راه اندازی مرکز مشارکت ، گامی در جهت کارآفرینی و اشتغال مهندسان

علیرضا پوراسد همان طور که می دانیم جامعه با نیازهای پاسخ داده نشده فراوانی روبروست، در اکثر گردهمایی ها، همایش ها و نشست هایی که در سال 1395شرکت کردم بیشترین تمرکز و توجه سخنرانان بر روی مسائل آسیب شناسی بیکاری مهندسان و خیل عظیم فارغ التحصیلان مهندسی بود. کارشناسان و صاحب نظران ضمن نقد موشکافانه پدیده ی بیکاری به علل و عوامل ایجاد بیکاری می پرداختند. دراین بین کمتر سازمان، انجمن، ارگان و دستگاه های اجرایی بود که خود را متولی اشتغال زایی مهندسان معرفی کند و مسئولیت این امر را بپذیرد. اما برای من، به عنوان یک مهندس و پژوهشگری که همواره به دنبال منشأ و نه علل این پدیده می گشتم پس از تحقیقات فراوان به این نتیجه رسیدم که یکی از منشأهای اصلی پدیده بیکاری نوع و نگرش مهندسان به مقوله اشتغال است. به دانشگاه برو فارغ التحصیل شو سه سال سابقه کار بعد در آزمون نظام مهندسی شرکت کن! این سیکلی است که اکثراً مهندسان با آن مواجه هستند و خروجی آن تربیت و اخذ پروانه اشتغال به کار به عنوان مهندس ناظر، مهندس طراح و مجری است، حال آنکه در جامعه مهندسی و صنعت ساختمان فرصت ها و نیازهای پاسخ داده نشده فراوانی وجود دارند. واقعیات جامعه ما این است که، کشور احتیاج به مشاغل و عناوین شغلی نو و جدیدی دارد. ولی چون قانون نظام مهندسی (مصوب 1374) صلاحیت ها و عناوین شغلی را فقط در سه حوزه نظارت، طراحی و اجرا تعریف نموده خیل عظیمی از مهندسان ناخواسته گمان می کنند که باید حتماً در این سه حوزه مشغول به فعالیت باشند. با توجه به آمار تعداد مهندسان که بارها از طرف سازمان نظام مهندسی ( عنوان 400.000 هزار نفر و میزان و متراژ ساختمان های در حال احداث و آمار صدور پروانه های ساختمان در تهران و سراسر کشور ) که بارها از طریق مراجع رسمی، بانک مرکزی و مرکز آمار ایران انتشار و اظهارات آقای مهندس ترکان رئیس اسبق سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور دال بر حداکثر ظرفیت اشتغال به کار مهندسان مطابق پروانه ساختمان مهندسان 20% است می باشد. ضروری است تعریف عناوین شغلی جدید در حوزه مهندسی و به عبارت دیگر مطابق قانون نظام مهندسی و مبحث 2 مقررات ملی ساختمان ضرورت صلاحیت های جدید را صدچندان آشکار می سازد. راه کار عملی پیشنهادی که سال ها در عرصه مهندسی به عنوان مشاور ، پیمانکار، مدرس و پژوهشگر فعالیت نمودم راه اندازی و مرکز مشارکت در ساخت در ابعاد شرکتی،سازمانی، ملی و منطقه ای است. با توجه به پدیده جهانی شدن مشارکت تنها راز بقا کسب وکار اشخاص است و تربیت مهندسان متخصصی در امر مشارکت به عنوان کارآفرین، پدیدآور و توسعه گر که یک راه کار و اقدام سازنده در جهت اشتغال زایی مهندسان می باشد.