چه چیزی وزیر را پابند کرده است؟

سال هاست که مسائل سازمان نظام کاردانی ساختمان لاینحل باقی مانده است. اگر در دولت گذشته وزارت راه و شهرسازی صراحتاً با حضور کاردان ها در صنعت ساختمان مخالفت می کرد، در دولت حاضر وضعیت به گونه دیگری است؛ بدین معنی که از روز اول شکل گیری وزارت راه و شهرسازی، هم معاونت مسکن و ساختمان و هم مدیرکل دفتر سازمان های مهندسی و تشکل های حرفه ای با قاطعیت بیان می کردند که حضور کاردان ها در صنعت ساختمان یک ضرورت است. حتی خوب به یاد داریم که مدام از حل مشکل کاردان ها تا چند ماه آینده و حضور این نیرو های متخصص در صنعت ساختمان خبر می دادند. اما این اظهارنظرها هم دردی از کاردان ها دوا نکرد تا سازمان های نظام کاردانی به ویژه سازمان نظام کاردانی استان تهران دیگر نتواند به این شعار های قشنگ و توخالی اعتماد کند و نهایتاً راه مددجویی از نمایندگان مجلس را در پیش بگیرد. هر چه باشد نمایندگان برخلاف تشکل هایی همچون کاردان ها خلع سلاح نشده اند و می توانند از وزیر محترم سؤال کنند که دستاورد اعتماد بیش ازاندازه به برخی از سازما ن های نظام مهندسی چه بوده است؟! چه شاخصه مثبتی در عملکرد این سازمان باعث شده تا وزارت راه و شهرسازی اجازه ورود کاردان ها را به عرصه ساختمان ندهد؟! کیفیت طراحی ها، اجرای ساختمان و یا نظارت ها، کدام یک شمارا پابند سازمان نظام مهندسی کرده است؟! چرا علیرغم تخلفات متعدد در برخی استان ها هیچ گاه مسببان معرفی نمی شوند و چرا سازمانی به ظاهر غیرانتفاعی باید تا این اندازه ثروت اندوزی کند؟