اجراهای ناقص از معماری سبز

در دهه های اخیر، معماری سبز به عنوان یکی از روش ها و رویکردهای معماری موردتوجه قرار گرفته است. این روش کمک می کند که بتوان به معماری پایدار دست پیدا کرد. معماری سبز دارای چندین اصل و مصداق است و ساختمانی که قرار است ساختمان سبز نامیده شود، باید این اصول را رعایت کرده و این مصادیق را دارا باشد. اصول معماری سبز اصول معماری سبز به ترتیب شامل حفاظت از انرژی، کار با اقلیم، کاهش استفاده از منابع جدید، احترام به کاربران، احترام به سایت و کل گرایی است. ساختمان سبز باید دارای مصادیق ذیل باشد: استفاده از انرژی های طبیعی در مصرف روزمره، استفاده از ضایعات و پساب برای آبیاری فضای سبز، به کارگیری شیوه هایی برای بهینه سازی مصرف انرژی، استفاده از مصالح قابل بازیافت غیرشیمیایی، طراحی و ساخت وساز با مصالح نزدیک به طبیعت، جلوگیری از اثرات منفی ساختمان و محصولات آن بر محیط، استفاده از گیاهان طبیعی در مشاعات، اجتناب از صدمه رساندن به وضعیت اراضی، دستیابی به بیشترین کیفیت زندگی در محیط زیست، نحوه درست استفاده از زمین و توجه به ویژگی های اکولوژی منطقه، توجه به اثر نور و هوا و چیدمان فضاها و در نهایت توجه به تحرک و زندگی در محیط باز. چین به عنوان اولین کشور، شهر دونگتان را در حال ساخت داشته و تلاش می کند که اصول معماری سبز دقیقا در آن موردتوجه قرار گیرد. هدف این پروژه دستیابی به حداقل آسیب ممکن به محیط زیست است. شرکت آروپ طراح این پروژه، آن را برای سکونت 500 هزار نفر در نزدیکی شانگهای، در دهانه رود یانگ تسه آماده می کند. در این شهر از انرژی تجدیدپذیر استفاده خواهد شد. بیشتر خیابان های آن نه فقط مسیر عبور که راه های خدماتی خواهند بود که در آنها می توان پیاده روی و دوچرخه سواری کرد و انرژی ساختمان ها از طریق توربین های بادی، پانل های نوری و بازیافت تأمین می شود. از دیگر پروژه های کل نگر معماری سبز، نخستین شهر بدون کربن و ضایعات در ابوظبی است که توسط دفتر معماری فاستر و همکاران طراحی شده است. شهر مصدر با الهام از طرح شهرهای عربی محصور در میان دیوارهاست ولی دیوارهای سنگی و گلی آن با ورقه های فتوولتاییک با ظرفیت تولید 130 مگاوات برق پوشیده خواهد شد. جزئی از کل یک شهر پایدار اما واقعیت این است که معماران در تمام جهان پروژه های موسوم به معماری سبز خود را فقط با رعایت سه یا چهار اصل از اصول معماری سبز می سازند و اصول دیگر مغفول مانده است. اصولی همچون احترام به کاربران و احترام به سایت و کلی گرایی تقریبا به طورکلی از دید معماران دور مانده است. در معماری سبز انسان هایی که به عنوان ساکنان آن ساختمان قرار است از آن استفاده کنند باید در بهترین و آرام ترین شرایط زندگی کنند و تمام نیازهای آنان در ساختمان لحاظ شود؛ اما در بسیاری از موارد ساختمان های سبز، ما شاهد هستیم که ویژگی های انسانی مربوط به مصالح سالم، توجه به آلودگی های احتمالی از تمام انواع و بسیاری موارد دیگر رعایت نمی شود. احترام به سایت نیز یکی دیگر از اصول مهم معماری سبز است که تأکید دارد معمار باید ویژگی های زمین و منطقه ای که ساختمان در آن بنا می شود را هم مدنظر قرار دهد و با توجه به آن ویژگی ها، ساختمان را بنا کند. به طورکلی معماری سبز مثلثی است که سه ضلع آن معمار، استفاده کننده و طبیعت است و لزوم توجه به زمین و اقلیم احداث ساختمان، فاکتور مهمی در آن به شمار می آید. اصل کل گرایی که شاید بتوان آن را مهم ترین اصل معماری سبز دانست، خواستار آن است که ساختمان سبز تنها یک جزء منفرد نباشد و جزئی از کل یک شهر پایدار باشد.