ترافیک سنگین مهندسان در مسیر خانه سازی

برای اهالی تازه فارغ التحصیل شده رشته مهندسی ساختمان شاید تعجب آور باشد که ساختمان های قدیمی و ماندگار باآن همه شکوه، عظمت و پایداری که متناسب با محیط و فرهنگ ایرانی اسلامی ساخته شده اند، هنوز هم باصلابت و افتخار شانه به شانه ساختمان های جدید در قرن حاضر ایستاده اند؛ شاید به دست توانمند یک مهندس یا معماری که بدون داشتن مدرک تحصیلی از دانشگاه های معتبر باکمال تواضع و خلوص نیت، بی ادعا و غرور از کله سحر با ذکر خدایا به امید تو آجر خام و یا پخته ای را باافتخار به دقت گرفته و با عرق جبین تا غروب آفتاب همپای کارگران در پای کار دانه دانه آن ها را با دستان هنرمند خود در دیوارها چیده و در پایان روز با ذکر خدایا شکرت نزد خانواده خود برگشته تا با توانی دوباره فردا خشت دیگری بر روی خشت نهد و نتیجه اش این است که امروز با غرور آن ها را به عنوان میراث فرهنگی و هنری خود به جهانیان نشان می دهیم. اکنون برای ساختن یک ساختمان چهار طبقه 400 متری، ترافیک سنگینی از مهندسان طراح و ناظر ناهماهنگ با یکدیگر حداقل 8 نفر(غیر از مهندسانی که در طول اجرای پروژه از نهادها و ارگان های مختلف برای بازرسی و کنترل سرمی زنند) راه انداخته ایم که معلوم نیست این همه طراح و ناظر می خواهند چه کار کنند و اصولاً ایده این عزیزان را فارغ از رعایت فرهنگ ایرانی و اسلامی چه کسی باید پای کار پیاده کند و با چه کسانی این طرح و نقشه را اجرا کند و آیا این افرادی که در بازار کار در حال حاضر وجود دارند فارغ از داشتن صلاحیت های لازم، آیا قادر به فهم و درک درست از نقشه های پیچیده تهیه شده هستند؟ اصلاً توان خواندن نقشه ها را دارند؟ چه کسانی باید در پروژه پا به پای این استادان و کارگران زحمتکش باشند تا نقشه های تهیه شده توسط مهندسان را تفهیم و در اجرای صحیح جزییات آن لحظه به لحظه با آن ها همقدم باشند؟ آیا انتخاب یک مهندس ناظر، طبق ضوابط فعلی حضورش در چند مرحله به صورت موردی برای نظارت کافی بوده و تمامی مسئولیت های ناشی از اجرای صحیح پروژه را بر دوش وی گذاشته ایم؛ با کدام ضوابط فنی، حقوقی و اخلاقی سازگار است؟ اگر این روش درست است چرا به سخنرانی و یا مقاله هر مسئول و کارشناسی که نگاه می کنیم از اجرای بی کیفیت پروژه های ساختمانی شکایت دارند و حتی خود مهندسان نیز حاضر نیستند در ساختمانی که خودشان در ساخت آن سهیم بوده اند با احتمال زلزله 6 ریشتری سکونت کنند. آیا غیرازاین است که مسئولان تصمیم گیر ما؛ قانون، عرف و اخلاق را از مسیر اصلی خود دور کرده و با تصمیم گیری های سلیقه ای و ترجیح منافع گروهی و صنفی به منافع ملی؛ ضربه مهلکی به اعتبار یکی از بزرگ ترین تشکل های صنفی و غیردولتی زده اند که علاوه بر آن؛ خسارات بسیار زیادی به خانواده هایی که با پس انداز تمام دوران زندگی شان و وام های آن چنانی آرزویشان داشتن یک سرپناه محکم است وارد کرده اند؟ دوستان و همکاران عزیز مهندسم؛ هم قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و هم عقل و منطقی که اخلاق حکم می کند که برای اجرای طرح ها و نقشه های شما عزیزان؛ فارغ از اینکه این همه بوروکراسی مهندسی واقعاً لازم است یا نه؛ حتماً یک نفر در کارگاه ساختمانی بازهم فارغ از تعداد طبقات و زیربنا به عنوان ناظر مقیم حضورداشته باشد؛ همانند پروژه های عمرانی که بدون حضور ناظر مقیم اجازه اجرای کار به پیمانکار را نمی دهند؛ و این یک نفر غیر از کاردان دارای صلاحیت حرفه ای که آموزه های دانشگاهی او هم بر همین اساس برای حضور در کارگاه و ارتباط تنگاتنگ با مهندسان و استادکاران هست؛ نمی تواند شخص دیگری باشد و این حضور هم؛ نه نافی جایگاه مهندسان و نه مانع منافع مادی شماست؛ بلکه تقویت کننده جایگاه قانونی و اعتبار مهندسان؛ حافظ منافع کارفرمایان، مؤثر در ارتقای کیفیت، به حداقل رساندن زمان اجرای پروژه، کاهش قابل ملاحظه دوباره کاری ها و تخریب و خسارت به کارفرما، کاهش هزینه ساخت، جلوگیری از آلودگی محیط زیست، کاهش تخلفات ساختمانی و... و حفظ منافع منابع سرمایه ای کشور هست. مسئولان محترم و دلسوز استانداری، راه و شهرسازی، سازمان نظام مهندسی، شهرداری... ما کاردان های فنی ساختمان آمادگی داریم با تمام توان فنی اجرایی و تجربی خود در کنار مهندسین عزیز در اجرای مقررات ملی ساختمان و ارتقای کیفیت اجرای ساختمان ها بدون هیچ ادعایی همراهی نماییم. مهندسان جوان اگر از پیشکسوتان و خاک خوردگان خود در مورد حضور کاردان های فنی در پروژه های ساختمانی سؤالی بکنند بی شک خاطرات شیرین و به یادماندنی از همکاری با همدیگر برایشان خواهند داشت. بپرسید به امتحان کردنش می ارزد. کریم علی محمدی، ریس سازمان نظام کاردانی استان آذربایجان شرقی