قفسم آرزوست

روزگاری خانه دار شدن مانند امروز رؤیا نبود و می شد حتی با پس انداز ماهیانه ظرف مدت کمتر از چند سال سقفی برای زندگی تهیه کرد. رفته رفته وضعیت به شکلی پیش رفت که خرید خانه به ویژه در شهرهای بزرگ برای طبقه متوسط جامعه، نه با پس انداز که حتی با وام هم امکان پذیر نشد؛ همچنان که امروز وقتی صحبت از وام مسکن می شود، مردم معترض می شوند که با این مقدار پول در شهرهای بزرگ نمی توان 30 متر خانه خرید تازه باید دو برابر آن را به بانک پس بدهیم. تا اینجای مطلب خواستیم شرایطی که اغلب جامعه به آن گرفتارند را توضیح دهیم؛ هرچند که مردم با گوشت و خون این وضعیت را حس می کنند. دولت های نهم و دهم با اجرای طرح مسکن مهر سعی داشتند تا طبقه متوسط و ضعیف جامعه را با حذف قیمت زمین خانه دار کنند. این طرح استارت خورد و شهرهای جدید بسیاری در اطراف شهرهای مادر ساخته شد و بسیاری از مردم که حتی خواب خانه دار شدن را نمی دیدند، با مبلغی حتی کمتر از پول رهن خانه و با پرداخت اقساطی در حدود 300 هزار تومان خانه دار شدند. در حقیقت وزارت راه و شهرسازی سابق به درستی دریافته بود که خانه دار شدن طبقه متوسط و ضعیف جز با حذف قیمت زمین امکان ندارد اما این طرح همانند تمام طرح ها عاری از مشکلات و کاستی نبود؛ همچنان که مکان یابی درستی در مسکن مهر صورت نگرفت و ساختمان ها قبل از اتمام زیرساخت، تحویل متقاضیان شد. بااین وجود همین امروز هم اغلب مردم مسکن مهر را با تمام نواقص آن ترجیح می دهند چون راه دیگری پیش رویشان نیست. حالا وزیر محترم راه و شهرسازی مسکن مهر را قفسه هایی می داند که در اطراف شهرها تعبیه شده اند و انسان را فارغ از پیوست های اجتماعی، فرهنگی و نژادی در خود جا داده اند و به عبارتی انسان را کالا فرض کرده اند. ما هم تا حدودی با این نظر جناب وزیر موافقیم و معتقدیم که ساختمان و شهر باید فراتر از یک سرپناه باشد اما از قدیم گفته اند که دیکته نانوشته غلط ندارد. اگر جناب آخوندی معتقدند که مسکن مهر قفسه است، آیا راهی بهتر برای مردمی که کمرشان زیر بار مشکلات مسکن و اجاره خانه های وحشتناک خم شده، دارند؟ اگر مسکن مهر انسان را کالا می کند، راه کالایی نشدن چیست؟ قطعا پرداخت وام های 60 میلیون تومانی (البته اگر پرداخت شود) با بازپرداخت 110 میلیون تومان راهکار نیست. این را آقای وزیر می توانند از طبقه متوسط و فقیر جامعه سؤال کنند. به طورکلی انتقاد کردن و با قدری تساهل خراب کردن، راحت تر از ساختن است. قطعا طرح مسکن مهر ضعف های زیادی داشت اما آقای وزیر بعد از گذشت دو سال و نیم از وزارت چه راهکار مؤثری برای خانه دار شدن مردم ارائه کرده اند؟ حتی طرح مسکن اجتماعی به عنوان یکی از اصلی ترین شعار های وزارت راه و شهرسازی برای تولید مسکن هنوز هم برای هیچ کس معلوم نیست و حتی نمی توان در مورد آن اظهارنظر کرد. آقای وزیر خیلی از مردم زندگی در این قفسه ها یا شاید راحت تر بگوییم قفس ها را بر زندگی سخت اجاره نشینی ترجیح می دهند. ای کاش به جای بی ثمر خواندن این طرح، عیوب و نواقص آن را برطرف می کردید تا خانه به دوشان در دولت تدبیر و امید قدری امیدوارتر بار سنگین اجاره را به دوش می کشیدند. آقای دکتر! از زبان این مردم می گوییم: قفسم آرزوست!