اولین ساختمان عمومی سه بعدی

تا پیش از این، مدلسازی در معماری به شکل تصاویر دوبعدی روی صفحه های نمایشگر یا روی کاغذ ارائه می شدند و برای ماکت نیز باید فرایند جداگانه ای انجام می گرفت، اما با ورود پرینترهای سه بعدی نه تنها عمل شبیه سازی و ماکت سازی شکل تازه ای به خود گرفت، بلکه در حیطه تولید و اجرا نیز موجبات دقت و تسهیل در ساخت قطعات فراهم شد تا جایی که پیش بینی می شود ساختمان های آینده بتوانند با بهره گیری از این فناوری به عصر جدیدی از معماری برسند. گروه معماری داس یکی از پیشگامان استفاده از این تکنولوژی در عرصه طراحی و اجرای ساختمان هاست؛ که این روزها نیز نمای طراحی شده توسط آنها در ساختمان موقتی که برای نشست های سران اروپایی EU Building در هلند در نظر گرفته شده، با همین تکنولوژی مدل سازی شده است. اگرچه آنها سابقه استفاده از چاپگرهای سه بعدی را در پروژه کانال هاوس داشته اند، اما این ساختمان، نخستین ساختمان عمومی است که از قطعات پرینت شده با این ابعاد بزرگ برای نمایش در انظار عموم استفاده کرده است. این ساختمان که قرار است تنها برای 6 ماهی که این نشست ها در آن دایر است، استفاده شود، دارای نمایی با سازه کششی چادری است که انتخاب مناسبی هم به جهت موقتی بودن سازه و هم به لحاظ فرمی است، زیرا یادآور فرم بادبان کشتی و عملکرد سابق سایت به عنوان محوطه صنعتی کشتی سازی است که البته همراهی آن با رنگ آبی و شکل مواج نشست گاه های پارامتریک طراحی شده در بدنه بیرونی ساختمان نیز در این تداعی ذهنی بی تأثیر نیست. یکی از نگرانی هایی که از قرن 21 بسیار جدی تر نمود پیدا کرده، عدم پیش بینی برای مرگ ساختمان ها و ضایعات ساختمانی در پی تخریب آنهاست. اگرچه مطلوب ترین حالت طراحی ساختمان های است که قابلیت تطبیق با شرایط و نیازهای جدید و در نتیجه عمری طولانی داشته باشند، اما گریز از فرسایش نیز امکان پذیر نیست؛ در راستای توسعه پایدار، رویکرد جهانی در ساختمان سازی به سمت استفاده از مواد و مصالحی پیش می رود که قابلیت برگشت به محیط زیست را داشته باشند، در این پروژه نیز با توجه به پیش بینی عمر کوتاه آن، از مواد بیوپلاستیک زیست تخریب پذیری استفاده شده که پس از پایان این دوره می توانند تمام و کمال بازیافت شده و دوباره به عنوان مواد خام چاپگرهای سه بعدی استفاده شوند.