معماری با قارچ

وقتی سخن از معماری به میان می آید معمولاً یکی از اولین واژه هایی که به ذهن ما خطور می کند خشت است ؛ شعری را شاهد مثال می آوریم که برای همه آشناست: خشت اول چون نهد معمار کج / تا ثریا می رود دیوار کج و چنانچه کمی مدرن تر اندیشیده باشیم با شنیدن نام معماری بتن و فولاد و شیشه را در ذهن خود تصور می نماییم. اما امروزه با پیشرفت علم و فناوری هرروز تازه های بیشتری را درک می کنیم و هرروز باورهای کهنه ، جای خود را به مطالب جدیدتر می دهند در این خصوص اشاره می کنیم به کلیدواژه ی جدیدی که امروزه به معماری سبز اضافه شده است. قارچ ! همین حالا در مرورگرهای اینترنتی خود سرچ کنید معماری با قارچ مطالب خواندنی کوتاهی در این باب خواهید یافت! اما واقعاً موضوع چیست؟ در حال حاضر بسیاری از مهندسان و طراحان در تب وتاب طراحی ساختمان های بلند دوستدار محیط زیست برای آینده هستند. در این راستا یکی از معماران آمریکایی به نام دیوید بنجامین مدیر شرکت معماری لیوینگ واقع در شهر نیویورک با نگاهی متفاوت به قارچ ها به ایده ی جدیدی در خصوص طراحی ساختمان های سبز خودترمیم شونده دست یافت. این طراح آمریکایی با استفاده از روش های مهندسی-زیستی به ساخت نوع ویژه ای از آجرهای خلل و فرج دار با پایه ی میسلیوم دست یافت . میسلیوم یا ریسه ها رشته هایی شاخه شاخه و به هم پیوسته هستند که بافت قارچ را تشکیل می دهند و ویژگی این رشته ها این است که قابلیت ترمیم مجدد خود را دارند و در صورت آسیب دیدگی دوباره رشد می کنند. مکانیزم ساخت یا به عبارت دقیق تر پرورش این آجرها این است که میسلیوم ها در دوره ی رویشی قارچ ها بر روی کاه های اطراف رشد کرده و مانند تارهای پنبه به دور کاه می تنند و در ظاهر شبیه کپک سفید به نظر می آیند اما در کل تشکیل ساختاری متفاوت را می دهند. در این طرح از موجودات زنده ای استفاده کرده اند که نه تنها با محیط زیست و طبیعت پیرامون خود سازگارند بلکه از قابلیت بازیافت نیز برخوردارند. دارای قدرت استحکام بالایی نیز هستند . و در یک کلام سبز هستند یعنی از پایه طبیعت بوده و به طبیعت نیز قابل بازگشت مجدد می باشند. در این ساختمان که های فای نام دارد از آجرهای میسلیوم در پایه ی بنا استفاده شده است و سپس لایه دومی روی آن اجرا می گردد از جنس فیلم های بازتاب کننده نور خورشید که با انعکاس نور به بخش قارچی بنا محیط کشتی مناسب بافت های قارچی (میسلیومی ) ایجاد کرده و سبب استحکام این آجرها می گردد. طرح پیشنهادی بنجاماین بدون ایجاد هرگونه زباله در حین فرآیند ساخت نیازی به تأمین انرژی نداشته و صد در صد طبیعی و ارگانیک است. استفاده از این مصالح قارچی تنها به اینجا ختم نمی شود بلکه در طرح دیگری نیز از این متریال که قبلاً به صنعت راه یافته بود توانسته در معماری راه گشا باشد و قطعاً خواهد توانست شیوه های صنعت ساختمان را دگرگون نماید و خصوصاً برای مکان هایی که دسترسی به مصالح و حمل مصالح در آن ها دشوار است این آجر که برای تولید تنها به مصالح اولیه اندک و مقداری نور خورشید نیاز دارد می تواند مصالحی بسیار مناسب تلقی گردد. آینده معماری به سوی معماری سبز خواهد شتافت. به امید آن روز