120 دقیقه وحشت

ساعت 13 و 40 دقیقه روز دوشنبه 12 مهر آسانسور غذاخوری مرکزی استادان دانشگاه شریف به علت نقص فنی دچار حادثه شد. درحالی که 6 تن از اعضای هیئت علمی و مسئولان دانشگاه داخل اتاقک آهنی قدیمی بودند ناگهان آسانسور از طبقه سوم به منفی 2 سقوط کرد. با توجه به شدت حادثه و شرایط وخیم استادان گرفتار در آسانسور، مسئولان دانشگاه تا رسیدن آتش نشانان تلاش زیادی برای باز کردن راه نفوذی به اتاقک به خرج دادند اما این تلاش ها به نتیجه نرسید. از سوی دیگر، امدادگران نیز به دلیل وضعیت نابسامان مصدومان، مجبور به بریدن بخش هایی از سقف و دیواره آسانسور شدند و در عملیاتی 2 ساعته هر 6 نفر را خارج کردند. بعد هم مصدومان با خودروهای اورژانس به بیمارستان امام خمینی (ره) انتقال یافتند. بر اساس آخرین گزارش ها، با توجه به شدت آسیب دیدگی مجروحان این سقوط هولناک، هر یک از آن ها به بیمارستان فوق تخصصی منتقل شدند و چند تن از آن ها ساعت ها زیر تیغ جراحی رفتند. حدود 2 ساعت در تاریکی بودیم دکتر بیژن وثوقی وحدت - مدیریت دانشجویی دانشگاه شریف - که با شکستگی ساق پای چپ و آسیب دیدگی در ناحیه کمر روی تخت بیمارستان بود، گفت: ساعت یک و 40 دقیقه ظهر دوشنبه، من و 5 نفر از همکارانم پس از پایان جلسه کاری و صرف ناهار سوار آسانسور شدیم. به محض اینکه در بسته شد، ناگهان اتاقک به شدت تکان خورد. همه وحشت زده بودیم و سعی می کردیم در را بازکنیم. شاید همه اتفاقات در چند ثانیه رخ داد. ما در تلاش برای خروج از آسانسور بودیم که ناگهان اتاقک با تکان هولناک تری رها شد و به طبقه منفی 2 سقوط کرد و محکم به زمین خورد. همان موقع چراغ ها خاموش شد و ما هم در تاریکی مطلق ماندیم. هیچ کدام وضعیت خوبی نداشتیم و مجروح و خونین روی هم افتاده بودیم. استاد دانشکده برق دانشگاه شریف ادامه داد: نیم ساعتی شرایط همان طور بود و فقط صداهای نامفهومی از بیرون می شنیدیم. راه هوا نبود و نمی توانستیم درست نفس بکشیم. تا اینکه بالاخره پنجره اتاقک را شکستند و با بریدن بخشی از دیواره آسانسور، ما را بیرون کشیدند. وقتی وارد آسانسور شدیم ساعت یک و 40 دقیقه بود و فکر می کنم حدود دو ساعت در آنجا گیر افتاده بودیم. البته این آسانسور مدت زیادی است که مشکل دارد ولی متأسفانه تعمیر نشده بود. تا آنجا که من می دانم این آسانسور همیشه خراب می شد اما هیچ وقت سقوط نکرده بود و در حد محبوس شدن بود اما باور کنید این اتفاق وحشتناک و غیرمنتظره بود. می گویند بودجه نداریم دکتر محسن تفضلی استاد شیمی دانشگاه شریف با 58 سال سن و 25 سال سابقه خدمت در سطح دانشگاهی نیز درحالی که 4 مهره کمرش آسیب دیده اما شرایطش را بهتر از همکارانش می دانست، گفت: این حادثه را بهانه ای می دانم تا شاید بالاخره نگاه ویژه تری به نخبگان جامعه شود. وی گفت: بااینکه 4 مهره کمرم آسیب دیده و باید بریس (کمربند محافظ) ببندم اما تا آنجا که از شرایط دیگر همکارانم شنیده ام وضعیت من از همه آن ها بهتر است. خوشبختانه به نخاعم فشاری وارد نشده و احتمالاً به زودی مرخص می شوم. وی درباره روز حادثه هم گفت: آن روز وقتی سوار آسانسور شدیم و دربسته شد، ناگهان صدای پاره شدن کابل ها را شنیدیم.گویا آن قدر آسانسور فرسودگی داشت که ترمز ایمنی و کابل اضطراری عمل نکرده بود. البته از آتش نشانی گلایه دارم چون بااینکه یک مرکز دقیقاً روبه روی دانشگاه قرار دارد اما 20 دقیقه طول کشید تا به ما برسند. وقتی هم رسیدند وسایل و تجهیزات کافی نداشتند و همین موضوع درروند امدادرسانی ما تأثیر جدی داشت. استاد دانشگاه شریف صحبت هایش را با گلایه ای به وضعیت بودجه تخصیصی به این مرکز آموزشی ادامه داد: به نظر می رسد با توجه به دولتی بودن دانشگاه و کمبود بودجه آن، نگهداری از وسایلی مانند آسانسورها استانداردهای لازم را ندارند و این موضوع را همه مسئولان به خوبی می دانند. این کمبود بودجه روی همه چیز تأثیر گذاشته و شاید اگر مجبور به تهیه غذای دانشگاه نبودند این بخش هم تحت تأثیر قرار می گرفت. در جلسه ای که آن روز با مسئولان دانشگاه داشتیم نیز از کمبود پول صحبت شد. البته این موضوع برای ما جدید نیست و در ماه های اخیر وضعیت گرمایشی و سرمایشی نابسامان دانشگاه این موضوع را ثابت می کند. من نمی گویم که به دانشگاه شریف باید ویژه نگاه کرد اما با توجه به اینکه این دانشگاه با نخبه ها سروکار دارد باید بودجه و سرانه خاصی برایش تخصیص دهند. ما یک هفته پیش ازاین حادثه میزبان یک هیئت علمی از آلمان بودیم. تصور کنید اگر این اتفاق برای آن ها می افتاد چه بازتاب بدی در جهان داشت. البته هر زمان حرفی می زنیم به کمبود بودجه و بی پولی و درنهایت به تحریم ربط می دهند که می شود همان حکایت پیدا کردن پرتقال فروش. ملاقات ممنوع دکتر رضا نقد آبادی استاد 55 ساله دانشکده مکانیک دانشگاه شریف که از ناحیه مهره های کمر، لگن، پاشنه پا و بینی آسیب و شکستگی داشت به دلیل خونریزی داخلی در آی سی یو تحت مراقبت های ویژه قرار دارد. او از پیگیری مسئولان دانشگاه شریف برای رسیدگی به وضعیت همسرش تشکر ویژه کرد و افزود: در این چند روز مسئولان دانشگاه پیگیری بسیار خوبی داشتند و از همگی شان تشکر می کنم اما گلایه ام از نبود استانداردهاست، چراکه معتقدم هیچ فرقی بین استاد و دانشجو و هیچ انسان دیگری نیست و واقعاً باید این ایمن سازی در فضای دانشگاهی به خوبی انجام شود. امیدوارم فراموشمان نکنند دکتر جواد اکبری دانشیار 57 ساله مکانیک گروه مهندسی مکانیک دانشگاه شریف نیز زمان مراجعه خبرنگار، در اتاق عمل بود. برادر او که در کنار دیگر اعضای خانواده اش پشت در اتاق عمل منتظر بودند، گفت: دکتر اکبری از ناحیه کمر و پا تحت عمل قرارگرفته و البته پایش نیاز به عمل مجدد دارد. بر اساس آخرین بررسی ها، دکتر حمیدرضا مداح حسینی رئیس دانشکده پردیس شریف نیز تحت عمل قرارگرفته و در بیمارستان بستری است. دکتر سید قاسم میرعمادی معاون آموزشی دانشگاه نیز که هر دودستش در این حادثه شکسته، روز سه شنبه پس از جراحی از بیمارستان مرخص شده است. ضرورت نظارت ویژه بر عملکرد سازندگان آسانسور سید جلال ملکی سخنگوی آتش نشانی تهران نیز با تأکید بر لزوم نظارت بیشتر بر تهیه و تجهیز آسانسورها گفت: حوادث آسانسور آمار بالایی در کلان شهر تهران دارد. درگذشته تنها ساختمان های بلند و مرتفع از آسانسور استفاده می کردند اما در سال های اخیر حتی برای ساختمان های دوطبقه نیز آسانسور می گذارند و به همین خاطر هم آمار حوادث در این حوزه بالا رفته است. البته باید تأکید کنم که حوادث بیشتر در حد محبوس شدگی است و سقوط به ندرت اتفاق می افتد اما محبوس شدگی آن هم در آسانسورهای ساختمان های نوساز نشان دهنده ضعف استاندارد و کیفیت تجهیزات است. وی افزود: با توجه به رشد این حوادث اگر نظارت بر کار پیمانکاران و ایمنی آسانسورهای ساختمان ها و همچنین میزان تخصص و مهارت نصاب ها و سرویس کاران شرکت های آسانسورسازی بیشتر شود، به طورقطع حوادث کاهش خواهد یافت. البته نباید فراموش کرد که در کنار رعایت اصول ایمنی و استانداردهای لازم، وجدان کاری و تعهد بیشتر پیمانکاران و کارکنان شرکت های آسانسورسازی و تعمیرکاران نیز در کاهش حوادث آسانسور نقش بسزایی دارد.