آینده ساخت و ساز از زبان سازندگان

گروه ساخت وساز: سال 94 برای سازندگان به هیچ وجه خوش یمن نبود. در این سال به دلیل رکود حاکم بر ساخت وساز و فقدان قدرت خرید مردم، بسیاری از ساختمان ها روی دست سازنده باد کرد؛ بنابراین بخش زیادی از دارایی های آنان در خواب عمیقی فرورفت. یکی از عمده ترین دلایل این رکود، توجه بیش ازحد دولت یازدهم بر کنترل تورم و به اصطلاح از بین بردن حباب قیمت ها بود. حال سازندگان دل آزرده از سال 94، امیدوار به بهبود اوضاع، سال جدید را آغاز کرده اند تا شاید بازار مسکن با محرک وام ها، خریداران را وارد عرصه کند. در ادامه سلسله گزارش های پیام ساختمان از پروژه های ساختمانی سطح شهر تهران در این شماره سراغ چند پروژه در حال ساخت می رویم و از سازندگان در مورد چشم انداز ساخت وساز در سال جاری می پرسیم. رونق بسته به قدرت خرید است ساختمانی پنج طبقه در یکی از کوچه های روبه روی بیمارستان قلب تهران نخستین پروژه مورد گزارش ماست. سراغ سازنده را می گیریم. یکی از کارگران می گوید تا چند دقیقه دیگر اینجا حاضر می شود. نهایتا پس از حدود 15 دقیقه در پروژه حضور می یابد. از او در مورد چشم انداز ساخت وساز در سال جاری می پرسیم که پاسخ می دهد: بدتر از سال 94 امکان ندارد و تحت هر شرایطی وضعیت در سال جاری بهتر می شود. وی ادامه می دهد: اگرچه میزان خریدوفروش ها در سال 95 نسبت به گذشته بهتر می شود اما قطعا قیمت ها افزایش چشم گیری نخواهند داشت چون قدرت خرید مردم این اجازه را نمی دهد. قطعا چنانچه تمام متغیر ها برای گرانی آماده باشند اما مردم قدرت خرید نداشته باشند اتفاق تازه ای نمی افتد. به طور مثال باوجوداینکه جمعیت جوان ما نیاز شدیدی به مسکن دارند و تقاضای بالقوه در چند سال اخیر بسیار زیاد بود اما به دلیل نبود توان خرید، قیمت ها به شدت افت کرد. از او در مورد شروع رونق به ساخت وساز می پرسیم که می گوید: با توجه به اینکه پرداخت وام های مدنظر دولت در تیرماه شروع خواهد شد، باید منتظر رونق در شش ماهه دوم سال باشیم. مقاومت سازنده ها می شکند چند صد متر پایین تر به چهارراه فاطمی می رسیم. فرغون به جای بالابر در حال حمل مصالح ساختمانی به طبقه ششم ساختمان بتنی است. همین که می خواهیم وارد ساختمان شویم، یکی از آجر ها سقوط می کند و خدا هوایمان را دارد که بلایی سرمان نمی آید. داخل که می شویم سازنده دست ما را می گیرد و با احترام خاصی به اتاقش می برد. انگار که بخواهد چیز مهمی را بیان کند. همین که می نشینیم و از سماور یک چایی دیشلمه مهمانمان می کند، از کشوی کمدش چند شماره نشریه پیام ساختمان را بیرون می آورد و به شوخی می گوید: غریبه نیستم؛ راحت باشید. از او در مورد ساخت وساز در سال جاری می پرسم. وی پاسخ می دهد: وضعیت اقتصادی مردم چند سالی است که نسبت به گذشته دچار مشکلات عدیده ای شده و تا زمانی که مردم نان بخور و نمیر داشته باشند، به فکر خانه دار شدن نیستند. حتی آرام آرام خانه دار شدن به عنوان یک ارزش متعالی از زندگی ما رخت بربسته چراکه غیرقابل دسترس می نماید. او ادامه می دهد: چند سالی است که سازنده ها برای بهتر شدن وضعیت مقاومت کردند اما چنانچه نهایتا تا اواسط امسال ساخت وساز مقداری گران نشود، با قیمت پایین مجبور به عرضه به بازار خواهند بود و به دنبال آن کمتر کسی حاضر به ساخت وساز خواهد بود؛ بنابراین با کوچ سرمایه ها، صنعت ساختمان از حالت سرمایه ای و پیشران اقتصاد بودن فاصله می گیرد. اینجا که می رسد مکث می کند و می گوید: ادامه ندهیم بهتر است. ساخت وساز با کدام انگیزه؟! با سازنده ناراضی ادامه نمی دهیم اما راهمان را ادامه می دهیم. چند کوچه آن طرف تر به ساختمانی می رسیم که در مرحله نازک کاری است. سازنده این ساختمان هم به مانند سازنده قبل دل ودماغی برای ادامه فعالیت ندارد. شما بفرمایید با کدام انگیزه باید ساخت وساز کنیم؟ دولت محترم از همان ابتدا اصرار به کاهش قیمت ها داشت تا مردم خانه دار شوند. عرضه خانه تا دلتان بخواهد با قیمت مناسب زیاد شد اما چنین اتفاقی نیفتاد. بالعکس حتی در دورانی که قیمت ها بالاتر بود، مردم بیشتری صاحب خانه شدند چراکه ابزار خرید( پول) در بازار موجود بود. این سازنده اضافه می کند: متأسفانه بسیاری از طرح و برنامه ها به سمت سیاسی شدن پیش رفته است. یقین داشته باشید اگر منافع مستقیم دولت در ساخت وساز بود، به هر قیمتی رونق را شاهد بودیم اما چون عواید صدور پروانه به حساب شهرداری واریز می شود، برای خروج از رکود عجله ندارند. او حرف آخرش را هم این گونه بیان می کند: به نظر من برای ساخت وساز باید به فعالیت بانک ها نگاه کنیم هر زمانی که آنها ساخت و سازشان را تشدید می کنند، خبری در راه است و آنطور که بنده اطلاع دارم بانک ها ساخت و سازشان را تشدید کرده اند.