حمله بی هنگام رومیان به ایران

یک طراح صنعتی و کارشناس درزمینهٔ طراحی مبلمان شهری، بیان کرد: برخی معمارها و طراحان صنعتی بین المللی می گویند، تهران در دنیا به عنوان شهری بی ریخت معروف شده، دلیل آن هم این است که در ایران فضای ساخته شده درجه یک نداریم که بخواهیم برای آن، طراحی مبلمان شهری خاصی را تعریف کنیم. سید رضا لاهیجی بابیان این که وقتی شهری ساخته می شود، مانند یک ساختمان خالی است، گفت: مبلمان شهری درست مانند مبلمان خانه است و به اندازه نیاز خانه مان، نیاز داریم که شهرمان نیز مبله شود. واژه مبلمان شهری (یا در فارسی اثاثیه شهری) به معنی مبل و نیمکت نیست، بلکه تمام وسایل و تجهیزاتی را شامل می شود که زمینه زندگی شهری را برای مردم فراهم می کند. بنابراین در سطح شهر، از نیمکت تا پل عابر پیاده، جزو مبلمان شهری است. او تأکید کرد: هرکدام از اثاثیه شهر باید درست طراحی شود ، زیبا باشد و فضای شهر را ازنظر زیبایی شناسی و مسائل کاربردی ارتقا دهد. همان طور که ما توجه داریم تا هر آشغالی را به خانه وارد نکنیم و برای خریدن یک صندلی مناسب که دوستش داشته باشیم و از آن لذت ببریم، تمام شهر را زیر پا می گذاریم، در شهر نیز باید این سخت گیری ها تا چند برابر افزایش یابد، زیرا در یک خانه، فقط افراد خانواده هستند که از محصولات استفاده می کنند، اما در شهر، روزانه هزاران نفر طرح ها را می بینند، از کنار آن رد می شوند و از آن ها استفاده می کنند. بنابراین میلیون ها نفر شهرنشین باید مبلمان شهری را دوست داشته باشند. رقابت شهرهای دنیا با ارتقای مبلمان شهری این مدرس دانشگاه همچنین درباره نقش مبلمان شهری در جهان، اظهار کرد: شهرهای بزرگ در دنیا، با ارتقای مبلمان شهری در حال رقابت با یکدیگر هستند و این رقابت ها، امروزه خیلی پررنگ شده است. این رقابت ها بر پایه ی زیبایی، جذب گردشگر و درآمد بیشتر است که در این کار نیز بسیار موفق بوده اند. شهری که بتواند هرسال در رتبه های کیفیت، مقامی به دست آورد، گردشگر بیشتری جذب می کند. طبق آماری که در اروپا ثبت شده است، هر گردشگر حدود 10 هزار دلار پول خرج می کند و به این ترتیب، میلیاردها دلار درآمدزایی در شهر و کشور مقصد گردشگران ایجاد می شود. او با مثال زدن ساختار و مبلمان شهری پاریس، بیان کرد: شهری مانند پاریس در زمان ناپلئون سوم، یک جهش بزرگ داشت. او شهرداری را که یک معمار بزرگ فرانسوی بود، انتخاب کرد و خواست تا ازنظر شهرسازی، انقلابی در پاریس به وجود آورد. شهردار پاریس نیز آن قدر عرض خیابان ها را زیاد گرفت که هنوز هم تعدادی از پهن ترین خیابان های دنیا در پاریس است که هویت آن را نیز تشکیل می دهد. لاهیجی ادامه داد: کشورهایی مانند فرانسه از همان دوران، سخت گیری هایشان را درزمینهٔ معماری و مبلمان شهری شروع و به همان حالت حفظ کردند. شهر پاریس، یک معماری خاصی دارد و امروزه اگر قرار باشد برای پاریس مبلمان شهری طراحی شود، متناسب با بافت تاریخی و اصول زیبایی شناسی آن خواهد بود. از سویی، در کنار همه ی این ها در پاریس، بافت مدرن هم وجود دارد که در دیگر شهرهای اروپایی باارزش مانند پراگ و زوریخ نیز دیده می شود. نکته اینجاست که بافت مدرن به بافت قدیمی شهر آسیبی وارد نکرده است. این طراح صنعتی اضافه کرد: فرانسه و بسیاری از کشورهای دیگر به اندازه درآمد نفت ایران، از گردشگری درآمد دارند. نیویورک با توجه به شلوغی و تراکم بسیار زیاد، درآمد گردشگری و مدیریت شهری بسیار خوبی دارد، زیرا شهردار آن، برای شهر وقت می گذارد و از متخصصان امر و هنرمندان استفاده می کند. لاهیجی با اشاره به این که در حوزه مبلمان شهری، تصمیم گیری ها مانند گذشته نیست، گفت: قرار نیست مانند گذشته به فاصله 20 متر، یک نیمکت بگذریم، بلکه امروزه نظر بر این است که شهر باید محلی برای استراحت و آرامش داشته باشد و مبلمان باید در جای مناسبی ازنظر تراکم، کاربری، منطقه و چشم انداز قرار بگیرد، به عنوان مثال هر جا که چشم انداز بهتری دارد، نشیمن بیشتری هم باید داشته باشد. نکته مهم این است که آن مبلمان، علاوه بر این که پاسخگوی نیازهای شهروندان است، باید هویت و زیبایی شناسی خاص خود را نیز داشته باشد. تهران، شهری برای مُردن، نه زندگی کردن او با شرح این که معمارها و طراحان صنعتی بین المللی می گویند تهران در دنیا به عنوان یک شهر بی ریخت معروف شده است، بیان کرد: دلیل آن هم این است که در ایران، فضای درجه یک ساخته شده نداریم که بخواهیم برای آن، مبلمان شهری خاصی را تعریف کنیم. لاهیجی ادامه داد: استثناءهایی هم در برخی فضاهای تهران قدیم وجود دارند که در منطقه 1 باقی مانده اند یا در یکسری املاک خصوصی که مردم خودشان به زیبایی آن ها را ساخته اند، اما در کل، مدیریت شهر از دست شهرداری دررفته است و این موضوع باعث شده هرکسی هر کاری خواسته، انجام داده و متأسفانه مدیران شهری نتوانسته اند آن را مدیریت کنند تا شهر بر اساس ضوابط و اصول پایدار ساخته شود. او اضافه کرد: به همین دلیل است که تراکم در تهران، بسیار بالا رفته و آن را به یک شهر وحشتناک تبدیل کرده است. یکی از متخصصان خارجی به من گفت، تنها راه نجات تهران، کاهش تراکم آن است. من نیز با او موافق هستم و دو سال است به این موضوع فکر می کنم. از سویی اگر این موضوع را به هر مدیری بگویی، جواب می دهد چطور چنین چیزی ممکن است؟ اما اگر ما در کاهش تراکم موفق عمل کنیم، پس ازآن خیلی موارد درست، زندگی راحت تر، شهر خلوت تر و زیباتر می شود. این طراح صنعتی بابیان این که تهران به شهری برای مردن، و نه زندگی کردن تبدیل شده است، اظهار کرد: ما شهرهایی را مانند قزوین، لاهیجان یا بیرجند داریم که خیلی زیبا ساخته شده اند و ما دوست داریم به آنجا سفر کنیم. دلیل آن هم این است که در این شهرها، مدیرانی دور یکدیگر جمع شده و خواسته اند که آن را بسازند، اما متأسفانه تعداد این گونه شهرها در کشور زیاد نیست. فرم های کپی شده و ناهمگون او همچنین اظهار کرد: هنگامی که از افراد متخصص و حرفه ای درزمینهٔ طراحی و معماری برای حضور در ایران دعوت می کنیم، آن ها بسیار خوشحال می شوند و می گویند که آرزو داشتیم ایران را ببینیم؛ اما پس از گردش در سطح شهر، بسیار ناراحت می شوند و می گویند، شما باسابقه 10 هزار سال تمدن و تاریخ که نام ایران را در تمام موزه های دنیا به اشتراک گذاشته است، چرا چنین طرح هایی را در کشور نصب کرده اید؟ این ها آثار هنرمندان درجه سوم و قدیمی ماست. او بابیان این که گاهی فرم های کپی شده، با فضای منطقه ناهمگون است، اما در برخی موارد ممکن است فرم و فضا هماهنگ باشند، گفت: درهرصورت، کسی که متخصص است متوجه می شود که طرح کپی برداری شده است. مثلاً یک نیمکت در شهری نصب می شود که متعلق به پارک ملی سنگاپور است و فرم دسته آن شبیه یکی از مجسمه های بوداست. این مدرس دانشگاه به کپی کردن طرح ها در فضاهای معماری نیز اشاره و اظهار کرد: این نکته ی بسیار ظریفی است که نه تنها در مبلمان شهری، بلکه در معماری ما نیز کپی کاری وجود دارد. معماری ما در حال حاضر بیشتر به نمای رومی الهام گرفته شده از یونان باستان شبیه است، درحالی که یونانی های باستان، کشور ما را به خاک و خون کشیدند و ثروت ما را چپاول کردند، آن وقت ما از نماهای رومی استفاده می کنیم! در پی استفاده ی مکرر از نماهای رومی در ایران، یکی از معماران در کنفرانسی فریاد زد، من نام این اتفاق را حمله بی هنگام رومیان به ایران می گذارم. دلیل رخ دادن چنینی اتفاقاتی قرار داشتن قدرت، پول و ثروت در دستان افراد غیرمتخصص است.