ساختمان؛ حیاط خلوت دریافت عوارض

گروه ساخت وساز: مشکل عمده صنعت ساختمان ما این است که قوانین واحد به روش های مختلف اجرا می شوند و همین امر زمینه دخالت سلیقه ها را فراهم آورده است. یکی از نهادهایی که زیرمجموعه آن به روش های متفاوت کار می کنند، شهرداری ها هستند. به گونه ای که در برخی مناطق رضایت مشتریان را فراهم آورده، اما در مناطقی دیگر وضعیت متفاوتی را شاهدیم که نگرانی مراجعه کنندگان را به دنبال داشته است. خلاصه اینکه حرف وحدیث در مورد عملکرد شهرداری ها در قبال شهر و بویژه نگاه آنان به ساختمان سازی زیاد است. در ادامه سلسله گزارش های پیام ساختمان از مراجعات مردم به شهرداری سراغ یکی دیگر از مناطق 22 گانه تهران رفته ایم و پای صحبت برخی شهروندان نشسته ایم. مدرسه ای که تجاری می شود ;چند مرد میانسال زیر یکی از آلاچیق های اطراف شهرداری نشسته اند و مشغول صحبت با صدای بلند هستند. آنچنان که از شواهد بر می آید اعتراض آنها به ساخت و ساز یکی از همسایه هاست. نزدیک تر می رویم و از آنها در مورد مشکل شان می پرسیم. یکی از آنها که سن و سال بیشتری دارد، بعد از چند بار تاب دادن سبیلش می گوید: همه ما ساکن کوچه ای هستیم که عرض آن شش متر است. حدود 1 سال پیش کلنگ احداث مدرسه ای در ابتدای کوچه ما زده شد که باعث خوشحالی ما شد. ;وی افزود: پس از مدت کوتاهی که ساختمان قدیمی تخریب شد و کلنگ زنی ساختمان شروع شد، متوجه شدیم که وضعیت تغییر کرده است. بدین معنی که بلافاصله تابلویی در ورودی ملک نصب شد که مشخصات ملک را بیان می کرد؛ ساختمانی 10 طبقه که قرار است مرکز تجاری شود. این ماجرا برق را از سر اهالی پراند. یکی از آشناهای ما که در اداره برق کار می کند، به صراحت هشدار داد که چنانچه این ساختمان احداث شود، نوسانات برق و آب را شاهد خواهید بود. به همین جهت تصمیم گرفتیم تا احداث ساختمان شروع نشده است، موضوع را با شهرداری در میان بگذاریم. حیاط هایی که مسقف می شوند ;ارباب رجوع دیگری می گفت: بر طبق قانون، مالکان به اندازه ای که در پروانه ساختمان قید شده اجازه ساخت و ساز دارند. یعنی نباید میزان ساختمان سازی از زیربنای موجود در پایان کار بیشتر باشد اما ماجرای ساختمان ما به گونه ای دیگر پیش رفته است. بدین معنی که با رای اکثریت، اهالی ساختمان تصمیم گرفته اند حیاط خلوت را برای پرورش گل و گیاه مسقف کنند. این در حالی است که حیاط خلوت شاید تنها مامن شخص بنده برای نفس کشیدن باشد. ;وی ادامه می دهد: به همین جهت تصمیم گرفتم موضوع را به شهرداری منطقه اطلاع دهم و از انجام این کار خلاف قانون جلوگیری کنم. در کمال تعجب مسئول شهرداری عنوان کرد که مشکلی ندارد و فقط باید عوارض آن را به شهرداری بپردازید. جالب اینکه حتی بنده باید هزینه ای را بابت مسقف کردن و احتمالا هزینه شهرداری پرداخت کنم. یعنی بابت چیزی که به من ضرر می زند باید پول هم بپردازم. اصولا ساختمان سازی و مسائل مربوط به آن حیاط خلوت شهرداری برای دریافت عوارض است. یعنی از هر جایی که نتواند پول بگیرد، از این محل به شیوه های مختلف جبران می کند. آیا جریمه ساختمان ها را مقاوم می کند؟! ;محمد رضا، ارباب رجوعی است که می گوید برای دریافت مجوز اضافه اشکوب به شهرداری مراجعه کرده است.او می گوید: ملک بنده سه طبقه است اما بر اساس طرح تفصیلی مجاز هستم تا 5 طبقه ساخت و ساز کنم. به همین منظور برای دریافت مجوز احداث دو طبقه تحت عنوان اضافه اشکوب به شهرداری درخواست دادم. ;وی اضافه می کند: شرط اصلی در گرفتن مجوز اضافه اشکوب، پایداری و ایستایی طبقات زیرین است و ساختمان من به گواه مهندسان از این نظر مشکلی ندارد اما شهرداری اولا به خاطر حقی که بر اساس قانون به من داده شده، می خواهد عوارض سنگینی دریافت کند و دوم اینکه پایداری ساختمان را قبول ندارد و معتقد است یا باید طبقات زیرین محکم تر شوند و یا اینکه عوارضی را هم به خاطر ضعف بنا بپردازم. به عبارتی شهرداری معتقداست مقاومت بنای بنده با پرداخت پول افزایش می یابد. انتقاد نسبت به پارکینگ شهرداری ;بر خلاف بیشتر ارباب رجوع هایی که نسبت به برخی موضوعات شکایتشان را پیش شهرداری می برند، خانم میرزایی که همسایه شهرداری است، نسبت به عملکرد خود شهرداری معترض است. او می گوید: این همه به عالم و آدم گیر می دهند که باید برای واحد های مسکونی پارکینگ تامین کنید، اما خودشان پارکینگ ندارند. بسیاری از خودرو های کارمندان شهرداری و ارباب رجوع ها در کوچه و پس کوچه های اطراف پارک شده اند و باعث ایجاد مزاحمت برای مردم شده اند. آدم باید سوزنی به خودش بزند، جوالدوزی به مردم. صدایمان هم که به جایی نمی رسد. چرا متهم اجازه حضور در ماده 100 را ندارد ;ناصحی، یکی دیگر از ارباب رجوع های شهرداری به خبرنگار پیام ساختمان اینگونه توضیح می دهد: بنده به دلیل نبود مهندس ناظر در پروژه و البته ناآگهی مجری ساختمان مرتکب دو تخلف در ساختمان سازی شده ام. دو تخلفی که یکی مربوط به افزایش فاصله دهانه هاست و دیگری مربوط به احداث بالکن می باشد. ;وی خاطر نشان می کند: پرونده بنده به دلیل این تخلفات به کمیسیون ماده 100 ارجاع داده شد و درآنجا جریمه نجومی برای بنده در نظر گرفتند و تازه پس از ابلاغ حکم 10 روز به بنده برای اعتراض وقت داده اند. یعنی محکمه ای برگزار شده که بنده به عنوان متهم در آن حضور نداشته ام و برایم رای صادر شده است. آیا این واضح ترین نشانه نقض حقوق شهروندی نیست؟ چرا شهرداری پشت سر هم دنبال اصلاح برخی از موارد است اما آراء کمیسیون ماده 100 به روال 32 سال پیش صادر می شود؟! چون سود و زیان تعیین کننده اصلاح قوانین است. بنده قطعا به این حکم معترض خواهم شد اما احتمالا راه به جایی نخواهد برد. ای کاش اعضای شورای اسلامی شهر تهران که باید بر عملکرد شهرداری نظارت کنند، به این موضوع هم ورود کنند.