معماری باور پذیر در جنگ ستارگان

فیلم جنگ ستارگان به کارگردانی جرج لوکاس( 1977) تنها یک فیلم نیست بلکه یک پدیده جهانی است. حماسه جنگ ستارگان باوجود شخصیت های متمایز،اسطوره های تأثیرگذار و روایت داستانی در دنیایی متفاوت به یک پدیده بین المللی تبدیل شده است. حتی صحبت از اپیزود چهارم این فیلم بانام امیدی تازه به عنوان یک فیلم مستقل می تواند تجربه ای جذاب باشد. باید به این نکته توجه کنیم که تولید فیلمی که داستان آن در فضا و جهانی خارج از محدوده دنیای ما اتفاق می افتد به لحاظ طراحی معماری با چالش هایی روبروست. فضاهای معمارانه در جنگ ستارگان میلنیوم فالکون و دث استار هستند. این فضاها به ترتیب برای شورشیان و گالاکتیک امپایر اهمیتی حیاتی دارند. میلنیوم فالکون یک فضاپیما و دث استار یک ابر سازه متحرک و یک سلاح بی نهایت بزرگ است و ما در دیاگرام های طراحی شده صحنه اصلی لوکیشن طبقه همکف فالکون میلنیوم، صحنه ای که اوبی وان کنوبی و هان سولو درباره استفاده لوک اسکای واکر از نیرو و شمشیر نوری اش صحبت می کنند و در دث استار زمانی که لوک اسکای واکر و پرنسس لیا از روی یک پل شکسته می پرند را ترسیم کرده ایم. فالکون میلنیوم تحت فرماندهی هان سولو و چوباکا است که او را همراهی می کند. این کشتی تا جایی که ما می دانیم صاحبان زیادی داشته و تغییرات زیادی نیز روی آن اعمال شده است. برای مثال هان سولو فالکون میلنیوم را از لاندو کالریسیان که اتاقکی در کف آن ساخته بود گرفت. از این فضا برای قاچاق استفاده می شد اما بعدها زمانی که فالکون میلنیوم به دست دث استار افتاد جان قهرمانان اصلی که در این اتاقک پنهان شده بودند را نجات داد. درواقع باید بگوییم این طراحی معماری بود که از آن ها محافظت کرد.معماری درزمینه تثبیت قدرت امپراتوری و تضعیف شورشیان هم نقش مؤثری داشت. فالکون میلنیوم 34٫37 متر طول، 25٫51 متر عرض و 8٫27 متر عمق داشت درحالی که دث استار با فضایی متفاوت جمعیتی در حدود 1٫7 میلیون پرسنل نظامی و 400,000 روبات انسان نما( دروید) را در خود جای داده بود. این نیروی توقف ناپذیر آخرین سلاح امپایر برای تخریب تمام سیاره ها بود. صحنه های معماری محور در دث استار از جایی شروع می شوند که پرنسس لیا و لوک اسکای واکر تلاش می کنند از استورم تروپر ها پیشی بگیرند و از بالای پل شکسته بپرند. تیم تولید یک سازه دث استار برای صحنه پرش آن ها ساخته بودند که بعدها با ایجاد تغییراتی درصحنه ای که اوبی وان کنوبی پرتوهای کشنده را خاموش می کند استفاده شد. این صحنه به دلیل نحوه خاموش کردن پرتوها بسیار جذاب شده است. دوربین های متعددی از زوایای مختلف این صحنه را تصویربرداری می کردند تا ارتباطی قوی بین مخاطب و طراحی معماری صحنه برقرار کنند. پل بر روی محور عمودی قرارگرفته بود تا با نمایش هزاران طبقه بالا و پایین، ابعاد دث استار را عظیم تر نشان دهد.این صحنه به دلیل تضاد آن با فالکون میلنیوم موردتوجه قرار گرفت. درصحنه های قبلی شخصیت های فیلم که در حال فرار هستند، فضای داخل و خارج فالکون میلنیوم را می شناسند و در دث استار لوک اسکای واکر و پرنسس لیا تلاش می کنند در یک محیط ناآشنا راهی پیدا کنند. بااین حال استورم استروپر هایی که قهرمانان را تعقیب می کنند نمی توانند با استفاده از درک فراترشان نسبت به معماری دث استار و ناآشنا بودن این دو، آن ها را دستگیر کنند . حتی ممکن است مخاطب فکر کند به خاطر مقیاس عظیم دث استار استورم استروپرها با فضاها ناآشنا هستند. در این صحنه معماری و ارتباط شخصیت ها با آن شرایطی را فراهم می کند که شورشیان از خود در برابر امپایر دفاع کنند. در فالکون میلنیوم آن ها به لطف اشرافی که بر فضای کوچک آن داشتند در امان ماندند. اما در دث استار به این دلیل که امپایر کنترل خوبی بر قلمرو حکومت خود نداشت، توانستند فرار کنند. نکته مهم این است که دث استار درنهایت در اپیزود چهارم از بین می رود. درنتیجه مخاطب تنها در این صحنه فیلم آن را می بیند درحالی که فالکون میلنیوم در اپیزودهای بعدی فیلم هم استفاده می شود. جنگ ستارگان پایه گذار ساخت فیلم هایی در این ژانر بود. در سال 1977 زمانی که جلوه های بصری و دیجیتال در ابتدایی ترین شکل بود سازندگان فیلم از مدل های فیزیکی برای واقعی تر شدن صحنه ها استفاده می کردند. در جنگ ستارگان ما با فیلمی روبرو هستیم که دو ویژگی حماسه و صمیمیت در آن حفظ شده است؛ فیلمی که در آن معماری نقش مهمی در روایت ها دارد که به ارائه جهانی متفاوت و درعین حال باورپذیر کمک می کند.