در دروازه را میشه بست ولی دهان مردم را نمیشه

این عبارت در دروازه را میشه بست ولی دهان مردم را نمیشه معمولاً برای دلداری و دلجویی به افرادی گفته می شود که از بدگویی و قضاوت نابجای مردم درباره زندگی و کارشان آزرده خاطر شده اند. این عبارت یا بهتر است بگویم ضرب المثل، به قصه قدیمی مربوط می شود که در آن ملانصرالدین و پسرش با قاطرشان عازم سفر بودند و درراه مردم با دیدن اینکه پسر سوار بر قاطر بود و پدر پیاده یا پدر سواره و پسر پیاده، معترض شده برای سوار و پیاده شدن بر قاطر در هرلحظه عملکرد آن دو نفر را مورد تأیید یا انتقاد قرار داده، توصیه هایی می کردند، این حکایت از زمان های دور تاکنون همچنان ادامه دارد. همه شما در طول زندگی خود برای یک بار هم که شده با افراد کنجکاو مواجه شده اید که گویی کاری جز سرک کشیدن و تجسس در زندگی دیگران ندارند، علاوه به راین پا را فراتر نهاده، خود را محق می دانند تا برای تصمیمات و امور دیگران تعیین تکلیف کرده، آن ها را قضاوت کنند و درنهایت برایشان حکم هم صادر می کنند. رفتار این افراد آسیب جدی به روابط اجتماعی شان وارد کرده و از طرفی امنیت و حریم خصوصی دیگران را تهدید می کنند. باید پذیرفت هر فرد در هر موقعیت و شرایطی که قرار دارد نمی تواند همه اطرافیان خود را راضی نگه دارد، چون انسان ها هرکدام دارای یک نوع نگرش، خصوصیت و اخلاق فردی خاص خود هستند و نمی توان درمیان عده ای زندگی کرد و با یک عملکرد یکسان همه را راضی و خشنود نگه داشت، بنابراین هر روش و ایده ای را در زندگی خود در پیش گرفته و با هر دیدگاهی که زندگی کنید برای عده ای خوشایند و برای برخی دیگر کاملاً نامطلوب هستید. مهم ترین نکته دراین باره داشتن تعادل و ثبات است، به عبارت دیگر انسان باید در همه امور خود طوری رفتار کند که منتظر تأیید یا تکذیب دیگران نباشد و اهداف خود را برمبنای اصول، منطق و توانمندی های خود در مسیر رشد و بالندگی تعریف کند. به هرحال همه ما برای کسب موفقیت تلاش می کنیم و باید مهارت داشته باشیم اطرافیانمان خدشه ای به انگیزه و هدفمان وارد نکنند.