توصیه های مهم استفاده از وسایل گرمایشی در فصل سرما

همه ساله با آغاز فصل سرما و یخبندان، منو کسید کربن یا به عبارتی قاتل خاموش شماری از هم وطنان را در کشور به کام مرگ می کشاند، قاتلی که اگر توصیه های کارشناسی در نصب وسایل گرمایشی و گازسوز به درستی مراعات شود، دیگر امکان مرگ آفرینی نخواهد داشت. هرچند استفاده از وسایل گازسوز در تمام فصول سال امری اجتناب ناپذیر است اما در فصل سرما برای تعادل بخشی به حرارت بدن این نیاز بیشتر می شود، نیازی که گاه براثر بی احتیاطی ها، حادثه های غم انگیز رقم می زند. هم زمان با آغاز فصل سرما و افزایش ساعات تاریکی، سازمان آتش نشانی تهران توصیه هایی را به منظور استفاده بهتر از وسایل گرمایشی برقی و سیستم های روشنایی در فصل سرما ارائه کرد. با توجه به کاهش دما و سرد شدن هوا و استفاده هم وطنان از وسایل گرمایشی، احتمال حوادث ناشی از گازگرفتگی بیشتر می شود. حوادث گازگرفتگی از آن حوادثی است که تنها باکمی دقت می توان از بروز آن جلوگیری کرد و برعکس، کمی بی احتیاطی می تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد. در اینجا به چند توصیه مهم برای جلوگیری از این حوادث اشاره می کنیم: اگر از وسایل شعله دار(انواع بخاری های گازی، نفتی، شومینه، آبگرمکن، پکیج و...) استفاده می کنید، هرگز تمام راه های ورودی هوا را نبندید و حتماً مسیر مناسبی را برای ورود اکسیژن و هوای تازه به محیط در نظر بگیرید. پکیج، مقدار زیادی اکسیژن مصرف می کند و در صورت تأمین نشدن هوای مناسب، به سرعت محیط را با کاهش اکسیژن مواجه می کند. پس بهتر است این وسیله در خارج از محیط منزل مثلاً در بالکن یا محلی که مستقیم به فضای آزادراه دارد نصب شود. قبل از نصب بخاری از باز بودن مسیر دودکش های داخل دیوار اطمینان حاصل کنید. به این منظور می توانید از سطح پشت بام یک وزنه کوچک را با ریسمان به داخل دودکش فرستاده و اگر تا انتها پایین آمد نشان دهنده باز بودن مسیر است. دودکش های داخل دیوار از جنس سیمانی بوده و باید تا انتها بالا رفته باشد و از سطح بام نیز 80 سانتی متر بالاتر آمده باشد و در انتها کلاهک H نصب شود. از مکش مناسب دودکش ها اطمینان حاصل کنید. بهترین نشانه برای کارکرد صحیح دودکش ها این است که بدنه آن ها همواره باید داغ باشد. سرد بودن دودکش بخاری، زمانی که روشن است و همچنین زرد و نارنجی بودن شعله بخاری از نشانه های تولید این گاز خطرناک است که باید بررسی شود. در داخل واحد و برای وسایل گرمایشی و شعله دار، فقط از دودکش های ورق سفید گالوانیزه استفاده کنید. این دودکش ها مقاومت فیزیکی بیشتری دارند و به خوبی داخل هم چفت می شوند اما دودکش های متفرقه مثل آلومینیومی، آکاردئونی، فنری و... این خاصیت را ندارند و به مرور دچار نقص شده و گاز مونوکسید کربن را به داخل محیط منتشر می کنند ضمن اینکه به دلیل خاصیت ارتجاعی دودکش های فنری به سهولت از محل اتصال خود خارج می شوند و به مرور منافذ ریزی در آن ها پدیدار می شود که می تواند باعث انتشار آلاینده ها در محیط شود. از حداقل زانویی در نصب دودکش های داخل واحد استفاده کنید. بهترین وضعیت برای نصب دودکش ها، حالت عمود یا قائم است که در این حالت آلاینده ها به سهولت خارج می شوند و هرچه شیب دودکش پایین تر رود خروج آلاینده ها سخت تر خواهد شد. به خاطر داشته باشید که شیب منفی به هیچ عنوان مورد تأیید نیست و در این صورت آلاینده ها به داخل محیط نفوذ خواهند کرد. هر وسیله گرمایشی و شعله دار نیاز به یک دودکش مجزا دارد و از به کار بردن دودکش های مشترک برای دو یا چند وسیله خودداری کنید. از تغییر دادن اندازه دهانه خروجی دودکش ها خودداری کنید. گاهی مشاهده می شود که افراد، دهانه خروجی دودکش های روی دیوار با موانعی کوچک می کنند که به اصطلاح، هوای گرم کمتری خارج شود که این عمل باعث انباشت گازهای خطرناک داخل دودکش و انتشار آن به داخل محل می شود. از قرار دادن انتهای دودکش ها در فضای درز انقطاع ساختمان خودداری کنید. این گاز به سادگی از ترک ها و شکستگی های روی دیوار حتی در واحدهای دیگر وارد منزل می شود. از قرار دادن انتهای دودکش ها در سطل آب خودداری کنید. این گاز در آب حل نشده و تنها باعث مسدود شدن مسیر خروجی آن شده و گاز از طریق دیگر خارج و وارد فضای داخلی محیط می شود. وجود دستگاه های هشداردهنده گاز مونوکسید کربن در محیط تا حد بسیار زیادی می تواند به کاهش خطرات و حوادث ناشی از این گاز کمک کند. در انتخاب این دستگاه ها دقت کنید.بعضی از این وسایل کیفیت و کارایی لازم را ندارد. به تازگی برخی انواع اروپایی و ترکیه ای به بازار آمده که استانداردهای لازم را دارا می باشد.