بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان

پیش ازاین نوشته بودیم که رقمی حدود 40 تا 50 درصد از کل مصرف انرژی در کشور ما، در بخش ساختمان مصرف می شود . همچنین آمار از واقعیت دیگری نیز پرده برمی دارد : ایران یکی از پانزده کشور جهان ، ازنظر مصرف بالای مواد نفتی است و در بین کشورهای اوپک ، بیشترین مصرف کننده این گونه مواد می باشد . براین اساس مشخص است که استفاده از فناوری های نوین به منظور بهینه سازی انرژی به ویژه در بخش ساختمان از مهم ترین کارهاست . استفاده از بام و دیوار سبز یکی از این راهکارهاست که پیش ازاین به معرفی آن پرداختیم . در این مطلب قصد داریم از نماهای دو ورقه ای یا دوپوسته ای و همچنین فناوری نانو در ساختمان به اجمال سخن به میان آوریم. نماهای دو ورقه ای (دوپوسته ای) از کتاب علوم دوران تحصیل به یاد داریم که هوا رسانای ضعیفی است . حال اگر نمای دوپوسته ای را در نظر بگیریم که از دولایه با فضای هوای بین آن ها ساخته شده باشد درحالی که به وسیله دالان هوا از هم جداشده اند آنگاه این فضا بین دولایه به صورت عایق در برابر حداکثر و حداقل دما ، باد و صدا عمل می کند . البته طراحی این پوسته ها و کاربرد اجرایی آن ها به همین سادگی که بیان شد نیست و به محاسباتی به منظور کسب حداکثر انرژی در ساختمان و حداقل دفع آن ، تهویه مناسب ، کنترل صدا و مزایای دیگر نیاز دارد .نکته مهم این است که هرچند استفاده از نماهای دو ورقه ای ، نقش مؤثری در حفظ محیط زیست دارد اما استفاده کنندگان از این فناوری صرفاً به این موضوع توجه نمی کنند و باید سعی کرد تا شرایطی فراهم شود تا کارکنان و ساکنان ساختمان هایی با این نما ، از راه دستیابی به روشنایی و تهویه طبیعی در استفاده از نماهای دوپوسته ای مطمئن باشند تا به استفاده از این فناوری راغب تر شوند. بر این اساس ، استفاده از 4 نوع یا گونه اصلی نماهای دوپوسته ای که به فراخور ساختمان، استفاده از آن متفاوت است به این نیاز پاسخ می دهد . نماهای دوپوسته ای محافظ یا حائل ، نماهای استخراج کننده هوا ، نماهای دوقلو و نماهای ترکیبی یا هیبریدی ، چهار گونه اصلی نماهای دوپوسته ای هستند که امروزه در ساختمان ها از آن ها استفاده می شود . نانو در ساختمان امروزه در همه عرصه های مختلف از فناوری نانو سخن به میان می آید . در حوزه ساختمان و معماری نیز این فناوری با کنترل و تغییر مواد در ابعاد مولکولی ، دستاوردهای فراوانی را نوید می دهد .این فناوری می تواند ساختارهایی از مواد را به وجود آورد که شیمی مرسوم و فعلی مواد قادر به ایجاد آن نیست . مثلاً از ذهن دور نیست که دیر یا زود ، معماران به موادی دست یابند که سبک تر ، مقاوم تر و قابل برنامه ریزی تر از مصالح و مواد ساختمانی فعلی باشند . به عبارت دیگر ، این فناوری می تواند امکان ساخت بلوک های ساختمانی را به معماران بدهد که با اندازه و ترکیب شیمیایی به دقت کنترل شده و سپس چیدمان دقیق و علمی ، در مصرف و ذخیره سازی انرژی حرف اول را بزنند .در حال حاضر از نانولوله های کربنی در برخی مصالح ساختمانی استفاده محدود می شود که جنسی از اکسید تیتانیوم دارد و ذرات به کاررفته در آن به عنوان عایق و پوشش ضد آب و ضد خوردگی عمل می کند. البته فناوری استفاده از لوله های کربن دارای اکسید تیتانیوم هنوز معایبی دارد . مثلاً تنها به جذب نورهای فرابنفش می پردازد درحالی که نیاز است با اصلاحاتی ، برخی نورهای قابل دید مزاحم نیز جذب شوند . خلاصه کلام آنکه ، از انرژی فسیلی به منظور گرمایش و سرمایش ساختمان ها مصرف می شود که به دلایل مختلف که مهم ترین آن ها ، عدم طراحی بهینه درزمینهٔ محیط زیست است؛ بخش مهمی از این انرژی تلف می شود . برای بهینه سازی مصرف انرژی راهکارهایی مانند استفاده از بام و دیوار سبز ، سلامت را به فضای زیستی بازمی گرداند و نقش فراوانی در کاهش مصرف انرژی های فسیلی نیز دارد . همچنین استفاده از نماهای دو ورقه ای پوشش دهنده ساختمان و فناوری نانو به منظور دست یافتن به نسل جدیدی از مصالح ساختمانی که کیفیت بالا و تلفات انرژی پایینی دارند نیز از راهکارهای دیگر در بهینه سازی مصرف انرژی است . علاوه براین ، استفاده از این نوع راهکارها می تواند به عنوان نمادی از پیشرفت علمی و صنعتی هر کشوری نیز به شمار آید .