اوج کمال در کودکی

به بهانه 30 فروردین میلاد با سعادت امام محمدتقی(ع) امام محمدتقی یا امام جواد(ع) در سال 195 هجری در مدینه به دنیا آمد و هنوز کودکی بیش نبود که پدرش از دنیا رفت و او عهده دار مقام امامت شد. پس از مرگ پدر، مأمون او را به بغداد فراخواند و برای اینکه او را آنجا نگه دارد، دخترش را به ازدواج او درآورد. بنا به روایات شیعی، به تحریک خلیفه جدید، معتصم و به دست همسرش مسموم شد. امام جواد(ع) با 25 سال عمر، کوتاه ترین دوران زندگی را در بین دوازده امام به خود اختصاص می دهد. آرامگاه امام جواد(ع) در شهر کاظمین، شمال بغداد و کنار جدش امام موسی کاظم(ع) قرار دارد. حرم کاظمین یکی از مهم ترین زیارتگاه های شیعیان در عراق به شمار می رود و روزانه مورد بازدید هزاران نفر قرار می گیرد. در نزدیکی این حرم، آرامگاه شیخ مفید، خواجه نصیرالدین توسی، سیدمرتضی و برادرش سیدرضی، ابن قولویه و برخی دیگر از علمای بزرگ شیعه وجود دارد. ساختمان کنونی حرم از ساخته های دوره آغازینِ صفویه و اضافات دوره های بعدی است. معماری و هنر دوره صفویه از ایوان های زیبا و کاشی کاری های معرق نفیس و آینه کاری های بدیع در آن به وضوح قابل مشاهده است. حرم مطهر دارای دو گنبد طلایی است که هر یک روی بقعه یکی از دو امام (ع) قرار گرفته است. در زیر دو گنبد فضای مربع مستطیل است که میانه دو دیوار شرقی و غربی را دو ستون عظیم دربرگیرنده گنبدها اشغال کرده است؛ یک ضریح نقره ای قبر دو امام را با دو صندوق خاتم نفیس دربردارد؛ با ورود از ایوان جنوبی به نخستین رواق و سپس به درون حرم و گنبدخانه نخست در برابر قبر مطهر حضرت موسی بن جعفر(ع) قرار خواهیم گرفت و در پشت سر ایشان قبر مطهر حضرت جواد(ع) قرار دارد. پیرامون حرم چهار شبستان بزرگ قرار گرفته و رواق های جنوبی و غربی هر یک به ایوانی زیبا و بزرگ راه دارد. مجموعه حرم و رواق ها را سه صحن وسیع دربردارد که صحن غربی به نام صحن قریش است. برج و بارو و دروازه های هفت گانه صحن که با توجه به معماری زیبای آن و کاشی کاری نفیس پراکنده در سردرها و کتیبه ها چشم بیننده را می نوازد، از ساخته های مرحوم فرهاد میرزای قاجار (عموی ناصرالدین شاه) است.