برازیلیا، مرکز میراث جهانی

برازیلیا پایتخت کشور برزیل است. ساخت این شهر به این علت بود که می خواستند محل پایتخت برزیل که پیش از آن شهر ریو دوژانیرو بود را تغییر داده و بیشتر به مرکز و غرب کشور بیاورند تا به دیگر ناحیه ها نزدیک تر باشد. برای این تغییر پایتخت نیروی کاری عظیمی از سراسر کشور به کار گرفته شد. طرح و نقشه این شهر به شکل یک هواپیما است. طرح لوسیا کوستا برای شهر طرحی مبسوط و جامع بود. در این طرح پیش بینی شده که کدام مناطق مسکونی و کدام مناطق نیز باید تجاری باشد. در این طرح محدوده قرار گرفتن واحدهای صنعتی، محل احداث ساختمان های خاص، ارتفاع ساختمان ها و موارد دیگری نیز پیش بینی شده است. مبنای طراحی شهر یک صلیب ساده بوده است. به گفته خود کوستا: این طرح از ژست فردی که محل مالکیت خود را امضا می کند اقتباس شده است: دو تبر که باهم زاویه قائمه می سازند، نشان خود صلیب اما، این صلیب باید با مکان نگاری محلی انطباق داشته باشد، همانند اینکه در این طرح، نقشه هایی برای احداث دریاچه مصنوعی مشهود بود، و شهر نیز به شکل یک هواپیمای دارای بال های ثابت درآمد. دماغه هواپیما وزارتخانه ها، ساختمان های دولتی، سنا، مجلس نمایندگان و کلیسای جامع پیشرو که توسط اسکار نیمایر طراحی شده است را در خود جای داده است. برج بلند تلویزیونی برازیلیا نیز که دارای چشم انداز زیبایی از شهر و دریاچه آن است در این بخش احداث شده است. بال های هواپیما بال های شمال و جنوب نام گرفته است: هر یک از این بال ها تقریباً هفت کیلومتر طول دارد. خیابان بین دریاچه و بال ها با توجه به شمالی یا جنوبی بودن بال ها، جنوب یا شمال نام گرفته اند. خیابان مرتفع، دارای سرعت بالا، که ایکسو رودوویاریو نام دارد، با عبور از زیر یک ایستگاه اتوبوس دو بال را به هم متصل می کند، در این بخش بانک و هتل قرارگرفته اند. نشانی های حوزه 100 و 300 در سمت غربی ایکسو، و نشانی های حوزه های 200 و 400 در سمت شرقی واقع شده اند. در این خیابان ها محلات مسکونی متشکل از بلوک های آپارتمانی بانام سوپر کوادرای جنوبی یا سوپر کوادرای شمالی احداث شده است. این بلوک ها از ساختمان های سه تا شصت طبقه تشکیل شده است. هرکدام از دو بلوک دارای یازده ساختمان است که هر ساختمان توسط حروف الفبای خاص خود مشخص شده و در فاصله بین دو بلوک مدارس و کلیساها واقع شده است. خیابان های تجاری بلوک های سوپر کوادرا را از یکدیگر جدا می کند. در مجاورت فرودگاه بین المللی رئیس جمهور جوسلینو کوبیتچک (فرودگاه برازیلیا) باغ وحشی قرار دارد که دارای جانوران بومی سرادو است. سفارت خانه ها، باشگاه های تفریحی و خانه های مجلل دریاچه را در خود محصور کرده است، و یک پارک بزرگ که پارک دا سیداد (پارک شهر) نام دارد، فضایی را که بسیار برای دوچرخه سواری، پیاده روی و تماس با طبیعت موردنیاز است فراهم می کند. یکی از انتقادات اصلی که در مورد شهر برازیلیا به عمل می آید این است که این شهر بر اساس مقیاس پیاده روها طراحی نشده است. با ظهور عصر خودرو، یعنی زمانی که شهر در حال ساخت بود، به پیاده روها توجه چندانی نشد. در طرح اصلی هیچ گونه چراغ راهنمایی پیش بینی نشده بود و تمام خودروها برای آنکه با ترافیک مواجه نشوند از روی پل ها و از داخل تونل ها عبور می کردند. امروزه، 200٬000 نفر در طرح آزمایشی ساکن اند، و با کهنه شدن سریع این طرح، شهر راه حل آموزشی جدیدی یافت: هزاران محل خط کشی عابر پیاده در خیابان ها ایجاد شد، و از این طریق راه عابران پیاده کوتاه تر شد. برای برطرف کردن این مشکلات متروی برازیلیا اخیراً احداث شده است، اما هنوز ایستگاه های متعدد زیادی به صورت ناتمام باقی مانده است. خط بال شرقی تکمیل شد، این خط تا شهر اقماری تاگوواتینگا ادامه می یابد. درحالی که حمل ونقل عمومی تقریباً فراوان است، خودرو همچنان یکی از محبوب ترین ابزار حمل ونقل در برازیلیاست. یکی دیگر از انتقاداتی که به شهر برازیلیا وارد است جابجایی ساکنان فقیر به شهرهای اقماری بسیار دور همچون سانتا ماریا دو سواکوی، سائو سباستیائو، گاما، سیلاندیا و سوبرادینهو است. اتوبوس ها و سیستم انتقال سریع زمینی این شهرها را به مرکز متصل می کند. ساکنان این شهرک های اقماری به دلیل سیاست سکونتی که فرماندار خوواکیم روریز اتخاذ کرده است، در شرایطی پایین تر از شرایط ساکنان طرح آزمایشی زندگی می کنند. در طرح آزمایشی مردم از دیگر نقاط کشور درازای املاکی اندک به پایتخت کشانده شدند و مرزهای ناحیه فدرال را پر کردند. زمانی که از برازیلیا حرف می زنیم، معمولاً این شهرک های اقماری کمتر موردتوجه قرار می گیرند، گرچه جمعیت آن ها بسیار بیشتر از جمعیت طرح آزمایشی است. بااین وجود برازیلیا همچنان دارای بالاترین شاخص توسعه انسانی در برزیل است. به موجب طرح اولیه -- که برازیلیا باید از آن متابعت کند این شهر همواره تحت ساخت وساز قرار دارد. یونسکو برازیلیا را یک مرکز میراث جهانی نامیده است. صخره های مرتفع در این شهر یافت، و متأسفانه، تخریب شده است.