رشد اقتصاد منهای ساختمان

وزیر امور اقتصادی و دارایی دو روز پس از اعلام وصول و چند روز پیش از استیضاح وزیر راه و شهرسازی که تا حدود زیادی چرایی و نتیجه استیضاح هم با توجه به اظهارات اشخاصی مانند وزیر اقتصاد از همان روزها مشخص بود، اقرار کرد که تمام بخش های اقتصاد به جز بخش ساختمان، رشد داشته اند که برای پیشبرد این بخش نیز برنامه های زیادی داریم . علی طیب نیا به عنوان سکان دار تمام بخش های اقتصاد ضمن بیان این که انتقاد از مشکلات موجود خیلی خوب است بلافاصله برای اینکه میدان انتقاد را برای منتقدان خالی نکرده باشد، گفت: اما نباید به شکلی در بیان آن(انتقاد) اغراق شود که توانایی خود را فراموش کنیم، چراکه این مسئله کارایی نظام را زیر سؤال می برد . در اینجا ما هم با همان نگاه مثبت وزیر امور اقتصادی و دارایی به انتقاد، ضمن ارج نهادن به اقرار ایشان در عدم رشد بخش ساختمان نگاهی خواهیم داشت به؛1- معضل عدم رشد بخش ساختمان که گریبان گیر دولت و ملت شده است 2- عدم ارتباط واقعیت های انتقاد به معضل عدم رشد بخش ساختمان با زیر سؤال بردن کارایی نظام که ایشان این دو را آگاهانه یا ناآگاهانه به هم گره زده اند. این که رشد، رونق و عدم رشد ساختمان چه بوده و این که انتظار رشد داشتن از ساختمان چگونه انتظاری است که آقای طیب نیا به دنبال آن هستند هرچند از سویی نیاز به تأمل دقیق بر روی هرکدام از این واژه ها و پی جویی و معنایابی آن ها از فرهنگ لغت دارد از سوی دیگر اما سخن گفتن در مورد رشد و رونق و انتظار رشد، با کسی مثل وزیر اقتصاد که خود استاد تفسیر و تحلیل این واژگان است شاید کار راحتی نباشد. باوجوداین، در راستای بیان انتقاد از مشکلات موجود خیلی خوب است وزیر، تأمل بر موارد و سؤالات تالی آن،خالی از لطف نخواهد بود. به اعتقاد برخی از کارشناسان صنعت ساختمان جزئی از اقتصاد کشور بوده و سرنوشت آن به سرنوشت کل اقتصاد گره خورده است به طوری که وقتی کل اقتصاد کشور رشد می کند ساختمان نیز با آن رونق خواهد گرفت و بالعکس با رکود اقتصاد، ساختمان نیز دچار رکود خواهد گردید ولی در مقابل، برخی دیگر معتقدند صنعت ساختمان موتور محرکه و پیشران اقتصاد کشور است که اگر این بخش به حرکت درآید سایر بخش های اقتصادی را نیز به حرکت درخواهد آورد. بنابراین، با برنامه ریزی های ابتدایی و سال اول دولت یازدهم - که مسکن و ساختمان را به عنوان یکی از پیشران های خروج از رکود اقتصاد کشور به حساب آورده بودند- به نظر می رسد وزیر محترم اقتصادی و دارایی به عنوان نفر نخست برنامه ریزان اقتصادی دولت در میان گروه دوم از کارشناسان معتقد به نقش و سهم صنعت ساختمان و مسکن در اقتصاد کشور باشند. در این صورت، لازم است از آقای طیب نیا پرسیده شود؛ با توجه به اقرار اخیرتان 4 سال پس از برنامه ریزی برای خروج اقتصاد از رکود- به رشد تمام بخش های اقتصاد به جز بخش ساختمان، آیا نقد به ناکارآمدی سیاست های مربوط به صنعت ساختمان را که به حمدالله وزیر سیاست گذارش برای بار سوم در یک دولت از دو مجلس دارای نمایندگان دلسوز و حامی حقوق موکلان باسلیقه های متنوع جناحی و سیاسی رأی اعتماد گرفت- نه خیلی خوب ، بجا و به حق می دانید یا اغراقی که کارایی نظام را زیر سؤال می برد؟ با اذعان به اینکه توسط همین تیم اقتصادی به مدیریت وزیر اقتصاد، اقداماتی نیز راجع به کنترل تورم دورقمی و کاهش آن به تک رقمی صورت گرفته است ولی در کنار آن خبری از آمار واقعی تعطیلی کارگاه های تولیدی و آمار بیکاران وجود ندارد .همچنین باوجوداین که خود رئیس جمهور محترم بارها به ورود سالانه بیش از 500 هزار نفر نیروی کار بیش از توانمندی اشتغال زایی- بخوانید کشور بگویید تیم اقتصادی جناب وزیر دولت- اقرار کرده اند آیا بیان این واقعیت ها توسط خود رئیس جمهور، زیر سؤال بردن کارایی نظام است یا نقد منصفانه از خویش؟ جناب وزیر! کار آیی نظام را که خیلی فراتر و والاتر از کار آیی یک تیم اقتصادی است، مردم در عرصه های ملی و بین المللی چه توسط دیپلمات های سیاسی همین دولت و چه توسط ایرانیانی که فراتر از دولت در عرصه های جهانی قدرت نمایی و افتخارآفرینی کرده اند یا به چشم دیده اند و یا از زبان و اعتراف اغیار دریافته اند پس، دور از انصاف خواهد بود که منتقدان دلسوز به حال دولت و ملت را با اتهام و انگ زیر سؤال بردن کار آیی نظام از میدان انتقاد بیرون برانید. وزیر محترم اقتصاد و دارایی، اگر صنعت ساختمان کشور- باآن همه توانمندی های بالقوه و بالفعل انسانی، فنی و تجهیزاتی که خارج از بیان و شمار در این مجال است و البته بارها در همین ستون به آن ها اشاره شده است و باآن همه برنامه ریزی های پیشرانه ای که توسط دلسوزانی چون شخص شما در آغاز به کار دولت یازدهم ارائه گردید همچنین برنامه های زیادی که دارید- به اذعان خودتان گرفتار عدم رشد شده است نه به خاطر اغراق در فراموشی توانایی های یک تیم اقتصادی که به علت ایجاد حاشیه امن انتقاد برای کسانی است که دوست ندارند کسی به آن ها بگوید بالای چشمتان ابروست. البته اگر به انتقادهای دلسوزانه وقعی نهاده شود. صنعت ساختمان اگرنه رشد که رونق پیدا نکرده است و به نظر می رسد توقع رشد داشتن از این صنعت چندان صواب و درست باشد به این دلیل نیست که امکان رونق نداشته یا برای رونق آن برنامه ریزی های مناسب صورت نگرفته بود چراکه علاوه بر وجود قوانین کارآمد پیشین، حداقل در دولت یازدهم و توسط همین تیم اقتصادی موفق و مفتخر به کنترل تورم، برای صنعت ساختمان و مسکن هم برنامه های کوتاه، میان و بلندمدتی تدوین گردید آما آنچه مانع مثمر ثمر واقع شدن آن همه زحمات کارشناسان و تیم اقتصادی گردید عدم توجه، عدم رعایت و عدم نظارت بر اجرای قانون بود نه نبود برنامه یا انتقاد اغراق آمیز منتقدان. پس، برای چرایی عدم اجرا و یا عدم نظارت بر اجرای قانون توسط مجریان و ناظران باید فکری اساسی کرد و این کار، به غیراز دولتمردان و نمایندگان ملت که همدلی و همراهی خود را در روز استیضاح وزیر راه و شهرسازی هم بر طبق اخلاص نهاده و در حد اعلی به منصه ظهور رساندند! از دست چه کسی برمی آید؟ قادر نصیری ترزنق