بازیافت آب در بازآفرینی ال کوزو

محلی که با عنوان «ال کوزو» شناخته می شود، منطقه متروکه بزرگی در کنار بخش قدیمی سخین (Cehegín) در موریکای اسپانیا بود. پس از یک طوفان بزرگ برف در دهه 1950، بسیاری از خانه های این محله ویران شده یا آسیب دیدند و فضای خالی بزرگ و شیب دار بر جای ماند. علاوه بر این، بخش قدیمی سخین خالی از باغ های قابل سکونتی بود که شهر بتواند از طریق آن ها نفس بکشد. طراحان آب باران و فاضلاب را از شبکه فوقانی منطقه جمع آوری کردند. آب باهدف تولید آب تمیز در امتداد یک شبکه آبگیر با گیاهان ساحلی در جریان است و آب به دست آمده برای آبیاری بقیه گیاهان در باغ استفاده شد. آن ها مسیر مطلوب را توسط رفت وآمد همسایگانی که سعی کرده بودند از این منطقه عبور کنند، پیدا کردند. با ردیابی مسیرهای مبتنی بر آن، خیابان ها هم در امتداد مسیرها با شیبی مناسب برای رفت وآمد همسایگان در نظر گرفته شد. رنگ سبز، کف پوش های سخت را پوشاند و سایه روشنی با ساختمان های مجاور ایجاد کرد. پیمانکاران و مقامات شهرداری توانستند از کارگرهای محلی برای انجام بسیاری از کارها استفاده کنند. حتی چند نفر از آن ها، ساکنان سابق خانه هایی بودند که در آن محله ویران شدند. آن ها یک ساختمان را در مسیر یک پیاده راه قراردادند. سقف این ساختمان در شبکه مسیرهای پارک قرار گرفت و ساختمان میزبان یک شرکت تجاری شد. به این ترتیب، با توجه به وضعیت کنونی شهر و منطقه، پارک قادر خواهد بود شغل جدید و آب بازیافتی که دو منبع مهم و کمیاب هستند را تولید کند. نتیجه باغی است که در آن آب فرآوری می شود و گیاهان بومی، جانوران را به آنجا جذب می کنند.