معماری جسورانه

بنیان گذار اصول معماری در آمریکا فیلیپ جانسون متولد 8 جولای 1906 اوهایو بوده و در سال 1930 موفق به دریافت مدرک B.A فلسفه یا تاریخ معماری، از دانشگاه هاروارد شد. او پس از فارغ التحصیلی، دپارتمان معماری موزه هنر مدرن نیویورک را برای نخستین بار در سطح موزه های ایالات متحده، به منظور مطالعه و کنکاش در معماری (به عنوان یک هنر)، تأسیس کرد و مدیریت آن را دو دوره بر عهده گرفت. جانسون یکی از شخصیت های برجسته معماری و طراحی قرن بیستم، مورخ معماری، موزه دار و گردآورنده آثار هنری بوده است. وی معمار نوآوری است که طراحی آسمان خراش های شیشه ای را رواج داد و بعدها با طرح های جسورانه و نوستالژیک پست مدرن قالب های پیشین خویش را درهم شکست. جانسون در طول 50 سال، یکی از تأثیرگذارترین چهره های معماری و طراحی آمریکا بوده است، به طوری که بسیاری از ساختمان های این کشور در نیمه دوم قرن بیستم، بر اساس اصول معماری بنا گذاشته شد که توسط او، ساخته شده اند. فیلیپ جانسون در سال 1940 و در سن 34 سالگی برای تحصیل در رشته معماری به هاروارد بازگشت و زیر نظر اساتیدی همچون مارسل بروئر و والتر گروپیوس آموزش دید. او مدرک B.Arch خود را در سال 1943 دریافت کرد و تا سال 1946 در کمبریج ماساچوست به فعالیت حرفه ای در عرصه معماری پرداخت. در این زمان بود که او به نیویورک بازگشت تا بار دیگر به عنوان مدیر دپارتمان معماری در MOMA خدمت کند. این معمار برجسته علاوه بر ترویج نظریه سبک بین المللی، با خلق برخی از آثار مهم و به یادماندنی اش همچون خانه شیشه ای و ساختمان سیگرام به شهرت و اعتبار دست یافت. در میان ساختمان هایی که جانسون در طول زندگی اش طراحی کرد، خانه شیشه ای که برای خودش درNew Canaan ساخت، از همه مشهورتر است. این خانه یک تک اتاق با دیوارهای تمام شیشه ای است، با الهام از خانه فارنزوثِ میس ون دررو طراحی شده و در این اثر نظرات ون دررو به وضوح قابل مشاهده است. این خانه شیشه ای در سال 1986 به ائتلاف ملی حفاظت از آثار تاریخی اهدا شد تا به عنوان یک میراث تاریخی توسط این نهاد نگهداری شود. فیلیپ جانسون با همکاری هنری راسل هیچکاک، مورخ معماری، نمایشگاه برجسته و تأثیرگذاری با عنوان سبک بین المللی در MOMA ترتیب داد که به واسطه آن عده زیادی از بازدیدکنندگان آمریکایی با معماری مدرن اروپا و مدرنیست های اروپایی از قبیل میس ون دررو، والتر گروپیوس و لوکوربوزیه آشنا شدند. جانسون و هیچکاک اصول معماری مدرن را در کتابی به نام سبک بین المللی یا معماری بعد از سال 1922 گردآوری و تدوین کردند. این کتاب ضمن آشنا ساختن معماران آمریکایی با یک گرایش و راهکار انقلابی در طراحی، موجب شکل گیری جنبش و سبکی با همین نام در معماری معاصر جهان شد. سبک بین المللی که مشخصه آن کاربرد مصالح مدرن از قبیل شیشه و فولاد و تأکید بر کارکرد و سازه، به جای توجه به دکوراسیون و تزئینات است. این سبک علاوه بر اینکه معماری آمریکا را به شدت تحت تأثیر قرار داد، تا مدت ها بعد، بر معماری جهان نیز حکم فرما بود. جانسون علاوه بر این اقدامات، از ثروت شخصی اش نیز برای پشتیبانی و ایجاد انگیزه در بسیاری از معماران مدرن که برجسته ترین آنها میس ون دررو بود، بهره گرفت. جانسون در سال 1978 برنده مدال طلای انجمن آمریکایی معماران (AIA) که بالاترین نشان افتخار و سپاس رشته معماری به شمار می آید، شد و سال بعد، به خاطر موفقیت های دوران زندگی حرفه ای اش، به عنوان برنده جایزه معتبر معماری پریتزکر انتخاب شد. او یک کلکسیونر حرفه ای آثار هنری نیز بود و چون در خانه اش اتاقی برای نمایش این آثار نداشت، آنها را به موزه هنر مدرن اهدا کرد. برخی از مهم ترین پروژه های فیلیپ جانسون عبارتند از: مرکز علمی k ne، ییل، 1966 بخش الحاقی کتابخانه عمومی بوستون، 1973 مدرسه معماری هوستون، 1973 Penzoil Place، هوستون، 1976 بانک آمریکا، هوستون، 1985 میدان شکرگزاری، دالاس، 1977 ساختمان بیمه عمر عمومی، سنت لوئیس ، 1977 کلیسای بلورین، 1980 اداره مرکزی PPG، پیترزبورگ، 1984 Bank One Center، دالاس، 1987 مرکز آتلانتیک، آتلانتا، 1988 تندیس Cleveland، 1996