نماد مدرنیسم معماری

لوکوربوزیه هنرمندی است که چهره معماری را متحول کرده و تا ابد به عنوان نماد مدرنیسم شناخته خواهد شد. وی در کشتی اقیانوس پیمایی که از آمریکای جنوبی به سمت اروپا می رفت، جوزفین بیکر را ملاقات کرد و بعدازاین ملاقات طرح هایی از این بازیگر مشهور کشید. اولین پروژه انبوه سازی مسکونی لوکوربوزیه لوکوربوزیه در طرح های ویل کونتمپورین مجموعه آسمان خراش های صلیبی شش طبقه که هرگز ساخته نشدند- ساخت فرودگاه هایی روی پشت بام این آسمان خراش ها و برقراری پروازهای تجاری بین آن ها را در نظر گرفته بود. لوکوربوزیه اولین شهر برنامه ریزی شده با نام شاندیگار را در هند طراحی کرد. طرح او بر اساس نقشه های انتزاعی بود که با تجدیدنظر و به روزرسانی ایده ویل کونتمپورین به دست آمد. این نقشه ها در یکی از کتاب هایش به نام La Ville Radieuse (رادیانت سیتی) منتشرشده بود. شاید هیچ کس بیشتر از جین جیکوبز نظریه های بحث برانگیز لوکوربوزیه در رابطه با برنامه ریزی شهری را به چالش نکشیده باشد: آرمان شهر لوکوربوزیه نمودی از شرایطی بود که او آن را آزادی حداکثری می نامید. درحالی که به نظر می رسد منظور او نه آزادی عمل بیشتر بلکه فراغت از مسئولیت های متداول بوده است. شاندیگار؛ اولین شهر برنامه ریزی شده هند عبارت مشهور لوکوربوزیه، معماری یا انقلاب ، ناشی از اعتقاد او به معماری کارآمد و صنعتی به عنوان تنها راه جلوگیری از انقلاب های طبقاتی است. استدلال های او برای اثبات این نظریه دریکی از کتاب هایش به نام به سوی معماری مطرح شده و در ویلا ساووی ،مشهورترین اثر وی، به اوج خود رسیده است. در سال 1934، او به دعوت بنیتو موسولینی برای سخنرانی به رم دعوت شد. در اوایل سال 1940، لوکوربوزیه توسط حکومت ویشی به سمت برنامه ریز شهری منصوب شد تا مسئولیت طراحی شهرهای مختلف مانند الجزیره را به عهده بگیرد. او مدتی بعد با رد شدن طرح هایش از دنیای سیاست کناره گیری کرد. ویلا ساووی؛ مشهور ترین اثر معماری لوکوربوزیه نام اصلی لوکوربوزیه شارل ادوار ژانره بود اما او بعد از انتشار یک بیانیه مشترک با آمیدی اوزنفانت با عنوان Apr eacute;s le Cubisme این نام مستعار که برگرفته از نام خانوادگی پدربزرگش بود را انتخاب کرد. در آن زمان او به عنوان یک نقاش کوبیست فعالیت می کرد اما احساس کرد این سبک بیش ازحد رمانتیک است و به همین دلیل این بیانیه در حقیقت درآمدی بر یک تحول جدید هنری به نام پیوریسم بود. اگرچه سالوادور دالی در مقطعی از لوکوربوزیه با عنوان دوست یاد می کند، اما روابط آن ها تا زمان مرگ لوکوربوزیه رنگ و بوی دوستی نداشت. دالی آثار معماری لوکوربوزیه را زشت ترین و غیرقابل قبول ترین بناهای جهان نامید و گفت: مرگ لوکوربوزیه بی اندازه مرا خوشحال کرد. او موجود رقت انگیزی بود که با بتن مسلح کار می کرد. دالی باوجود تحقیر لوکوربوزیه بعد از مرگ او بر سر مزارش رفت و دسته گلی بر قبر او گذاشت. او دراین باره گفته بود: بااینکه از او متنفر بودم اما فکر می کنم آدم بزدلی هستم. لوکوربوزیه با همکاری معمار شارلوت پریاند و پسرعمویش پیرجنری، یک مبلمان نمادین و مدرنیستی طراحی کردند. این جمله از او نقل قول شده است: صندلی ها خود معماری اند و مبل ها متعلق به طبقه بورژوا هستند. صومعه لاتورت نام لوکوربوزیه همراه با تصویری از یک دستِ باز در ذهن ها نقش بسته است. او در طول زندگی خود مجسمه های بسیاری از این دستِ باز ساخت و آن را نمادی از صلح و آشتی برای بهره مندی از نعمت ها و تقسیم آن بین مردم جهان می دانست و معتقد بود این دستِ باز باید نماد دوران معاصر ما باشد. فلسفه طراحی لوکوربوزیه به شدت متأثر از مفاهیم ریاضی لئوناردو داوینچی مانند نسبت طلایی و سری فیبوناچی بود که به عنوان مبنای نسبت های معماری خود از آن ها استفاده می کرد. سرانجام در 27 اوت 1965، لوکوربوزیه برخلاف توصیه پزشکان برای شنا به ساحل ویلای تابستانی اش در جنوب فرانسه رفت و در دریای مدیترانه غرق شد. مدتی بعد افرادی که در دریا شنا می کردند، جسد او را از آب گرفتند.