مجری ذی صلاح باید اجرایی شود

شورا به عنوان فراگیرترین و گسترده ترین زنجیره نهاد مدنی پاسخ به یک نیاز اجتماعی است که درگذشته به شیوه های سنتی و اکنون به شکل نوین جهت مشارکت مردمی تجلی یافته است. بر همین اساس در اصول ششم و هفتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شوراها از ارکان مهم تصمیم گیری و اداره امور کشور قلمداد شده که با اتکا به آرای عمومی از راه انتخابات یا از راه همه پرسی به نقش آفرینی در بخش های گوناگون تصمیم گیری، نظارتی و مدیریتی می پردازند. تصور عمومی و باور غلطی که از مسئله شوراهای اسلامی شهر ها در ایران وجود دارد آن را محدود به مدیریت شهرداری نموده است درحالی که مسئله مدیریت شهری فراتر از امور شهرداری و شامل کلیه مسائل مربوط به یک شهر اعم از گسترش کالبدی، توسعه فضای سبز، امکانات رفاهی و تفریحی و سایر موارد مربوط به یک شهر می شود؛ هرچند که عملکرد شوراهای شهری در چند سال گذشته بر این تصور غلط دامن زده است. امروزه یک عضو پارلمان شهری باید بتواند نقاط قوت و ضعف شهر خود را شناخته و درصدد تقویت مزایای رقابتی آن برآید؛ از این رهگذر است که شهر می تواند نقطه قابل اتکایی در شبکه اقتصادی کشور بیابد و نقش خود را در جهت توسعه ملی بهبود بخشد. بنابراین نتیجه می گریم که مدیریت شهری با مدیر و ناظر شهرداری تفاوت های بسیاری دارد و اولی مسئول ارتقاء قابلیت ها و توانمندی های شهر و شهرنشینان است درحالی که دومی بیشتر مجری برنامه های مدیران شهری است و پاسخگویی و مسئولیت آن محدود به نحوه عملکرد است و نه نتایج و پیامدهای آن. تب وتاب انتخاباتی کاندیداهای شوراهای اسلامی شهر و روستا آغازشده است و هرکدام از گروه ها با طرح شعار های عامه پسند سعی در جلب نظر رأی دهندگان دارند. در این میان برخی از چهره های نام آشنای صنعت ساختمان هم وارد این کارزار شده اند که پیام ساختمان در نظر دارد تا زمان انتخابات با این افراد در خصوص برنامه هایی که دارند، گفتگو کند. نخستین گفتگو را با حمزه شکیب، عضو سابق شورای شهر تهران و عضو کنونی هیئت مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران پی می گیریم. پیام ساختمان: شما دو دوره عضو شورای اسلامی شهر تهران بودید اما در دوره چهارم ترجیح دادید کاندید نشوید اما در دوره حاضر بازهم وارد عرصه شده اید. آیا شما در دوره چهارم از شورا دلسرد بودید یا دلیل دیگری داشت؟ بعد از دو دوره ای که عضو شورا بودم، برداشتم این بود که از این فضا فاصله بگیرم و کاندیداهای دیگر وارد عرصه شوند اما واقعیت این بود که علیرغم اینکه در شورای شهر حضور نداشتم، همواره مسائل شهری ذهن من را درگیر می کرد. از طرفی به دلیل حضور نداشتن در پارلمان شهری فقط می توانستم نظاره گر باشم و عملاً نمی توانستم اقدامی برای بهبود وضعیت شهر انجام دهم. درنهایت تصمیم به کاندیداتوری در دوره حاضر گرفتم. پیام ساختمان: امروز مسائل مختلفی مانند شهر فروشی و تغییر کاربری را در شهرداری تهران شاهدیم و از طرفی شورای اسلامی شهر در این خصوص اقدامی قابل توجهی انجام نداده است. شورای شهر تاکنون چهار دوره را سپری کرده و به نظر بنده به معنای واقعی تبدیل به پارلمان محلی نشده است؛ بدین معنی که از طرف دولت، مردم و اعضای شورا مقبولیت لازم را پیدا نکرده است. امروز شاهدیم که شورا به شورای شهرداری محدودشده درحالی که در مسئله ای مانند پلاسکو نمی توان صرفاً به مسئولیت شهرداری توجه کرد و از بقیه نهاد ها غافل شد. این بی توجهی به نقش شوراها توسط دولت هم اتفاق افتاده است.به طور مثال زمانی که در شورای شهر دوم بودم، قرار بود اختیارات دیگری به شورا واگذار شود اما نتیجه ای حاصل نشد. مثلاً دولت وقت حاضر به واگذاری بخشی از اختیارات سازمان ملی زمین و مسکن به شورا نبود. درحالی که زمین های ذخیره شهر برای نوسازی بافت فرسوده باید در اختیار مدیریت شهری باشد. بخش دیگر مشکلات به اعضای شورا برمی گردد؛ باید اعضای شورا اراده خودشان را وقف مسائل شهری کنند نه دنبال کمک به یک جریان خاص باشند. بنابراین اگر گرو ه ها و احزاب مردم را دوست دارند، نباید شورا را به سمت سیاسی کاری ببرند. پیام ساختمان به نوسازی بافت فرسوده اشاره کردید. با وضعیت حاضر بافت فرسوده نوسازی می شود؟ بافت فرسوده نگاه کلان نیاز دارد. باید طرحی کلان تهیه شود و همه زوایا در آن دیده شود تا هم منافع مردم و هم ضوابط شهرسازی مانند توجه به تاریخ محلات تأمین شود. متأسفانه تا جایی که بنده اطلاع دارم طرح های نوسازی تک بعدی بوده و مشکلات را پیچیده تر کرده است. به نظر من می توان مشروط بر استفاده از زمین های ذخیره شهری و مشارکت سرمایه گذار و مردم کار های بزرگی انجام داد. البته نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم باید همکاری کنند. پیام ساختمان: با توجه به عضویت شما در هیئت مدیره سازمان نظام مهندسی چه اقدامی می توان برای بهبود وضعیت اشتغال مهندسان انجام داد؟ در تهران حدود 100 هزار مهندس عضو نظام مهندسی داریم و ما می توانیم برای ساختمان های موجود ظرفیت سازی برد - برد را در پیش بگیریم. این کار از طریق اجرای مبحث تعمیر و نگهداری (مبحث 22 مقررات ملی ساختمان) انجام می شود. در رابطه با ساختمانی مانند پلاسکو اگر یک شرکت با تخصص چهارگانه کار انجام تعمیر و نگهداری را انجام می داد، قطعاً این حادثه به وجود نمی آمد. اگر به شورا ورود کردم برای تعمیر و نگهداری ساختمان صلاحیت تعریف می کنم. اقدام دیگر خود ایمن کردن ساختمان هاست. اگر ساختمان پلاسکو شیر های آب پاش داشت، قطعاً به اطفاء حریق کمک می کرد. موضوع دیگر نگاه منفی جامعه به مهندسان است و متأسفانه آن ها را کاسب می دانند و باید دنبال چاره اندیشی برای بازیابی هویت مهندسان باشیم. به نظر بنده قرار گرفتن یک مهندس در کنار سرمایه گذار باید برد - برد باشد. بدین معنی که اگر A تومان از سرمایه گذار حق الزحمه می گیرد باید10A به سرمایه گذار سود برساند. معتقدم باید برای سرمایه گذار احترام قائل شویم و همین طور شهرداری هم باید به سرمایه گذار صنعت ساختمان احترام بگذارد. پیام ساختمان: جلوگیری از ورود افراد فاقد صلاحیت به کار ساخت وساز و استفاده از مجری ذی صلاح بر اساس قانون از مهم ترین آرزو های مهندسان است. این مهم چگونه باید محقق شود؟ بدون هیچ شکی باید مجری ذی صلاح اجرایی شود اما نباید مهندسان در دام صوری کاری بیفتند. لازمه جلوگیری از این مشکل هم نظارت قوی بر عملکرد مجریان است.