حل بحران مسکن جهانی

آلخاندرو آراونا با نظر هیأت داوران برنده چهل و یکیمن جایزه پریتزکر 2016 شد. این معمار جوان اهل شیلی است و جایزه پریتزکر 2016 که یکی از معتبرترین جوایز معماری در دنیاست را از آن خود کرد. داوران این جشنواره معتقدند این جایزه به دلیل تلاش هایی که این معمار در طراحی ساختمان های خدماتی، خانه های کم هزینه و پروژه های مربوط به بازسازی پس از سانحه داشت، به وی تعلق گرفته است. درواقع آلخاندرو آراونا، با معماری اجتماعی خود سعی کرده تا با بحران مسکن جهانی مقابله کند. آراونا در سن 48 سالگی پروژه های زیادی در زمینه های خصوصی، عمومی و آموزشی در کشورهای شیلی، آمریکا، مکزیک، چین و سویس اجرا کرده است. برجسته ترین کار وی، ساخت 2500 واحد مسکونی است که با سیاست های سکونتی دولت های کشورهایی که در آنجا کار می کرد، درهم آمیخته و با یک رویکرد فرصت طلبی در قبال نیروهای بازار مسکن، توانست اثر عمیقی بر جوامع با درآمد کم داشته باشد. آلخاندرو آراونا مدیر معماری دوسالانه ونیز 2016 است و به عنوان یک عضو هیأت داوران جایزه پریتزکر 2009-2015 خدمت کرده و در حال حاضر در مدرسه طراحی هاروارد تدریس می کند. همان گونه که در نوشته های او، فعالیت ها و طرح هایش به وضوح منعکس شده، او درکی عمیق از معماری و جامعه مدنی دارد. نقش معمار در حال حاضر در خدمت به نیازهای اجتماعی و انسانی به چالش کشیده و آلخاندرو آراونا به وضوح، سخاوتمندانه و به طور کامل به این چالش پاسخ داده است. آراونا فرصت اقتصادی به کشورهای درحال توسعه می دهد، آثار بلایای طبیعی و مصرف انرژی را می کاهد و فضای عمومی خوشایندی را فراهم می سازد. او با روشی خلاقانه و الهام بخش، نشان داد که معماری چگونه در بهترین حالت خود می تواند زندگی مردم را بهبود می دهد. معماری آراونا بیشتر با خدمات عمومی هماهنگ می شود نه طراحی زیبایی شناسانه. درحالی که هدف بسیاری از معماران ساخت بناهای آیکونیک (شمایلی) است، مشغله اصلی آراونا، بیشتر هدف زیربنایی پروژه است. روش کار این معمار آموزش مهارت های ساختمانی به مردم و مشارکت گرفتن از آنها برای ساخت خانه خودشان بود. این خانه های ارزان قیمت معمولا با مصالح بومی شکل می گیرند و به صورت کامل ساخته نمی شوند تا ساکنان بتوانند در گذر زمان خود آنها را توسعه دهند. آلخاندرو آراونا به جای اینکه بیرون از میدان، تنها به طراحی بپردازد، خود را در تمام جوانب طراحی دخیل کرده و فرصت های تازه ای را برای هر پروژه ایجاد کرده است. گرچه آراونا یک ستاره معماری نیست اما در حرفه اش جایگاه بزرگی دارد؛ او مدیر امسال دوسالانه معماری ونیز و عضو پیشین داوران پریتزکر است. وی برای تمرکز بر چالش های پیش رو در محیط ساخته شده، مانند مهاجرت و تغییرات دما، برنامه ریزی کرد. معماری ساختمان های او اغلب متوسط بوده لزوما چشمگیر و خبرساز نیستند. به اعتقاد هیأت داوران آراونا مواد و ساخت وساز را درک می کند، اما اهمیت شعر و قدرت معماری را هم برای ارتباط در سطوح، بسیار لازم می داند.