دود سود مسکن در چشم خودش

نهم دی ماه در تقویم رسمی ایران یادآور روزهای سرنوشت سازی است که اگربه چند مورد از آنها اشاره شود می توان به ترور نافرجام شیخ فضل الله نوری در سال 1287 ش، عضویت ایران در جامعه ملل پس از جنگ جهانی اول در سال 1300 ش، اعدام صدام حسین دیکتاتور عراق 2006م، خلق حماسه 9 دی در سال 1388 و... اشاره کرد اما در سال 1394 نهم دی ماه علاوه بر پاسداشت نهم دی ماه 1388 یعنی تجدید پیمان دوباره با آرمان های انقلاب و امام (ره) انقلاب شاهد نشست های ویژه ای هم بود. یکی از نشست های ویژه جلسه هیئت دولت تدبیر و امید و اتخاذ تصمیمات فوری و کوتاه مدت درخصوص آلودگی هوا بود که این روزها غلظتش از آلایندگی هوایی به آلودگی فضای سیاسی کشور هم کشیده شده است . نشست دیگر دومین نشست هم اندیشی شهردار تهران ـ یکی دیگر از مسئولان آلودگی کلانشهر تهران ـ با اصحاب رسانه بود که در این نشست نیز قالیباف بخش عمده صحبت های خود را به آلودگی تهران اختصاص داد؛ هرچند خود در آغاز از خبرنگاران و رسانه ها درخواست کرد از سیاسی کردن موضوع آلودگی هوا پرهیز کنند. ماحصل محورهای صحبت های رئیس جمهور محترم در رابطه با آلودگی هوا را می توان چنین برشمرد: 1ـ از سال 93 لایحه هوای پاک از طرف دولت به مجلس داده شده که منجر به تقلیل زمان معاینه فنی خودروها به سه سال شده است. (این مورد را رئیس سازمان محیط زیست کشور نیز به نوعی در گفت وگو با اصحاب رسانه تکرار کردند.) 2ـ درخواست هیئت دولت از پلیس تا تمام اهتمام خود را در نظارت بر خودروهای آلوده کننده بیشتر به کار گیرد. 3ـ درخواست از مردم تا با مشارکت اجتماعی خود و کاهش میزان دمای وسایل گرمایشی در منازل به کاهش آلودگی هوا کمک کنند. 4ـ درخواست دولت از وزارت راه و شهرسازی و شورای عالی شهرسازی بر لزوم نظارت بر بلندمرتبه سازی و تأکید رئیس جمهور با این عنوان که: باید برای برج ها و ساختمان های بلندمرتبه به خصوص آنهایی که در کریدور جابجایی هوا قرار دارند، چاره اندیشی شود و حداقل از این به بعد از ساختن آنها در این گونه مناطق جلوگیری شود. شهردار تهران نیز که به نوعی همواره از سوی تصمیم سازان سیاست های ساخت وساز متهم به شهرفروشی با رواج تراکم فروشی شده است، در پاسخ به سؤال خود مبنی بر اینکه اگر به من بگویند تنها مشکل تهران را اعلام کنم آلودگی هوا را تنها مشکل تهران برشمرده است. قالیباف همچنین روش حال حاضر مسئولان کشور در حل مشکل آلودگی هوا را از این روی که ابتدا اجازه می دهند آلودگی تولید شود و سپس به حل آن اقدام می کنند، روش غلطی خوانده و روش های مقابله با آلودگی جز با اقدام نکردن نسبت به توقف منابع تولید آلایندگی را محکوم به شکست دانسته است. البته ایشان باز در پاسخ به سؤال دیگرخود که مشکل عدم اجرای قانون چیست؟ جواب داده است: مدیریت است و بس . همچنین اعلام آمادگی کرده است اگر کسی در جمهوری اسلامی ایران پیدا نشود که مسئولیت حل آلودگی هوا را قبول کند، مسئولیت را بر عهده بگیرد و ظرف مدت مشخصی این مشکل را حل کند. اما اینکه ما در اینجا تا حدودی مبسوط صحبت های شهردار را تا اعلام آمادگی اش برای حل تنها مشکل تهران آوردیم به این سبب بود که ایشان علیرغم اصرار برخی از مسئولان اجرایی در مسبب بودنش در آلودگی هوای تهران، خود را مبرا از هرگونه قصور نسبت به آلودگی و کنترل ترافیک و... دانسته است. اما در میان محورهای چهارگانه صحبت های رئیس جمهور آنچه مهم تر به نظر می رسد و مسئولیت آن به وزارت راه و شهرسازی و شورای عالی شهرسازی سپرده شده است مورد چهارم یعنی جلوگیری از برج سازی و ساختن ساختمان های بلندمرتبه حداقل از این به بعد در مناطقی است که به تعبیر رئیس جمهور در کریدور جابجایی هوا قرار دارند. اما چند سئوال: با این دستور رئیس جمهور، دستگاه متولی سیاست گذاری و نظارت بر ساخت و ساز که از خیلی وقت ها پیش انتقاد خود از تراکم فروشی ها مخصوصاً در کلانشهر تهران را ابراز کرده بود ،چگونه مواجه خواهد شد؟ مواجهه وزارت راه و شهرسازی با دستور ویژه رئیس جمهور در جلوگیری از بلندمرتبه سازی حداقل از این به بعد چه تأثیری بر ادامه ساخت و ساز خواهد داشت؟ ساخت و ساز اگر از عمودی سازی که منجر به ارتفاع یافتن برج ها و به تبع آن آلودگی هوا می شود به افقی سازی تغییر مسیر دهد چه اتفاقی در حوزه ساخت و ساز خواهد افتاد؟ وزیر راه و شهرسازی فعلی همواره از بالا بودن قیمت مسکن به علت بالا بودن قیمت زمین شکوه داشته اند؛ با جلوگیری از عمودی سازی چه سرنوشتی در انتظار زمین های تقریباً به اتمام رسیده در کلانشهر تهران خواهد بود؟ آیا سود حاصل از برج سازی تبدیل به دود در چشم بلندمرتبه ها خواهد شد و پس از این، قامت برج ها خم خواهد گشت؟ آیا این تصمیم ،موجب نگاه ویژه راه و شهرسازی به سمت بافت های فرسوده خواهد شد؟ تکلیف بیش از پنج هزار هکتار بافت فرسوده در تهران و 74 هزار هکتار در کشور- که پیش از این در قانون بر الزام نوسازی سالانه 10درصد آنها تصریح شده است- روشن خواهد شد؟ آیا جلوگیری از بُرج سازی کمکی به اجرای قانون که به تعبیر شهردار تهران مشکل عدم اجرا، مدیریت است و بس خواهد کرد؟ آیا مدیریت خواهد شد که در این مقطع حساس انتخاباتی و رکود بازار، مخصوصاً بازار مسکن برخی سوداگران از فضای گل آلود ماهی سود سوداگری نگیرند؟ سؤال هایی از این دست، هرچند بسیار است و شاید درصورت مطالبه همه آنها نیاز به مثنوی هفتاد من کاغذ باشد ولی انتظاری که از مدیران، مسئولان، متولیان و همه دلسوزان نظام و کشور می رود این است که مواظب باشند با سوءمدیریت، بهانه ای دیگر به دست عده ای دیگر ندهند تا خدای ناکرده حلاوت و شیرینی دوره امیدی که شروع شده است و امید می رود در پساتحریم با رونق اقتصادی و افزایش مبادلات تجاری با کشورهای منطقه ای و جهانی شیرین تر نیز شود، به تلخی تبدیل شود. قادر نصیری ترزنق