چهار نکته از واگذاری شهر آفتاب

شهر فروشی اصطلاحی است که در ادبیات کارشناسان و مسئولان به چشم می خورد و تقریباً همگان به عواقب سوء آن آگاه هستند. بااین وجود شاهد تغییر کاربری ها و نابودی باغات در کمیسیون ماده پنج شهرداری ها هستیم. این مسئله هم منحصر به شهرداری تهران نیست بلکه بسیاری از کلان شهرها وضعیت وخیم تری نسبت به تهران دارند. در ادامه تراکم فروشی، اخیراً خبری در مورد واگذاری نمایشگاه شهر آفتاب و فروشگاه شهروند به بانک شهر منتشر شد که باعث تعجب بسیاری از کارشناسان شد. ماجرا ازاین قرار است که شهرداری تهران به دلیل بدهکاری 5500 میلیاردی به این بانک، تصمیم به واگذاری می گیرد. این مسئله از چند زاویه قابل تأمل است. ;موضوع اول مربوط به هزینه های بی حساب وکتاب شهرداری است. چرا باید شهرداری تهران پروژه هایی را اجرا کند که برای تکمیل آن ها مجبور شود 5500 میلیارد تومان از بانک خصوصی تسهیلات بگیرد و سپس نمایشگاهی که با دریافت عوارض و با پول شهروندان ساخته شده را واگذار کند؟ شهرداری تهران به پیمانکاران پروژه های شهری رقم بسیار بالایی بدهکار است. پیمانکارانی که بسیاری از آن ها حتی کارشان به دادگاه و زندانی شدن هم کشیده است و علیرغم اعتراض و تذکرات شورای شهر برای پرداخت مطالباتشان به شهرداری، هنوز بلاتکلیف هستند. چرا شهرداری تا این اندازه هوای یک بانک خصوصی را دارد اما نگران وضعیت هزاران پیمانکار نیست؟! موضوع سوم مربوط به آینده نمایشگاه شهر آفتاب است. با توجه به اینکه بانک ها امروز صرفاً تبدیل به بنگاه های اقتصادی شده اند و دنبال کمک به اقتصاد کشور نیستند، قطعاً بیشتر از دولت و شهرداری دنبال کسب سود از نمایشگاه ها هستند؛ ضمن اینکه همانند دولت و شهرداری توانایی حل مشکلات را ندارند. تصور کنید که یک بانک خصوصی بخواهد مشکلات ترافیکی شرکت کنندگان در نمایشگاه را رفع کند، در این صورت واقعاً ابزار لازم را دارا می باشد؟ نکته چهارم به گله مندی شهرداری تهران از دولت برای وصول نشدن مطالباتش برمی گردد. در این خصوص هم باید گفت با توجه به وضعیت موجود و فروش دارایی ها چه نیازی به کمک های دولتی است؛هنوز ساختمان ها و املاک زیادی برای واگذاری به طلبکاران وجود دارد.