قانون حمورابی

از هرچه بگذریم از امنیت و مقاوم بودن سقف بالای سرمان نمی توانیم بگذریم. باران های زیبای بهاری، گرمای نفسگیر تابستان، سرمای پاییز و برگ ریزان دلنشینش، بارش برف و باران زمستانی هیچ کدام نمی تواند ما را از فکر داشتن یک ساختمان سالم و بادوام که از مصالح باکیفیت ساخته شده و از طراحی قابل قبولی نیز برخوردار است، دور کند. بی شک بیشترین هزینه زندگی ما به خرید مسکن تعلق دارد، پس دقت در خرید این کالا بیش از هر چیز حائز اهمیت است و اینجاست که بحث عمر مفید ساختمان به میان می آید و تأثیرگذارترین عامل در این نکته نیروی انسانی ماهر و بااخلاق است که روش های مناسب ساخت وساز و اصول حرفه ای و انسانی را به کار گرفته باشد؛ که اگر غیر از این باشد باید در برابر مخروبه های هر ساختمانی که خالقش بوده سر تسلیم فرود آورده و به تعظیم کمر خم کند، چون مسئول است؛ مسئول جان و مال انسان هایی که به وی اعتماد کرده و می خواهند زیر سقف هایی که او ساخته دمی بیارامند. تکنولوژی و علم مهندسی رشد روزافزون داشته، روش ها و مصالح نوین موجب تسریع و تسهیل پروژه های ساختمانی می شود، با همه اینها، یادمان نرود پیشینیان ما در ساخت بناهای خود تلفیقی از هنر، سنت و فرهنگ را همواره با اخلاق حرفه ای به کار گرفته اند و دستان توانمندشان از سنگ، خاک و چوب بناهای ماندگاری برجای گذاشته اند که صدها سال از عمرشان گذشته و امروز با زبان تحسین و ثنا این همه مهارت و شاهکار آنان را به نظاره نشسته ایم. ماندگاری آثار ارزشمند و چشم نوازشان، نتیجه اخلاق مداری، رعایت اصول انسان دوستی و از همه مهم تر پایبندی به قوانین بوده است. از جمله قوانینی که چارچوب انسانی و اخلاقی تعیین می کرد، مجموعه قوانین حمورابی است. این قانون به دستور حمورابی، شاه بابل شامل 282 ماده در زمینه حقوق جزا، حقوق مدنی و حقوق تجارت در 34 ردیف به خط میخی روی سنگی از جنس بازالت نوشته شد. براساس این قانون اگر کسی خانه ای بسازد و کار خود را خوب انجام ندهد، به صورتی که خانه فرو بریزد و باعث مرگ صاحبخانه شود، به مرگ محکوم خواهد شد.