حقوق شهروندی ملارد کجاست؟

حقوق شهروندی ملارد کجاست؟! وزیر محترم راه و شهرسازی در اقدامی رسانه ای در گفت وگو با یکی از روزنامه های سراسری وابسته به دولت در رابطه با مسکن مهر مطالبی ایراد فرموده اند که از جهات مختلفی قابل تأمل و تدبر است اما پیش از اشاره به فرمایشات جناب وزیر در نقد یا تقبیح اقدامات دولت یا وزیر سابق در رابطه با مسکن مهر، لازم است اعلام کنیم که در این مقال، به هیچ وجه درصدد تأیید همه اقدامات دولت یا وزیر سابق راه و شهرسازی نسبت به آنچه که مسکن مهر نامیده می شود، نیستیم. در مقطع زمانی دولت سابق هم به عنوان یک رسانه انتقادات کارشناسانه منتقدان مسکن مهر را جهت اصلاح امور اقتصادی و ساختمانی منعکس می کردیم و نمونه اش وقتی بود که در اجلاس هیئت های عمومی نظام مهندسی استان کرمانشاه با دکتر آخوندی به عنوان نه وزیر بلکه عضوی از اعضای سازمان نظام مهندسی در حاشیه برگزاری مراسم دور یک میز نشستیم تا از اوضاع نظام مهندسی گفت وگو داشته باشیم ولی وقتی از تمایل ایشان به اظهارنظر در رابطه با مسکن مهر و نقد آن مطلع شدیم بدون هیچ مخالفتی - حتی مرتبط نبودن نقد مسکن مهر با اجلاس نظام مهندسی- از نقطه نظرات ایشان استقبال نموده و اظهاراتشان را در نقد مسکن مهر در حد یک صفحه منتشر کردیم. البته همان موقع به خاطر انعکاس آن گونه نقد جناب آخوندی، مورد انتقاد مسئولان وقت وزارتخانه قرار گرفتیم که چرا کار ملی مسکن مهر که این همه اشتغال آفرینی داشته و سرمایه کشور در آنجا به کار گرفته شده است را با تیتر اتلاف منابع ملی انعکاس می دهیم، اما پاسخ ما به دوستان وزارتخانه این بود که ما رسالت رسانه ای خود را به تأیید از سوی مسئولان ترجیح می دهیم و اگر پاسخی دارید ارسال فرمایید تا مانند انعکاس نقد آقای آخوندی ، پاسخ شما را نیز منعکس کنیم که چنان هم شد و پاسخ یکی از کارشناسان را در تأیید مسکن مهر با عنوان مسکن مهر احیای منابع ملی است در همان صفحه طبق قانون مطبوعات به چاپ رساندیم تا خود مردم قضاوت کننده نهایی چه نقد و چه تأیید کارشناسان راجع به مسکن مهر باشند. روال ما اکنون هم همان روال رسانه ای ، شفاف سازی و اطلاع رسانی است و به هیچ وجه در این متن حاضر به دنبال تأیید همه آنچه جناب وزیر نسبت به مسکن مهر ایراد می فرمایند نیستیم اما این که ایشان عنوان کنند قیمت زمین با اجرای مسکن مهر 9 برابر و قیمت ساختمان 6 برابر شده است را قابل تجزیه و تحلیل بیشتر می دانیم. با این رویکرد، اظهارات فوق وزیر را به کارشناسان حوزه کارشناسی مسکن وامی گذاریم تا کارشناسانه تأیید یا تکذیب کنند که چگونه با وجود ساخت و تحویل یک میلیون واحد از حدود دو میلیون و 300 هزار واحدی که در عمر یک دولت (4 سال) برای ساخت آن برنامه ریزی شده بود باز قیمت زمین و ساختمان بنا بر ادعای جناب وزیر افزایش یافته است؟ صاحبنظران اقتصادی بهتر می دانند که چگونه با پاسخگویی به نیاز یک میلیون متقاضی با تحویل یک میلیون واحد مسکن مهر- که صد درصد آن هم به دست گروه هدف و متقاضی مسکن مهر رسیده است- باز می توان شاهد افزایش 9 برابری قیمت زمین و 6 برابری قیمت ساختمان بود. البته معقولانه این گونه به نظر می رسد که با پاسخگویی به نیاز متقاضیان واقعی مسکن می باید قیمت- هم زمین و هم ساختمان-کاهش یابد اما اظهارات جناب وزیر درست برعکس معادله عرضه و تقاضا عنوان شده است! اظهارات جناب وزیر نسبت به مسکن مهر سؤالات دیگری را هم به ذهن هر شنونده سخنان ایشان متبادر می کند که در حد طرح سؤ ال به آنها اشاره می کنیم. البته اگر از صحیح نبودن تعریف سقف برای زندگی دیگران با در وزارتخانه نشستن -که مورد تأیید جناب وزیر هم هست- بگذریم، اگر از توجه نکردن به مسائل فرهنگی و اجتماعی در مسکن مهرکه زندگی مردم را بنا بر ادعای دکتر آخوندی مختل می کند، بگذریم و آن را همچون شعارهای متولیان سابق پوپولیستی نخوانیم و باز اگر عدم توجه به عنصر انسان در شهر را در ساخت و سازهای قبلی با این فرض بپذیریم که شهر سازمان اجتماعی است و نباید آن را انبار آدم در نظر گرفت و آدم داخل آن ریخت! فقط به دو مورد از اظهارات جناب وزیر و عدم به سرانجام رسیدن آنها طبق تعاریف ایشان بسنده می کنیم؛ یک مورد، نبودن حتی یک متقاضی برای 117 هزار واحد مسکن مهر بنا به اظهارات وزیر محترم است که در رابطه با این معضل، سؤالی که مطرح می شود و شاید برای خیلی از مردم جای تعجب هم داشته باشد این است که آیا 117 هزار واحد اصلاً قابل سکونت نیست؟! آیا وضعیت 117 هزار واحد حتی از واحدهای مستقر در سکونتگاه های غیررسمی و غیرمجاز هم بدتر است یا نه شرایط سکونت دارند اما با قیمت تمام شده بالایی که متولیان حال حاضر مسکن مهر به مردم تحمیل می کنند کسی حاضر به پرداختن چنان قیمتی نیست و همین علت موجب عدم متقاضی ماندن آنها شده است؟ چرا که در همین پرند، پردیس و هشتگرد اطراف تهران ـ نه شهرستان ها که به حد کافی زمین دارند ـ واحدهایی از این دست ساخته شده است اما مسئولان شهرهای جدید چنان مبالغ هنگفتی از متقاضیان مسکن مهر سهم آورده مطالبه می کنند که دیگر از توان متقاضی خارج است و او ناگزیر هم از پرداخت مطالبات- بیش از آنکه ابتدا قول داده شده بود- و هم از دریافت مسکن مهر- که روزی با هزاران امید و آرزو هرچه داشت را فروخت تا به هر قیمتی صاحب سرپناه شود- امتناع و ابراز ناتوانی می کند و این دو منجر به عدم متقاضی ماندن 117 هزار واحد مسکن مهر شده است؟ یک مورد دیگر که وزیر محترم آن را نکته مهم عنوان کرده اند ساخت مسجد، مدرسه و درمانگاه است در همان پروژه هایی که دولت قبلی نساخته بود! البته در این اقدام وزارتخانه هم باید به جناب وزیر و هم یاران ایشان در ساخت روبناهای لازم برای ساکنان شهرهای جدید دست مریزاد و خسته نباشید گفت، اما آیا مسئولان محترم وزارت راه و شهرسازی فقط باید نسبت به ساخت این روبناها در شهرهای جدید که جمعیتشان حتی به یکصد هزار نفر هم نمی رسد اقدام کنند و نساختن زیربنا و روبنا را به دولت های قبلی نسبت دهند و آنها را زیر سؤال ببرند یا نه باید نسبت به دیگر شهرها و بلکه شهرستان های اطراف کلانشهر تهران هم چنین احساس مسئولیتی داشته باشند؟ اگر اولی یعنی فقط احساس مسئولیت برای ساخت روبنای شهرهای جدید است، حق با این عزیزان است، اما اگر مسئولیت این قبیل کارها در اقصی نقاط کشور برعهده مسئولان راه و شهرسازی است پس چرا در شهرهایی که حتی قدمت شان بیشتر از پرند، پردیس و هشتگرد است نسبت به ساخت مسجد و درمانگاه و بیمارستان و پاسگاه و ... اقدام نمی کنند؟ یک نمونه از این مسئولیت برجای مانده وزارتخانه راه و شهرسازی را در عدم اختصاص بودجه به پروژه ساخت بیمارستان شهرستان حدود نیم میلیون نفری ملارد به عینه می توان مشاهده کرد که سالهاست این پروژه خاک می خورد،اما دریغ از یک جو توجه به این جمعیت! ملارد شهرستانی است که هم قدمت و هم جمعیتش به تنهایی بیش از سه شهرک جدید پرند، پردیس و هشتگردی است که همواره متولیان و مسئولان وزارت راه و شهرسازی از نبود خدمات زیربنایی و روبنایی در این شهرهای جدید اظهار ناراحتی می کنند- که البته به نوعی این دغدغه عزیزان قابل تمجید است- اما آیا حقوق شهروندی مورد ادعای وزیر محترم راه و شهرسازی را که الحق والانصاف عنوان جذاب! و زیبایی! است- فقط باید برای ساکنان در واحدهای مسکن مهر رعایت و علم کرد یا نه پیش از آن در شهرستان های با حدود 500 هزار نفر جمعیتی که حتی یک بیمارستان هم ندارند باید به دنبال احقاق حقوق شهروندی بود؟ قادر نصیری ترزنق