انتقال پایتخت به زیر تخت

صحبت از انتقال پایتخت است. بله، این مطلب درست است و شایعه نیست. منتهی نه که طرح خیلی خوبی است، الان قریب بیست سالی می شود که محل توجه است و راجع به آن صحبت می شود. خصوصا هر وقت که بحث آلودگی هوا یا زلزله، بالا می گیرد، اما از خدا که پنهان نیست، از شما نیز چه پنهان که چون اجرای این طرح در عمل کمی سخت است؛ این است که هنوز زور کسی نرسیده تا پایتخت را به خارج شهر تهران هل دهد. بسته پیشنهادی: بهتر است به عوض تک مضراب زدن بر فرمایش های دیگران به روال معمول و بی دردسر خودمان، بسته پیشنهادی بدهیم که صد درصد کاربردی تر است. ملاحظه بفرمایید:1 انتقال جزء به جزء: همیشه گفتند که سنگ بزرگ نشانه نزدن است. ما خودمان خیلی پیش تر شستمان خبردار شده بود که طرح انتقال پایتخت فقط در حد یک ایده است. اگر جز این بود که لااقل تا الان یک گوشه کار گرفته شده بود. حالا همه اش هیچ؛ توقع نداریم یکدفعه کل پایتخت را با جرثقیل بکسل کنند ببرند خارج تهران خالی کنند. خیر؛ گاو نر می خواهد و مرد کهن!... می شد در این سال ها جزء به جزء انتقال داده شود. قطعا تا الان فقط برج میلادش باقی مانده بود که برای میخکوب کردن گسل ها به زمین لازم است. البته می گویند بالایش بستنی های خوبی هم می دهند. 2 ایجاد معضل بیشتر: اگر به زعم مسئولان، مساله آلودگی هوا و زلزله، برای انتقال پایتخت کافی نیست؛ پس بفرمایند که چه مشکلات و معضلات دیگری لازم است به تهران اضافه شود تا مردم و مسئولان اقدام کنند. به هر حال خوش حال می شویم اگر کاری از دست ما برآید. حداقلش این است که به سبک جناب حافظ شاعر، ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم / غم تهران تو را چاره ز جایی بکنیم. 3ـ سیار بودن پایتخت: اگر زمانی که تهران را به عنوان پایتخت می ساختند، زیر آن چرخ گذاشته بودند؛ الان مسئولان عزیز ما این دغدغه ها و مشکلات بیخود را نداشتند و به کارهای مهم ترشان می رسیدند. ولی خب اگر دیگران در گذشته کوتاهی کردند، این دلیل نمی شود که ما نیز الان کوتاهی کنیم. فلذا در هرجا که می خواهیم پایتخت جدید را علم کنیم؛ بهتر است که زیر آن چرخ هایی گذاشته شود تا اگر باز آلودگی هوایی، چیزی، باعث پیدایش طرح و ایده انتقال پایتخت شد؛ این کار سه سوته، انجام پذیر باشد. آسان مثل آب خوردن یا بردن پایتخت به زیر تخت!