سال نیکوی مجلس دهم

مجلس شورای اسلامی دهمین دوره از کار خود را در حالی از هشتم خردادماه سال جاری آغاز کرده که پس از کش وقوس های فراوان انتخاباتی و تشکیل گروه های متعدد و متنوع در هفتم اسفندماه سال 94 از میان 290 نماینده در دور اول فقط 221 نفر به مجلس راه یافتند و تعیین تکلیف 69 نفر دیگر در راهیابی به مجلس به دور دوم موکول شد که کاندیداهای این دوره هم پس از رقابتی نفسگیر در دهم اردیبهشت ماه به مجلس دهم راه یافتند. اما فارغ از این مباحث و یا اینکه چند درصد نمایندگان مجلس دهم از کدام جناح سیاسی یا مستقل موفق شدند به مجلس شورای اسلامی راه یابند پس از هشتم خرداد (آغاز رسمی این دوره از مجلس) و تشکیل جلسات رسمی، مجلس دهم با فراز و فرودهایی همراه بود که در نگارش حاضر سعی خواهیم کرد با اشاره به برخی از آنها به طرح این سؤال بپردازیم که آیا سال نیکوی مجلس دهم با این آغاز همراه با فرازوفرود از بهارش پیدا خواهد بود؟ یا نه باید این گونه رفتارها را به حساب کم تجربگی نمایندگان گذاشت و انتظار رفتارهای پخته تر را در سال های آتی به انتظار نشست؟ 1ـ از جمله فراز و فرودهای مجلس دهم، استقبال شبه تهاجمی نمایندگان این دوره برای حضور در کمیسیون های اقتصادی مجلس بود به طوری که بنا بر آمارهای اعلام شده تعداد نفرات داوطلب برای عضویت در این کمیسیون ها حتی بیش از 30 تا 35 نفر بودند درحالی که برخی از کمیسیون ها مانند کمیسیون فرهنگی که به فرموده مقام معظم رهبری فرهنگ از کارهای زیربنایی در کشور به شمار می آید با عدم اقبال نمایندگان مواجه شده بود. به عنوان مثال می توان به عدم داوطلبی سه مدیرمسئول مطبوعاتی ـ که به عنوان نماینده به مجلس دهم راه یافته اند ـ برای عضویت در کمیسیون فرهنگی اشاره کرد. ناگفته نماند که داوطلبان حضور در کمیسیون های اقتصادی علت اشتیاق و آمادگی برای حضور در این کمیسیون ها را حاد بودن مشکلات اقتصادی مردم و مزین شدن سال جاری به نام اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل عنوان می کردند تا با حاضر شدن در کمیسیون های اقتصادی نقش و وظیفه خود را در برطرف کردن مشکلات اقتصادی کشور به نحو احسن ایفا کنند. 2ـ یکی دیگر از فراز و فرودهای مجلس دهم در آغاز کار و حتی در جلسات پنجم به بعد دعوت از وزرای اقتصادی برای ارائه گزارش کار به مجلس و آگاه ساختن نمایندگان تازه کار از وضعیت موجود این وزارتخانه ها بود. در نگاه اول این اقدام شاید اقدامی سنجیده و پسندیده می بود اما در عمل و هنگام ارائه گزارش آنچه نمود یافت، نشان داد که با اهداف پیش بینی شده فاصله زیادی دارد. ایراد اول در ارائه گزارش وزرا به نمایندگان جدید غالبا کلی گویی وزیران محترم بود که نماینده جدید به هیچ وجه از آن گونه گزارش ها طرفی نمی بست و به نوعی می توان گفت این گونه گزارش دهی بیشتر به اتلاف وقت منجر می شد تا نیل به مقصود ترتیب دهندگان ارائه گزارش وزرا به نمایندگان. ایراد دوم در ارائه گزارش وزرا به نمایندگان جدید، دفاع وزرا از عملکرد خود و پاسخ به سؤالات منطقه ای نه ملی! برخی از نمایندگان بود که نمونه اش تذکرهای برخی از نمایندگان به وزرا بود و در مقابل وارد ندانستن تذکر نماینده مذکور از طرف هیأت رئیسه مجلس! ایراد سوم در ارائه گزارش وزرا به نمایندگان جدید روخوانی از مکتوباتی بود که وزرا از پیش تهیه کرده بودند و در صحن علنی فقط به خواندن آن اکتفا می کردند. این در حالی است که این کار (روخوانی گزارش) را می توانستند بدون اینکه وقت خود و نمایندگان را بگیرند، تکثیر نموده و در اختیار نمایندگان بگذارند تا نماینده هم در فرصتی مناسب نسبت به مطالعه آنها با تأمل و تعمق بیشتر وقت صرف می کرد و بیشتر بهره می گرفت. در تأیید این مورد هم بسیار دیده می شد به علت ضیق وقت، هیأت رئیسه به نماینده تذکر می داد: وقت شما تمام است بقیه مطالب را تکثیر کنید و در اختیار نمایندگان قرار دهید. ایراد چهارم در ارائه گزارش وزرا به نمایندگان علاوه بر دفاع وزرا از عملکرد خود، به زیرسؤال بردن عملکرد وزرای قبلی برای چندمین بار بود که نمونه اش را در گزارش وزیر محترم راه و شهرسازی در زیر سؤال بردن مسکن مهر و فاجعه آمیز خواندن آن، نمایندگان جدید هم مشاهده کردند. درحالی که انتظار می رفت وزیر محترم راه و شهرسازی در این گزارش از نحوه و چگونگی به سرانجام رساندن باقی مانده مسکن مهر سخن می گفتند و همچنین گزارش می دادند مسکن اجتماعی را به چه ساز و کارهایی به متقاضیان چشم انتظار سه ساله تحویل خواهند داد تا به سرنوشت مسکن مهر دچار نشود! البته اقدامات دولت یازدهم را در کنترل تورم و عدم افزایش قیمت مسکن نباید نادیده گرفت. اما پس از اشاره به چهار ایراد فوق الذکر که البته می توان ایرادهای دیگری را نیز برای اینگونه گزارش دهی و آگاه سازی برشمرد فقط به طرح یک سؤال اکتفا می کنیم که با احتساب صرف هزینه 5 میلیارد و 355 میلیون تومانی برای هر چهار ساعت (یک روز) صحن علنی مجلس، آیا عایدی نمایندگان مردم در کسب اطلاعات و آگاهی از گزارش عملکرد وزرا در چهار ساعت هم در راستای رفع مشکلات موکلان خود به همان میزان برای مردم به خصوص اقشار متوسط و کم درآمد نفع و سود خواهد داشت؟ در پایان علاوه بر نقدهای مشفقانه ای که لازم بود به هم وکلای مردم و هم مجریان قانون به عللی که یاد شد، داده شود، لازم می نماید یک پیشنهاد هم به نمایندگان محترم داده شود و آن، تعیین تکلیف برنامه ششم توسعه کشور است. انتظار می رفت مجلس دهم تازه نفس که نمایندگان هم غالبا تازه نفس هستند به جای صرف وقت برای استماع گزارش عملکرد وزرا ـ که بعضا با بیان آمارهای آنچنانی از اشتغال و بیکاری موجبات ناامیدی مردم را هم فراهم آوردند ـ با همدلی و همزبانی بیشتر با دولت نسبت به دریافت لایحه برنامه ششم اقدام می نمودند و با اعمال نقطه نظرات کارشناسانه و البته متعهدانه خویش دولت یازدهم را در رفع هرچه سریع تر مشکلات اقتصادی مردم در سال اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل یاری می نمودند. البته هنوز دیر نشده است و در روزها و هفته های آتی هم نمایندگان محترم مجلس دهم می توانند این کار مهم را در اولویت کاری خویش قرار دهند. قادر نصیری ترزنق