لایحه ای که به شورا ارائه نشد

گروه ساخت وساز: تخریب و نوسازی ساختمان های کم سن وسال در تهران و کلان شهرها روزبه روز بیشتر می شود. ساختمان هایی که عمر چندانی ندارند و قابل سکونت هستند اما با هدف کسب سود بیشتر از طریق افزایش طبقات، تخریب می شوند و ساختمان های نوساز جای آنها را می گیرند، بدون توجه به شرایط کوچه و محله ساختمان. به این ترتیب اهالی محله های مختلف هر بار شاهد تخریب و ساخت یک آپارتمان و مجتمع جدید هستند که باید بیش از یک سال آلودگی های صوتی و محیطی آن را تحمل کنند و البته این کار هزینه های زیادی را هم به شهر تحمیل می کند؛ حجم بالای مصالحی که برای ساخت وساز استفاده می شوند و برداشت از معادن سیمان و سنگ و از سویی مصرف بالای آب و برق در جریان انجام این کار، از مسائلی است که برای کلانشهر ها مشکل ساز شده است. در شرایطی که بحران کم آبی گریبان شهر ها را گرفته و سال های دشوارتری از این نظر پیش روست، مصرف بالای این منابع در جریان تخریب و نوسازی باری بر این مشکل می افزاید. 27 میلیارد دلار خسارت متوسط عمر ساختمان در جهان بین 70 تا 80 سال است و در کشورهای توسعه یافته به بیش از صد سال می رسد اما در ایران به دلیل بی توجهی به کیفیت و استحکام بنا در هنگام ساخت و نبود نظارت، عمر مفید ساختمان ها حدود 30 سال تخمین زده می شود که ترجیحات سوداگرانه ناشی از ارزش افزوده بخش مسکن، این عمر مفید را به 12 تا 15 سال رسانده به گونه ای که در طول 10 سال گذشته شاهد تخریب واحدهای مسکونی 20 تا 25 ساله در کشور بوده ایم که بر اساس برآورد ها نزدیک به 27 میلیارد دلار خسارت وارد کرده است. موضوعی عجیب که به قول عبده تبریزی، مشاور وزیر راه و شهرسازی هیچ کشوری با سرمایه های خود چنین کاری نمی کند. موج سواری شهرداری خردادماه 93 بود که معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران با استناد به احکام برنامه پنج ساله دوم مدیریت شهری تهران که در شورای شهر به تصویب رسید، موضوع ممنوعیت تخریب ساختمان های کمتر از 25 سال عمر بنا را مطرح کرد تا پایانی باشد بر ساخت وساز نامعقول و تخریب سرمایه های ملی. در 24 آبان همین سال شهرداری سیاست پیشنهادی خود مبنی بر منع کوبیدن سازه های زیر 25سال سن را مقداری تعدیل کرد و قرار شد لایحه ای با عنوان اخذ عوارض سنگین برای ساختمان های با عمر کمتر از 25 سال با رعایت همه جوانب تنظیم و به شورای شهر ارائه کند. در زمان انتشار این خبر خیلی از رسانه ها به آن پرداختند و بسیاری از کارشناسان لب به تحسین شهرداری تهران گشودند که با توجه به اینکه 30 درصد پروانه های صادره شهرداری مربوط به تخریب و نوسازی است، اجرای این طرح درآمد شهرداری را کاهش می دهد؛ بنابراین اجرای این طرح شهامت بالایی نیاز دارد. خلاصه اینکه جو رسانه ای خوبی برای شهرداری تهران به وجود آمد. بازسازی به جای تخریب علیرضا نادری، معاون شهرسازی و معماری وقت شهرداری تهران با بیان اینکه این اقدام سبب می شود تا دیگر سرمایه گذاران به تحریک مالکان این گونه ساختمان ها برای مشارکت در پروژه های تخریب و نوسازی روی نیاورند، تصریح کرد: از طرف دیگر مالکانی که ساختمان های مقاوم دارند همچون دیگر نقاط دنیا می توانند به جای تخریب، ساختمان خود را بازسازی کنند. خبری نیست که نیست سال 93 به اتمام رسید و سال 94 آمد و حالا کمتر از 35 روز به پایان سال زمان داریم اما خبری از تصویب و حتی بررسی طرح مذکور در شورای شهر نیست که نیست. ظاهرا مسئولان شهرداری تهران و شورای شهر یادشان رفته که قرار بود تخریب ساختمان های با کمتر از 25 سال عمر را بررسی و احیانا ممنوع کنند. شاید هم استدلال کنند که این طرح صرفا مربوط به معاون معماری و شهرسازی سابق بوده و الان به مجموعه شورا و شهرداری ربطی ندارد. لایحه به شورا ارائه نشد محمد حقانی، رئیس کمیسیون محیط زیست شورای اسلامی شهر تهران در رابطه با ارائه این لایحه از طرف شهرداری به شورا به خبرنگار پیام ساختمان گفت: این لایحه از طرف شهرداری به شورا ارائه نشد و در نتیجه مورد بررسی هم قرار نگرفت. وی در پاسخ به سؤال خبرنگار ما که آیا نباید شورای شهر تهران پیگیر موضوع باشد و در مقابل تخطی شهرداری بایستد، اظهار داشت: متأسفانه مواردی بسیاری از این دست وجود دارد. به طور مثال در بودجه ای که شهرداری ارائه کرده، نصف بودجه تراکم فروشی و تغییر کاربری است. وقتی منابع درآمدی پایدار تعریف نمی کنند، قطعا دست به شهرفروشی می زنند. حقانی اضافه کرد: اگر طرح تفصیلی متقن و مطالعه شده برای شهر است چرا باید باز هم شهرداری دنبال تغییر کاربری باشد؟ چرا تمام تغییر کاربری ها، تغییر فضای سبز و خدماتی به تجاری و مسکونی است. چرا هیچ گاه تجاری را به فضای سبز تغییر نمی دهند؟