معماری دیروز الگوی امروز

جایگاه و داشته های ما زمانی معنا پیدا می کند که از منشأ مناسب و مطلوب برخوردار باشد، ریشه فرهنگ، هنر، تاریخ و تمدن کشور ما به نیاکانی برمی گردد که پیشینه فاخری از فرهنگ ، دانش و تمدن داشته اند. در این میان هنر معماری و طراحی یکی از ارزشمندترین میراثی است که نسل به نسل به ما رسیده و می توان پس از گذشت صدها سال روی درودیوار و بناهای شهرهای تاریخی و کهن کشور مشاهده کرد. حفاظت، مرمت و نگهداری از میراث فرهنگی، بناها و گنجینه های تاریخی یکی از راه های قدردانی و احترام گذاشتن به گذشتگان است. هویت بخشی به شهرها و بناها نیز یکی از مصادیق ارج گذاشتن به تلاش ها و کوشش های معماران و طراحانی است که با ساخت هر بنا نه تنها به فرهنگ و تمدن بومی و منطقه ای توجه داشتند بلکه ذوق هنری خود را علیرغم امکانات اندک، باظرافت در جای جای آثار خود به نمایش گذاشته اند و ما امروز شاهدیم در هر گوشه از سرزمینمان جلوه ای از توانمندی و زیبایی با دستان هنرمند و تفکر زیبایی شناسی آن ها به خلق آثار ماندگار بدل شده است. برای ماندگاری نام و هنر معماران خوش ذوق و توانمند و همچنین بها دادن به آثار و بناهای آن ها، در تقویم سوم اردیبهشت روز بزرگداشت شیخ بهایی، روز معمار نام گذاری شد تا بهانه ای برای پرداختن به این آثار و توجه بیشتر به هنر و فرهنگ این مرزوبوم باشد. اگر به دانش معماری آن زمان و چگونگی اجرای طرح ها توجه کنیم، معماری مفهومی، نما، استحکام، تزیینات و شکل هندسی ویژگی های بارزی است که می توان الگوی صحیح و اصولی برای ساخت وساز امروز باشد، گذشته از هنر و علم معماری آنچه در آثار گذشته به چشم می خورد، دقت زیاد، رعایت موازین اخلاقی و حس مسئولیت شناسی در بین همه آثار آن هاست که بیش از هر چیز جلب توجه می کند. رسالت و وظیفه جوانان و دوستداران هنر معماری این روزها نه تنها حفاظت از بناها و آثار گذشتگان است، بلکه با توجه به نگاه موشکافانه و دقیق معماران در سال های دور به دوره معاصر واردشده و در آثار خود به خلاقیت و تلفیق علم روز و تجربیات گران قدر نیاکان بپردازند.