار دارد. خانه نیما بنایی مربوط به دوره قاجار است. این خانه محل زندگی پدر و نیاکان وی بوده و با داشتن آجرکاری و گچ کاری های زیبا از جاذبه های گردشگری استان مازندران به شمار می آید. این خانه در سال 1207 هجری قمری توسط ناظم الایاله ساخته شد. این بنا دارای 3 ورودی، شاه نشین و اتاق های زیادی است و به لحاظ اینکه یکی از شعرای مشهور کشورمان در آن می زیسته، از ارزش فرهنگی بالایی برخوردار است. سردر ورودی این بنا به تاریخ 1128 ساخته شده اما در شیر سرنمای قسمت شمالی آن تاریخ 1136 قید شده است. جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی پرارزش با طرح گره چینی پرکار است و اتاق های طرفین ارسی دارای 6 نورگیر مشبک چوبی با طرح های جالب است. عمده مصالح به کاررفته در این بنا خشت، گل و چوب است و روکار نما نیز گچبری است. این خانه یک بار در سال 1370 مورد مرمت قرار گرفت و سال 1373 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و مجدداً در سال 1375 مرمت اساسی شد و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. علی اسفندیاری، مردی که بعدها به نیما یوشیج شهرت یافت، در سال 1276 در این خانه متولد شد. این شاعر بزرگ، در تاریخ 13 دی ماه 1338 درگذشت. او را در تهران دفن کردند؛ تا اینکه در سال 1372 طبق وصیت او، پیکرش را به یوش برده و در حیاط همین خانه که محل تولدش نیز بود، به خاک سپردند.