تحریک سازنده و مالک به تخلف

گروه ساخت و ساز: از روزی که بلدیه ها به عنوان گردانندگان شهر استقلال مالی یافتند، مشکلات زیادی عرصه شهر ها را تهدید می کند. امروز شهرداری ها خود را مالک تمام منابع شهر اعم از زمین و آسمان می دانند و این حق را برای خود قائلند که در صورت نیاز اقدام به فروش آن کنند. پیامد چنین وضعی تخریب محیط زیست، آشفتگی بصری شهر ها، ترافیک، آلودگی هوا و ... است که زندگی را برای شهروندان سخت و سخت تر کرده است. متأسفانه دولت ها هم صرفا منتقد عملکرد شهرداری هستند و در مقام عمل حاضر نیستند همزمان با جبران بخشی از هزینه های عمرانی شهرداری ها، آنها را ملزم به رعایت اصول معماری و شهرسازی کنند. در ادامه تهیه سلسله گزارش های پیام ساختمان از مراجعات مردم به شهرداری، سراغ یکی دیگر از مناطق 22 گانه تهران رفته ایم و نظرات مردم را در مورد عملکرد مدیریت شهری جویا شده ایم. استشهاد محلی برای قطع درختان نخستین ارباب رجوع نسبت به قطع درختان معترض بود. وی دراین باره به خبرنگار پیام ساختمان گفت: باغی قدیمی در محله ما با چند صد اصله درخت وجود دارد که متأسفانه با همکاری مالک و شهرداری در حال خشکیدن و قطع شدن است. وی افزود: مالک ساختمان قصد دارد این باغ را به ساختمان تجاری تغییر کاربری بدهد. در ابتدا او سراغ همسایه ها آمد و موضوع را با ما در میان گذاشت تا استشهادیه ای مبنی بر ایجاد مزاحمت باغ برای ساکنان جمع آوری کند. زمانی که ما از انجام این کار سر باز زدیم. چند صد متر آن طرف تر سراغ رفقای خودش رفت؛ بنابراین از چند نفر امضا گرفت که این باغ اولا باعث آسیب به فونداسیون ساختمان های قدیمی ما شده و دوم اینکه ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی زیادی به خاطر این باغ مخروبه شکل گرفته است. این ارباب رجوع درحالی که امضای اهالی محل را پای برگه اش به ما نشان داد، اظهار داشت: متأسفانه شهرداری با توجه به اظهارات این چند نفر و ازآنجایی که درآمد خوبی نصیبش می شد، دست به این کار زد و پس از چند ماه مجوز تغییر کاربری را ظاهرا به شرط انتقال درختان به بخش دیگری از باغ چندین هکتاری صادر کرده است. این در حالی است که 80 درصد درختان در زمان انتقال دچار مشکل می شوند و قابلیت رویش مجدد ندارند. به هرحال ما اهالی محل تصمیم گرفتیم نامه ای را تنظیم کنیم و از شهرداری منطقه بخواهیم این حکم را ملغی کند. تخلفات قسطی با سود بالا سلمان زارع، دیگر ارباب رجوعی بود که نسبت به عملکرد شهرداری منطقه گلایه می کرد: سال 94 تخلفی انجام دادم که بر اساس قانون امکان تقسیط از طرف شهرداری وجود داشت. این کار از طرف شهرداری انجام شد و بنده خوشحال از اینکه مجبور نیستم تمام پول را یکجا پرداخت کنم اما پس از مدتی متوجه شدم شهرداری جایی نمی نشیند که زیرش آب برود بدین معنی که علاوه بر اینکه باید اقساط را بپردازم باید سود شهرداری را هم در طول این مدت لحاظ کنم؛ آن هم چه سود سنگینی. وی در مورد تخلفی که انجام داده بود هم گفت: نمای داخل ساختمان را با هماهنگی مهندس ناظر تغییر دادم. اگرچه مهندس ناظر تأیید کرد که این تغییرات ایرادی به مقاومت ساختمان وارد نمی کند اما شهرداری از طریقی مانند پلیس ساختمان متوجه ماجرا شد. حال سؤال این است که داخل ساختمان من به شهرداری چه ربطی دارد؟ سود می کنید؛ پس پول بدهید امیرعلی، ارباب رجوعی بود که اعتقاد داشت شهرداری ها مالک و سازنده را تحریک به تخلف می کنند. من همیشه مثال شهرداری را اینگونه بیان می کنم که شهرداری ها به عمد تمامی خوراکی های لذیذ را برای سازندگان و مالکان در اتاقی فراهم می کنند و اجازه می دهند هر کدام را که می خواهند، بخورند اما به محض استفاده از آن باید عوارض بپردازند. درحالی که از همان ابتدا شهرداری می تواند با اتخاذ سازو کار درست مانع تخلف شود. وی در مورد مراجعه به شهرداری هم گفت: سال گذشته برای دریافت یک طبقه تراکم اضافی به شهرداری مراجعه کردم. پرونده من موردبررسی قرار گرفت و عنوان کردند که می توانم یک طبقه ساختمان دیگر بنا کنم. همان زمان شهرداری مبلغ 35 میلیون تومان را از من بابت اضافه طبقه گرفت. وی ادامه داد: بعد از اینکه کار را انجام دادم و اسکلت ساختمان کامل شد، مجددا شهرداری برای این طبقه از بنده پول زیادی طلب کرده است؛البته این پول را به دو صورت صدور مجوز و دریافت جریمه از من دریافت کرده اند. موضوع را که مطرح کردم گفتند این روال طبیعی کار است. حتی ممکن است شما در فرایند ساخت این طبقه تخلفی مرتکب شوید و باز هم پول بپردازید. یکی از آنها هم در کمال تعجب می گفت: این همه از ساختمان سازی سود می کنید نمی خواهید حق شهرداری را بدهید؟ این در حالی است که ساختمان موردنظر مشارکتی ساخته می شود اما این هزینه ها را بنده باید بپردازم؛ بنابراین عملا این طبقه ساختمان هیچ منفعتی را نصیب بنده نمی کند. درحالی که اگر از ابتدا موضوع را شفاف بیان می کردند، بنده به احتمال قوی انصراف می دادم. تضییع حق یکی به نفع دیگری خانمی محجبه پرونده ای در دست روی یک صندلی در حال استراحت بود. وقتی دلیل مراجعه ایشان را پرسیدیم، پاسخ داد: حدود دو سال است که شهرداری برای اجرای یکی از پروژه شهری دنبال تملک ساختمان ما و چند نفر از همسایه هاست. در ابتدا قرار بود ساختمان ما را به قیمتی بالاتر از عرف منطقه بخرند. چون به هرحال ما باید بدون هیچ دلیلی خانه مان را بفروشیم و از محله قدیمی مان کوچ کنیم. وی اضافه کرد: پس از مدتی شهرداری عنوان کرد که ساختمان ما را فقط به قیمت کارشناسی منطقه می خرد. ما هم چون چاره ای نداشتیم، قبول کردیم. حالا بعد از گذشت حدود دو سال عنوان می کنند که شهرداری پول نقد برای خرید ساختمان را ندارد و به جای ساختمان موردنظر به شما زمین معوض می دهیم. ازآنجایی که زورمان به جایی نمی رسید این را هم قبول کردیم اما از قرار معلوم زمینی که قرار است در اختیار ما قرار بگیرد، اصلا شرایط خوبی ندارد و اصلا قابل قیاس با منطقه خودمان نیست. این ارباب رجوع ناراضی در پایان گفت: اگر قرار است پروژه ای در شهر تهران برای رفاه مردم تعریف شود، نباید به گونه ای عمل شود که سایرین متضرر شوند. همسر من از خانه تا محل کار چند صد متر بیشتر فاصله نداشت و حالا با وضعیت جدید، مشکلاتمان دوچندان می شود.