در همیشه به روی یک پاشنه نمی چرخد

بنابراین نباید به ابدی بودن و سکون در مقام، منصب و موقعیت خود یا دیگران تکیه کرد بلکه باید هرلحظه انتظار تغییر و دگرگونی را داشته باشیم.

به طورکلی فلسفه ساخت یک بنا، بنیان گذاری است و در این امر عنصری مانند در، محلی است برای ورود و خروج و می توان چنین تعبیری داشت که رفت وآمد و ورود و خروج افراد بدون سکون و ثبات و همراه با تحرک است. به این ترتیب ما انسان ها باید به این باور برسیم که بی ثباتی و بی قراری یک قانون است و در طبیعت به وضوح می توان آن را مشاهده کرد، گرد بودن زمین، پیدایش روز و شب، تغییر فصل و آب وهوا همه و همه نشانه هایی است تا درک کنیم هیچ چیز در این دنیا پایدار نیست.

اما در دنیایی زندگی می کنیم پر از دویدن های بی دلیل، سرشار از تقلا و تلاش بی حاصل و ثروت اندوزی های بی اندازه تا آنجا که به جای زندگی و بودن، نگران بی ثباتی ها هستیم و مدام به فکر اما و اگرها، روزگار را به خود دشوار می کنیم. همواره به دنبال ثبات و قرار هستیم درحالی که در دنیا هیچ چیز ثبات و قرار ندارد؛ ما مدام این قانون را از یاد می بریم و متحمل رنج و استرس می شویم.

همان طور که شمس از مصاحبت با مولانا نتیجه گیری کرد که تنها اصل ثابت جهان، بی ثباتی است به شادی و آرامش عمیق می رسیم. به قول مولانا: جمله بی قراریت از طلب قرار توست طالب بی قرار شو تا که قرار آیدت