تولید انبوه راه حل معضل مسکن

همه دولت ها با وعده تأمین مسکن به قدرت می رسند، اما بعد از روی کار آمدن به این بخش خیلی توجه نمی کنند و اقدامات سطحی را در دستور کار خود قرار می دهند. به گزارش پیام ساختمان، زمانی که وزارت مسکن و شهرسازی در حال ادغام با وزارت راه و ترابری بود، یک اعلام خطر کردیم؛ بخش مسکن آن قدر وسیع است که باید به صورت مستقل فعالیت کند، اما دولت وقت آن را با وزارتخانه ای ادغام کرد که خود نیازمند سیاست های کلان بود. دولت ها تاکنون مسکن را یک موضوع بسیار فرعی پنداشته و برای این بخش بسیار مهم اهمیت زیادی قائل نبوده اند. طرح هایی مانند مسکن اجتماعی، مسکن ویژه، مسکن دولتی و طرح هایی از این قبیل مسلماً زمانی باید مطرح شود که مردم آن کشور دغدغه مسکن نداشته باشند و تعداد اندکی نیاز به تأمین مسکن داشته باشند. اکنون خانوارهای متوسط کشور نیز با مشکل مسکن روبه رو هستند و این کاهش قدرت خرید باعث شده تا حاشیه نشینی شهرها نیز افزایش زیادی داشته باشد. بخش مسکن اکنون 60 درصد اقتصاد کشور را شامل می شود و با تحریک این بخش می توان اقتصاد را از رکود نجات داد اما زمانی که بحث مسکن اجتماعی مطرح می شود، همه معادلات اقتصادی را برهم می زند. طرح هایی که از سوی برخی دولت ها عنوان می شود، برای کشورهای توسعه یافته مناسب است و در ایران که بیشتر خانوارها با مشکل مسکن دست وپنجه نرم می کنند، جایی ندارد. وقتی در یک کشور همه مردم مسکن استیجاری یا تملکی دارند، دولت برای افرادی را که توانایی تهیه مسکن ندارند، برنامه ها و اقداماتی انجام می دهد، اما دولت ایران اکنون طرحی را رونمایی کرده که همه متقاضیان آن 50 هزار نفر هستند، درحالی که حداقل چند میلیون نفر مشکل مسکن دارند. برای برنامه ریزی در حوزه مسکن باید سه رکن اساسی که شامل تأمین منابع، زیرساخت ها و فناوری ساخت و مصالح مدرن و همچنین بخش نرم افزاری را که شامل قوانین است، در نظر داشته باشیم تا تولید مسکن به حجم انبوه برسد و قیمت آن در بازار کاهش یابد.