انتظار برنامه از کاندیداها

انتخابات ریاست جمهوری هرچند در نوع خود مهم ترین اتفاق سرنوشت ساز کشور است که به روال مألوف هر چهار سال یک بار در کشور برگزار می شود، اما نباید این را نیز نادیده گرفت که همین انتخابات ریاست جمهوری در هر دوره ای که برگزار می شود به علل معلوم یا نامعلوم انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا را کم رنگ می کند و این بار پنجمین دوره از انتخابات شوراها هم از این قاعده مستثنا نیست. در طی چند روزی که از آغاز تبلیغات رسمی کاندیداهای ریاست جمهوری گذشته است کاندیداها از گروه ها و با سلیقه های سیاسی و اظهارنظرهای گاه متضاد هرکدام به نوعی نقل محافل خبری رسانه ها شده اند مخصوصاً در این دوره که سیطره فضای مجازی غیرقابل کنترل شده است. البته اگر همه این ها در راستای افزایش شور و شعور انتخاباتی توأم با حضور حداکثری مردم و سلیقه ها باشد، حتماً مفید و مؤثر خواهد بود ولی اگر با اغراض مستتر در پشت آن ها همراه گردد قطعاً زیان بار است. نگارنده اما پیش از ورود به موضوع اصلی این نوشتار لازم می داند به همکاران رسانه ای خود یادآور شود طوری فضای انتخاباتی را برای مطالبات برنامه محور مردم فراهم نمایند که مردم تحت تأثیر شعارهای هیجانی و غیرعملیاتی برخی از کاندیداها قرار نگیرند. البته خود مردم خوب می دانند و پس از چند دوره برگزاری انتخابات نیز به خوبی دریافته اند- که با صرف شعار دادن کاندیداها در ایام انتخابات، برای جوانان اشتغال ایجاد نخواهد شد، تورم کاهش نخواهد یافت و رشد اقتصادی تغییر نخواهد کرد و ... . تجربه سال های گذشته انتخابات و شنیدن شعارهای رنگارنگ اما ندیدن عمل های به رنگ و غلظت شعارهای ایام انتخابات خود چراغ روشنی را فرا روی همه ما- انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان- نهاده است. کاندیداهای ریاست جمهوری نباید فقط با سخنرانی و بیان پاره ای مسائل آرمان گرایانه درصدد جلب آرای مردم برآیند. کاندیداها برای در معرض سنجش مردم قرار دادن شعارهایشان باید معیار و شاخصی قابل سنجش ارائه دهند. اصلی ترین معیاری که مردم با آن می توانند شعارهای کاندیداها را ارزیابی نموده و با معیار آن متر کاندیدای اصلح را برگزینند، ارائه برنامه های قابل تحقق از سوی کاندیداهای ریاست جمهوری همچنین کاندیداهای شورای شهر و روستاست. یک نمونه از برنامه های قابل تحقق هرکدام از کاندیداها مخصوصاً ریاست جمهوری را می توان در ارائه برنامه آنان در حوزه مسکن و ساختمان جستجو کرد و مورد ارزیابی قرارداد. برنامه های ساختمانی کاندیداها برای ارزیابی تحقق پذیر بودن یا نبودن ازآن رو مهم و نمونه انتخاب می شود که رشد و رونق اقتصادی کشور بدون توجه به صنعت ساختمان و بدون اعتنا به بیش از 400 حرفه مرتبط با ساختمان غیرقابل تصور می نماید. اگر اتمسفر ساخت وساز اعم از مسکونی و غیرمسکونی با حضور و سرمایه انبوه سازان، نظارت فنی مهندسان، تخصص کاردان های فنی، تجربه معماران تجربی و مهارت کارگران ماهر و حرفه ای ساختمانی جریان نداشته باشد، یا چرخ کارخانه های تولید مصالح ساختمانی به دست تولیدکنندگان و کارفرمایان به گردش نیاید و صدها اگر دیگر که فقط و فقط با چرخش چرخ های ساختمان کشور تحقق می یابند، به سرانجام نرسند چگونه می توان انتظار داشت اقتصاد یک کشور جهان سومی یا درحال توسعه ای مانند ایران کشور رشد کند، توسعه یابد و نهایتاً منجر به پیشرفت میهن گردد؟ مگر نه این است که چرخه اقتصاد بازار نیز در صورت خانه دار شدن مردم و تهیه ملزومات زندگی اعم از یخچال، فرش، مبلمان و ... به نوعی مدیون ساخت وساز است؟ با توجه به موارد فوق، کاندیداهای ریاست جمهوری باید نگاه و برنامه اقتصادی با محوریت ساختمان داشته باشند؛ نگاهی که ساختمان به خاطر شمولیت و سهم بیشتر در اقتصاد کشور از ارکان برنامه های قابل تحقق مذکور به حساب بیاید. در بازار داغ انتخاباتی امروز اقتصاددان ها به طور عام- و ساختمانی ها به طور خاص- از حضور رجل اقتصادی با برنامه های پررنگ بخش خصوصی و ایجاد فضای لازم برای کارآفرینان توسط رئیس جمهور آینده سخن می گویند. فعالان بخش خصوصی، معتقدند برنامه های سند چشم انداز 1404 و اجرای اصل 44 قانون اساسی با حضور کاندیدای با برنامه اقتصادی عملیاتی و استفاده از پتانسیل های مشاوران اقتصادی بخش خصوصی تحقق یافتنی خواهد بود. رئیس جمهور آینده باید در بخش مسکن مشخصاً سازوکارهای قانونی و اجرایی کارآمدی را اتخاذ کند چراکه مشکل مسکن در ایران و نوسانات قیمتی دوره ای این بخش از اقتصاد کشور هرچند سال یک بار به معضل اصلی مردم و حتی دولت تبدیل می شود. مسئولان، علت اصلی آشفتگی هرازچندگاه این بازار را فقدان قوانین کارآمد و قابل تحقق می دانند -که هرچند به این مسئله واقف هستند- ولی متأسفانه تاکنون در عمل کاری از پیش نبرده اند که لازم است رئیس جمهور آینده در برنامه های خود به این مهم توجه خاصی داشته باشد. باوجود دو میلیون و 570 هزار خانه خالی مازاد در کشور- بنابر آمار سرشماری نفوس و مسکن سال 1395- کاندیداهای ریاست جمهوری باید برنامه بدهند که چگونه و با چه قوانینی خواهند توانست بازار نابسامان مسکن را سامان دهند تا به اذعان و اعتراف وزیر محترم راه و شهرسازی چنان نباشد که بعضی ها 15 خانه داشته باشند و بعضی اصلاً خانه نداشته باشند . از همه کاندیداهای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و پنجمین دوره شوراهای شهر و روستا انتظار می رود در فرصت باقی مانده تا روز انتخابات (29 اردیبهشت سال 1396) به جای تخریب همدیگر و صرف وقت ارزشمند خود برای زیر سؤال بردن عملکرد گذشته رقبا -درست یا نادرست- انرژی خود را در راستای ارائه راهکار و برنامه برای برطرف کردن مشکلات کشور به خصوص مشکلات حوزه صنعت ساختمان و مسکن به کارگیری نمایند تا بیش ازپیش شاهد شکوفایی،آبادانی، رشد، توسعه و پیشرفت کشور عزیز خود ایران باشیم. قادر نصیری ترزنق