معماری کلاسیک

رنزو پیانو (Renzo Piano) در سال 1937 در شهر جئونا ایتالیا و در خانواده ای معمار به دنیا آمد. وی در سال 1964 از مدرسه معماری در میلان فارغ التحصیل شد و به عنوان یک دانش آموز زیر نظر یک گروه مهندسی در فلورانس ایتالیا شروع به کار کرد. پدر، برادر و چهار عموی وی پیمانکار ساختمان بودند و هنگامی که رنزو دانشجوی معماری در دانشگاه پلی تکنیک معماری میلان بود مرتباً از پروژه های ساختمانی پدرش بازدید می کرد که این بازدیدها تجربه او را ازنظر فنی و کاربردی تا حد زیادی بالا برد. درحالی که کارهای او آمیخته با فنّاوری روز معماری می باشد ولی ریشه و اصل کارها به طور واضح نمایانگر فلسفه و معماری کلاسیک یونان است. پیانو مهندسی معماری را در دانشگاه فلورانس و پلی تکنیک میلان سپری و در سال 1964 فارغ التحصیل شد. آسمان خراش شارد لندن، ساختمان تأسیسات شرکت اتومبیل سازی فیات FIAT در شهر تورینو ایتالیا، استادیوم فوتبال شهر باری ایتالیا، مرکز فرهنگ و هنر جرج پمپیدو در پاریس، فرودگاه شهر اوزاکا ژاپن، پوتز دامر پلاتز در شهر برلین آلمان، مجموعه برج های سیدنی استرالیا، ساختمان مرکز علم و فنّاوری ملی هلند در شهر آمستردام، ساختمان آکادمی علوم ایالت سانفرانسیسکو آمریکا، مجتمع ورزشی راوانا، ایستگاه مترو جنوا، پایانه مسافربری کانسای، مرکز طراحی مرسدس بنز در اشتوتگارت برخی از آثار معماری رنزو پیانو هستند. کلیسای پادره پیو در ایتالیا پیاده رویی مستقیم، طولانی و شیب دار با مناطقی تراس بندی شده به صورت باغ های گسترده در اطراف کلیسا دیده می شوند.این مسیر با تاق ورودی در جهت کلیسا و صلیبی بزرگ تقریباً به بلندی 40 متر که به مثابه کانون ورودی به نظر می رسد؛ همسو شده است.9 ستون اول میدان جلوی کلیسا که ارتفاع آن ها به 25 متر می رسد،بار هشت زنگی را که برجِ زنگ اصلیِ کلیسا را تشکیل می دهند،تحمل می کنند. در این طرح رنتزو پیانو، محل عابدان به شکل حلزونی عظیم-طرحی مرکب از سه چهارم دایره که شعاع آن به طور یکنواخت کاهش می یابد پوشیده شده است. مواد آن که برای بیان سادگی و صلابت انتخاب شده اند، از سنگ و چوب و شیشه محلی اند. پوستۀ بسیار بزرگ سقف از جنس ورق مسِ که از پیش زنگار بسته، زیر ساختاری باربر از چوب و سنگ آهک دارد. این زیرساخت باربر، مرکب از دو ردیف تاق سنگیِ متقابل است که به صورت دایره ای شکل چیده شده اند. درمجموع 21 تاق ازاین دست وجود دارد که حلقۀ داخلی و خارجی ای را به وجود می آورند. که تاق های حلقۀ خارجی بازنمود نسخۀ کوچک شدۀ تاق های حلقۀ داخلی اند. تاق های حلقۀ داخلی از مرکز سه چهارم دایره، محلی که محراب واقع شده است، آغاز می شوند. ازآنجاکه دهانه های تاق ها به طور یکنواخت کاهش می یابد، لذا با کاهش شعاع دایره، شکل مارپیچی به وجود می آید که یادآور صدف حلزون است. این ساختار شعاعی که به بخش هایی با گنجایش 300-400 صندلی تقسیم شده، تجمعِ حتی المقدور نزدیک به محراب را موجب می شود. این ساختار تاقی شکل همراه با سیستم ساختاری ثانوی از جنس چوب، وزن سقف چوبی را تحمل می کند. برای بازی لازم به هنگام زلزله، کابل های فولادی بین تاق ها کشیده شده اند. منطقه ای که با شکل سه چهارم دایره محصورشده، رأس میدان مثلثی شکلی را تشکیل می دهد که رو به پایین به سمت ورودی شیب دار می شود. پنجرۀ شیشه ای رنگیِ بزرگی که در زیر تاق سنگی کار گذاشته شده است، ورود نور به کلیسا را فیلتر می کند. پیاده رو که با اسلب هایی از جنس همان سنگ تاق ها مفروش شده، کلیسا و حیاط ورودی را به یکدیگر متصل می سازند. این سنگفرش تا درون سالن ادامه پیدا می کند و بدین لحاظ تفکیک گذر از حیاط ورودی به فضای داخلی را از بین می برد. حیاط ورودی تا 30 هزار نفر را در خود جای می دهد.