روزگار ناخوش محلات تاریخی تهران

معرفی کتاب نگاهی به دروازه غار یا همان هرندی امروزی تألیف احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر تهران طی مراسمی عصر روز سه شنبه 7 دی ماه برگزار شد. او در این مراسم به بررسی و گفت وگو از کتاب خود و تجربیاتی که در قالب تهران گردی از محلات شهر تهران ازجمله دروازه غار داشته پرداخته است. وی تأکید دارد که محلات قدیمی شهر و بافت های موجود نمادی از فرهنگ و تاریخ شهر تهران است که به دلایل مختلف در حال فراموشی و نابودی است. به گفته مسجد جامعی فرهنگ و سنت های ایرانی و شیوه زندگی در محلات قدیمی در هجوم مدرن گرایی افراطی در حال نابودی است. وی با اشاره به بررسی های خود از این محله گفت: در هر منطقه از شهر تهران نقاط قوت و ضعف و ظرفیت هایی وجود دارد اولین کار این است که نقاط قوت مناطق را شناسایی کرده و بر روی آن تکیه کنیم نه نقاط ضعف آن. این عضو شورای شهر معتقد است: نگاه برنامه ریزی شهری که قصد دارد در جهت ارتقاء کیفیت زندگی برنامه ریزی کند نباید فقط نقاط ضعف شهر را ببیند، این نگاه متمایز و متفاوت بسیار آسیب زننده است. اما چه راهکاری وجود دارد کتاب من راه هایی اجمالی دراین باره نشان می دهد به عنوان مثال در منطقه ای که ظرفیت دارد آموزشکده هنرهای سنتی و آئینی تأسیس کنیم می توان آن را به مرکز گردشگری تبدیل کرد. وی با انتقاد از اینکه نباید سبک زندگی خود را مطابق با سلایق دیگران تغییر دهیم، ادامه داد: در جلد دوم این کتاب اشاره ای داشتم به موضوع تخریب یک سینما در چهارراه مولوی که اکنون تخریب شده است، در آن دوره که رئیس شورای شهر بودم، شخصی شکایت آورد که قدیمی ترین سینمای ایران یعنی سینما تمدن در حال تخریب است هرچند موفق به ممانعت از تخریب آن نشدم! مسجد جامعی افزود: تأکید من این است که به سنت های محله و ساکنان محله اتکا شود نه آنکه برای افراد تصمیم بگیریم! این نگرش توسعه پایدار و افزایش کیفیت زندگی است. هرچند کارهای خوبی هم انجام شده، مثلاً طرح سیما منظر، موزه ملی و ... باید میراث فرهنگی، میراث طبیعی و انسانی را حفظ کنیم. به عنوان مثل باغ خانم فخرالدوله در مرکز بهارستان بااین همه درخت و ساختمان آن را از بین ببریم بعد چمن کاری کنیم! درباره دروازه غار بد نگویید! او در مثال دیگری از این منطقه به یک قهوه خانه قدیمی معروف به قهوه خانه حسین رمضون یخی یا محلی که در کتاب خود بسیار به آن پرداخته است همچنین نگهداری دو تا سه هزار کبوتر در این محله که آن را نماد صلح و دوستی در دنیا دانسته و موارد متعددی ازاین دست در محله دروازه غار اشاره کرد و تأکید کرد: این در حالی است که برخی در این فکر هستند که چگونه این ها را جمع آوری کنند با این بهانه که به پایتخت و فرهنگ آن آسیب می زند! این عضو شورای شهر در ادامه اظهار داشت: چرا قهوه خانه های مناطق پایین خیلی بد شمرده می شود اما در خیابان های بالاتر برای ایجاد قهوه خانه مجوز داده شده با تشریفات و قیمتی بالا در آن خدمات ارائه شده و خوب تلقی می شود! یا ایجاد دیزی سراها در مناطقی مثل دربند، شمران، تجریش یا کریم خان چرا مجوز داده می شود اما در مکان هایی مثل قهوه خانه حسین رمضون یخی اجرای شاهنامه خوانی، نقالی و پاسداری از هنر بد شمرده شده است! حال آنکه این نوع برنامه ها در مکانی مثل تالار وحدت نوع بدلی آن اجرا می شود با هزینه ای گران، اما خوب است حال آنکه خاستگاه این فضاها همین جاهاست. مسجد جامعی با تأکید بر اینکه آن قدر درباره دروازه غار بد نگویید، گفت: آیا باید اوقات فراغت را به شکلی که سازمان فرهنگی هنری شهرداری می گوید پر کرد؟ کدام جوانی حاضر است آن گونه که آن ها می گویند زندگی کند؟ درحالی که خود آن ها هم این گونه زندگی نمی کنند. این دغدغه ها در حقیقت همان موضوعاتی است که باعث تدوین این کتاب شده است. وی در پایان بابیان اینکه هنرهای سنتی را باید به خاستگاه آن بازگرداند، تصریح کرد: تهران 400 سال سابقه دارد و این مملکت 7 هزار سال تاریخ دارد و ما باید در برنامه ریزی امور شهری به ریشه ها و فرهنگ ریشه دار کشورمان توجه کنیم. گفتنی است، مسجد جامعی در کتاب نگاهی به دروازه غار تلاش کرده است از طریق گفتگو با سالخوردگان این منطقه سابقه تاریخی و فرهنگی این محله قدیمی در جنوب تهران و شیوه زندگی ساکنان قدیمی و اکنونی آن را بازنمایی کند.