همه خانه های چخوف

به مناسبت 9 بهمن، زادروز نویسنده بزرگ روس آنتوان چخوف، پزشک و نویسنده بزرگ روسی دارای خانه های متعددی در داخل و خارج از روسیه بود؛ از جمله کشورهای اوکراین و آلمان. در سال 1906 میلادی، دو سال پس از مرگ آنتوان چخوف، نویسنده شهیر و برجسته روسی، در زادگاهش یعنی تاگانروُگ، جنوب کشور روسیه اولین موزه وی افتتاح شد. این موزه درواقع یک اتاق در قدیمی ترین کتابخانه تاگانروگ بود. وی در طول سال های 1890 -1886 میلادی در خانه قرمزرنگ خود واقع در مسکو زندگی می کرد. این خانه نیز با نام موزه چخوف افتتاح شد. خانه دیگری دراوکراین برای گذران تعطیلات تابستان مورد استفاده خانواده چخوف قرار داشت. این اقامتگاه نیز به عنوان موزه چخوف گشوده شد. اقامتگاه سه ماهه آنتوان چخوف در شهر الکساندروفسکی در استان ساخالین، یک بنای دو طبقه با معماری چوبی که به عنوان موزه ادبی- هنری جزیره ساخالین افتتاح شد. این موزه علاوه بر پرداختن به مباحث مرتبط با چخوف، به مبحث نژادشناسی ملّیت هایی که در این استان زندگی می کنند نیز پرداخته است. خانه موزه چخوف در دهکده ملیهوو در مسکو، یکی از مهم ترین بناهای فرهنگی روسیه است، خانه ای که این نمایشنامه نویس و نویسنده بین سال های 1899- 1892 میلادی در آن اقامت داشت. خانه چخوف در یالتا در کشور اوکراین با نمای سفید رنگ و با معماری روسی، در محلی روبه روی دریای سیاه بنا شده است. او بعد از سکونت در این خانه به بیماری سل مبتلا شد و در سال 1904 میلادی و در سن 44 سالگی درگذشت. معماری این ساختمان 100ساله توسط شاپاوالُف و با نظارت مستقیم آنتوان چخوف و مادرش انجام گرفت. این خانه، مکان ملاقات چخوف با شخصیت هایی مانند گورکی، کوپرین، کوُرولنکو شالیاپین بوُنین و رِخمانینوف بوده است و به عنوان مرکز سازمان دهنده کنفرانس های علمی بین المللی مطالعات چخوف در این شهر، به شمار می رود. چخوف بعد از پایان تحصیلاتش در رشته پزشکی به طور حرفه ای به داستان نویسی و نمایش نامه نویسی روی آورد. وی به مدت چند ماه در بادن وِیلرِ آلمان زندگی کرد و این خانه به عنوان تنها موزه چخوف در غرب افتتاح شد. این موزه علاوه بر پرداختن به موضوعات مرتبط با چخوف، به عنوان مرکزی برای درک تجارب معنوی، آگاهی، کشف و شهود در زمینه فرهنگ و ارتباطات دو کشور آلمان و روسیه شناخته می شود. آنتوان چخوف در داستان هایش در چند مورد، اشاره هایی به ایران و دوران قاجار داشته، حتی در داستانی به نام نشان شیر و خورشید به ایران می پردازد. در داستان دیگری به ملیت های مختلف پرداخته، نکات طنزآمیزی از ایرانی ها و ارتباط شان با روس ها را بیان می کند.