معمارى مردم واره

محسن میرحیدر متولد سال 1315 خورشیدی در کرمانشاه، معمار معاصر است. وی دانش آموختهٔ دانشگاه تهران در رشتهٔ معماری و مدرسهٔ معماری AA لندن در رشتهٔ برنامه ریزی و طراحی شهر است. او هم در دوران پیش از انقلاب و هم پس ازآن، سرپرست پروژه های بزرگ معماری و ساختمانی در ایران بوده است. ازجمله کارهای مهم او می توان به ساختمان های دانشگاه کرمان، ساختمان جدید کتابخانه ملی ایران، سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی، چاپخانه اسکناس بانک مرکزی، سینما صحرا، ساختمان کارخانه ها تراکتورسازی تبریز و ساختمان کاخ جوانان اشاره کرد. میرحیدر معتقد است مسائل ملموس معمارى در ارتباط و پیوند با زندگى و روزمره مردم دارای اهمیت است و تقابل معمارى کلان و خرد و مقایسه معمارى شاخص و سمبلیک با معمارى براى مردم یک ضرورت محسوب می شود. معمارى مردم واره که در ارتباط مستقیم با نیازهاى مردم است، به کنار گذاشته شده و موردتوجه صاحب نظران و منتقدان قرارنمى گیرد. به گفته میرحیدر وقتى آپارتمانى با حداقل متراژ قرار است طراحى شود، باید به خیل سلیقه ها و تقاضاهاى گوناگون افراد استفاده کننده توجه داشت و در غیر این صورت و چنان که بسیار می بینیم، فرم های خاص در درون فضا تأمین کننده این تنوع سلیقه نبوده و مزاحم یک زندگى آرام و قابل قبول خواهد بود. بنابراین حرف از معماری، فرمان نامربوطى است و ممکن است داراى حجم خارجى ناخوشایند و بى سیمایى باشد این معمار معتقد است نباید خارج از ایران کارى به سبک و سیاق غربی ها و با ضعف های خاص کارهاى امروز ارائه بدهیم. سرکنسولگری های وزارت خارجه که در هیچ کدام از آن ها نشانى از ایران به چشم نمی آید. این بدان معنا نیست که باید سردر ساختمان را کاشی کاری یا با قوس شکسته اجرا نمایند، بلکه تهیه طرحى که در آن روح معمارى ایرانى و سلیقه ایرانى سارى و جارى باشد، میزان است. بالاخره باید تفاوتى بین معمارى سرکنسولگرى ایران با امارات متحده عربى در خارج وجود داشته باشد و خودنمایى کند. در معمارى طراح باید زیباترین پاسخ را براى مسائل فنى، اقلیمى، عملکردى و... بیابد. پاسخ هایی که موارد یادشده را برنتابد، نمی تواند از منظر زیبایی شناختی قابل ارزیابى باشد. سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی مرکز همایش های بین المللی جمهوری اسلامی ایران، که به سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی نیز معروف است مرکز همایشی در شمال شهر تهران است. این بنا در ضلع شمالی نمایشگاه بین المللی تهران ، با زیر بنایی حدود 24500 مترمربع، در محوطه ای با مساحت حدود 100000 مترمربع احداث گردید. گنبد بنا مخروطی و با اسکلت فلزی است و سقف آن پانل ساندویچی و ارتفاع آن از کف 36 متر می باشد . قاعده این گنبد به طور منتظم بر ستون های اطراف تالار استوارشده است ولی رأس آن خارج از محور اصلی طراحی شده است. تمامی مخروط به سمت جایگاه هیئت رئیسه تمایل دارد و رأس آن بر فراز صحن مقابل جایگه قرار می گیرد که تأمین چنین حالتی دشوار و مستلزم محاسبات فنی و عملیات اجرایی دقیق و پیچیده ای بوده است. علاوه بر تالار اصلی و مجهز آن ، قسمت های دیگر عبارت اند از: دو تالار چندمنظوره به مساحت 300 مترمربع، نمازخانه و وضوخانه به مساحت 100 مترمربع، دو سرسرای مجلل با مساحت 2300 مترمربع، دو تالار ویژه استراحت و انتظار رؤسای کشورها به مساحت 400 مترمربع، چهار تالار کنفرانس به مساحت 300 مترمربع با پرده های نمایش گسترده (ویدئووال )، صفحه بام که جزئی از فضای مجموعه است و از شمال به کوه های البرز مشرف است ، فضاهای اداره به مساحت 1850 مترمربع که در چهارگوشه بام واقع شده اند. طراحی داخلی آن شامل گچ بری ، گچ کاری ، رف ، طاقچه های زیبا و ساده و الهام گرفته از معماری سنتی دیرینه ایران است که با صنایع دستی تزیین شده است.