چه کسانی با قوانین شهری شوخی می کنند؟

;یک کارشناس مسکن با بیان اینکه شهرداری ها معمولا با طرح های تفصیلی شهرها شوخی می کنند گفت: در تمام مناطق تهران این ناهنجاری ها وجود دارد و اکثرا این معضلات توسط سازمان هایی ایجاد شده که خود را بالاتر از قانون می دانند. ;ابوالحسن میرعمادی اظهار کرد: اینکه بیاییم در منطقه 22 برای ساخت و ساز بلندمرتبه جواز بدهیم و عده ای بر اساس تصمیمات ما اقدام به ساخت و ساز کنند و سپس بخواهیم جلوی آن را بگیریم جز ضرر اقتصادی هیچ خاصیت دیگری نخواهد داشت. ضوابط شهرسازی پایداری می خواهد که در کشور ما وجود ندارد و عمدتا نگاه مان مقطعی است. ;وی ادامه داد: الان عده ای که زورشان زیاد است جواز می گیرند و می سازند و عده ای که زورشان کمتر است نمی توانند موفق به اخذ جواز شوند؛ زیرا تصمیمات مقطعی و زودگذر است. ;این کارشناس مسکن، راهکار حل مشکل منطقه 22 را پایداری در تصمیمات دانست و گفت: اگر قرار است طرح تفصیلی این منطقه بازنگری شود باید یک بار برای همیشه باشد و بعد از تاریخ ابلاغ هیچ تغییری در آینده صورت نگیرد و جلوی تخلفات احتمالی با قاطعیت گرفته شود. ;به گفته میرعمادی، شهر هویت یک جامعه است و همین طور نمی توان به ضوابط تجاوز کرد. در تمام مناطق تهران این ناهنجاری ها وجود دارد و اکثرا این معضلات توسط سازمان هایی ایجاد شده که خود را بالاتر از قانون می دانند. این سازمان ها معمولا هر تغییری را به خاطر منافع اقتصادی خودشان در قانون ایجاد می کنند. اولین گروهی که ضوابط را از بین بردند شهرداری ها بودند. مثلا مبانی تراکم در یک زمان تعیین می شد بعد با ضوابط شوخی می کردند و آثارش بعدها خود را نشان می داد. ;وی خاطرنشان کرد:60-50 سال است ما دچار نوسانات قانونی هستیم. مثلا یک عده قانون برج باغ را تصویب می کنند، بعد وسط یک باغ، برج 20 طبقه می سازند، بعد مسئولان به فکر می افتند تا قانون را بازنگری کنند. سوال این است که چرا آن موقع این قانون را تصویب کردید که حالا مجبورید جلوی آن را بگیرید؟ یک عده از آن قانون منتفع شدند و عده ای که حالا قصد دارند بسازند بدبخت می شوند. ;این کارشناس مسکن تاکید کرد: باید کاربری ها را در نظر بگیریم و بعد تصمیم بگیریم که چشم انداز را ترسیم کنیم و در قالب آن تصمم بگیریم. متاسفانه در حال حاضر اینگونه است که ضوابط هر روز تغییر می کند. مثلا ابتدا ساخت و ساز بالای 30 طبقه را در یک منطقه تصویب می کنند و بعد از چند سال متوجه می شوند که آن تصمیم برای محیط زیست مضر است و جلوی آن را می گیرند. با این اقدام بسیاری از سازندگان که در آن منطقه سرمایه گذاری کرده اند ضرر می کنند و حتی ورشکسته می شوند.