بیانیه درخصوص مواجهه با بافت های فرسوده

در راستای بهسازی بافت های تاریخی و تفکیک آنها از بافت های فرسوده برای حفاظت از تخریب، سیاست گذاری هایی صورت گرفته که بیانیه حاضر بازنمود خارجی تلاش ها در این زمینه است. بیانیه محمدسعید ایزدی، معاون وزیر راه و شهرسازی در خصوص مواجهه با بافت های فرسوده را در ادامه می خوانید: باسمه تعالی بافت های تاریخی- فرهنگی به بخش یا بخش هایی از شهر اطلاق می شوند که منعکس کننده ارزش های فرهنگی- تاریخی شهر بوده و از تعامل پیوسته سه دانش تاریخی زیست سرزمینی (فرهنگ)، دانش زیست اقلیمی یا زیست بوم (طبیعت) و دانش فنی زمانه انسان های ساکن در یک پهنه زیستی در طول تاریخ شکل گرفته و به لحاظ ویژگی های شکلی و ساختار متشکله، قابل تمایز از سایر پهنه های شهری اند. این بخش ها در قالب محدوده های تاریخی- فرهنگی شهر توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تعیین می شوند. محدوده های تاریخی فرهنگی شهرها با توجه به ویژگی های شکلی (ریخت شناسی)، عناصر و اجزاء متشکله، ساختارهای فرهنگی اجتماعی قابل شناسایی اند. این پهنه های شهری ارزشمند نیازمند رویکردی ویژه در نظام سیاست گذاری، برنامه ریزی و طرح ریزی توسعه اند. محدوده های تاریخی فرهنگی شهرها به عنوان ثروت های فرهنگی، بیانگر ارزش های فرهنگی اجتماعی، فضایی- کالبدی و مواهب زیست محیطی اند؛ لذا توجه توأمان به حفاظت از میراث معنوی- طبیعی و ملموس در این محدوده ها ضروری است. محدوده های تاریخی- فرهنگی به منزله بخشی جدایی ناپذیر از پیکره و استخوانبندی شهر امروزاند؛ لذا پرداختن به موضوع بهسازی و باززنده سازی این پهنه های ارزشمند باید با رویکردی شهرنگر در مقیاس شهر و سرزمین مورد توجه قرار گیرد. بافت تاریخی- فرهنگی به منزله عرصه ای در بردارنده عناصر و مجموعه های تاریخی و ارزشمند، شبکه به هم تنیده ای که ساختار و سازمان فضایی بافت را تشکیل می دهد، فضاهای عمومی که مکان رویداد و قلمرو تعاملات اجتماعی بوده و نیز محلات که پهنه های سکونت را در این محدوده تعریف می کند شناخته می شود. حفاظت از وحدت نظام ساختار کالبدی- اجتماعی و کارکردی در فرایند باززنده سازی و بهسازی این محدوده ها ضروری است. بهسازی و باززنده سازی محدوده های تاریخی فرهنگی فرایندی جامع تدریجی و پیوسته از مجموع اقدامات کالبدی- زیرساختی و موضوعی (نرم افزاری) با رویکردی حفاظت محور است. اقدامات مقطعی، پروژه محور و صرفا کالبدی به تنهایی پاسخگوی مشکلات نخواهدبود. بازگشت این بخش از مکان های شهری به جریان جاری حیات شهر، در فرایندی گام به گام و برنامه محور میسر است. یکی از ارکان بازآفرینی محدوده های تاریخی- فرهنگی، تجدید حیات اقتصادی، از طریق باز تعریف نقش و کارکرد آنها با توجه به نیازهای اقتصادی شهر است. فرایند باززنده سازی و بازآفرینی محدوده های تاریخی فرهنگی موضوعی چندوجهی و فرابخشی است؛ لذا نیازمند مشارکت و حضور کلیه دستگاه ها و کنشگران دخیل است. ایجاد فضای تصمیم سازی و تصمیم گیری مشترک از طریق تشکیل کارگروه های تخصصی با حضور نمایندگان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، وزارت راه و شهرسازی، وزارت کشور، شورای عالی استان ها و همچنین کمیسیون های تخصصی مجلس شورای اسلامی و نمایندگان سازمان های مردم نهاد ضروری است. تدوین نظام نامه نحوه اقدام در زمینه حفاظت و باززنده سازی محدوده های تاریخی فرهنگی در شهرهای بالای 200 هزار نفر توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با همکاری وزارت راه و شهرسازی- وزارت کشور و شورای عالی استان ها ضروری است. این طرح پس از تصویب در شورای عالی شهرسازی و معماری ایران ملاک عمل خواهد بود.