بیست هزار خانه، کج می شود یا فرومی ریزد!؟

به گزارش پیام ساختمان، پیشنهاد ساخت برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال 1370 مطرح شد و این برج با ارتفاع 435 متر، به عنوان بلندترین برج ایران و ششمین برج بلند مخابراتی جهان پس از 11 سال از مراحل احداث آن و برخلاف مخالفت های گسترده افتتاح شد. آخرین آمارهای منتشرشده از هزینه تمام شده ساختمان برج بیانگر آن است که مجموع هزینه های انجام شده برای آن به 500 میلیارد تومان می رسد. ازجمله مخالفت هایی که برای ساخت این برج از سوی کارشناسان شهرسازی گرفته شد، عدم نیاز تهران به آن با توجه به المان شهری محبوب آن یعنی برج آزادی، کاربری مخابراتی آن که باوجود ارتفاعات طبیعی در تهران که حتی بیش از ارتفاع این برج بوده و ساخت این برج و این هزینه را بیهوده دانسته اند و ... پس ازآن احداث فاز دوم برج با کاربری های تجاری، هتل و پارکینگ در زمین 4 هکتاری اطراف برج و با زیربنایی به مساحت سیصد هزار مترمربع مطرح شد. بر همین اساس 5 سال قبل یعنی در سال 1391، مسابقه ای برای طراحی فاز دوم برج میلاد برگزار شد که 31 معمار بزرگ ایران و جهان در آن شرکت کردند و درنهایت طرح خانم زاها حدید معمار مشهور بریتانیایی بود که برنده این مسابقه شد و طرح آن در محل احداث این ساختمان در کنار اتوبان همت و زیر سایه برج میلاد نصب شد. پس از برگزاری این مسابقه طراحی، پیمانکار این فاز یعنی شرکت مهر آفرین نیروی انتظامی عملیات گودبرداری برای فاز اجرایی طرح را آغاز نمود. شورای شهر از انجام این عملیات اظهار بی خبری نمود و اعلام کرد که این شرکت بدون هماهنگی با شورا و بدون برگزاری مناقصه گودبرداری محل پروژه را شروع کرده است. در سال 1392 شورای شهر با مدل واگذاری مخالفت کرد چراکه بر اساس تقسیم بندی های انجام شده فی مابین پلیس و شهرداری مترو شده بود که بعد از اتمام کار ساخت، 31 درصد سهام به ناجا و 51 درصد سهام نیز در اختیار شهرداری باقی بماند و مابقی درصد مانده نیز به بنیاد تعاون ناجا تعلق بگیرد که در کل درصد شهرداری از فاز دو برج میلاد 51 درصد و سهم نیروی انتظامی نیز 49 درصد می شد، که شورای شهر مخالفت کرد و مانع ادامه کار شرکت پیمانکار شد. در حال حاضر محمدمهدی تند گویان عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر در گفتگو با ایسنا از احتمال ریزش و یا کج شدن برج میلاد در پی عدم ایمنی گود مجاور آن خبر می دهد. تندگویان بابیان اینکه از سال 1392 تاکنون گود برج میلاد رهاشده است و این در حالی است که عمر مفید نیلبنگ چهار سال است، در حال حاضر این گود نیازمند استحکام سازی است. در حال حاضر ما با یک گود پرخطر مواجه هستیم که دقیقا در کنار برج میلاد قرار دارد و بار برج بر روی این گود سنگینی می کند، به طوری که با اولین شکاف در گود، پایه های برج مقاومت خود را ازدست داده و برج به درون گودال 40 متری سقوط خواهد کرد و در خوش بینانه ترین حالت برج میلاد کج خواهد شد. هر اتفاقی برای این برج به معنای از دست رفتن حدودا 20 هزار خانه (به هزینه های زمان خود) در تهران با توجه به هزینه 500 میلیارد تومانی این برج خواهد بود. این برج با مخالفت های بسیار برای نشان دادن توان مهندسان کشور ساخته شد و در خال حاضر درآمد نسبتا بالایی را با جذب گردشگران نصیب تهران می کند؟ آیا وقت آن رسیده است که بار دیگر مهندسان دیگری توانایی بالای خود را نشان دهند و از 500 میلیارد تومان هزینه ساخت این برج و درواقع 20 هزار خانه دیگر در تهران چشم پوشی کرد؟