آب ها را در تهران جاری کنیم

چهارشنبه 3 آبان ماه، گردهمایی توسط دبیرخانه سلسله نشست ها و کارگاه های آب های تهران و با همکاری مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد در تالار خلیج فارس این مجموعه برگزار شد. این نشست در ادامه نشست های تخصصی آب های تهران با عنوان کلی «اگر آب ها را در تهران جاری کنیم…؟» و با محوریت «زیست بوم و طراحی محیطی؛ زندگی شهری و طبیعت گردی» است. دکتر سید محسن حبیبی استاد شهرسازی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه باید در طراحی هایمان از همه حواسمان استفاده کنیم، نسبت به کاربرد غلط تکنیک و فناوری در ساخت وسازهای شهری هشدار داد. این استاد دانشگاه تبدیل رودخانه به کانال و حرکت سریع و بی صدای آب در کانال را ازجمله کاربردهای غلط تکنیک در طراحی دانست که موجب محرومیت حس شنوایی مردم از صدای آب می شود. دکتر احمد اخلاصی بر دو عنصر زباله و سیاست به عنوان عناصری که در سرنوشت رود دره های تهران دخیل هستند نام برد. وی متذکر شد امروز مسئله آب برای ما از حیطه های فلسفی، زیبایی شناسی یا اسطوره شناسی عبور کرده و اهمیتی حیاتی پیداکرده و بودونبودمان به آن وابستگی دارد؛ لذا باید از برخوردهای سطحی و موضعی در خصوص مسئله آب پرهیز کنیم و کاملا ریشه ای به آن نگاه کنیم. او در ادامه سخنانشان بر استفاده از فناوری ها و تجربیات روز دنیا که در کشورهایی مانند استرالیا به کاررفته تأکید کرد. در ادامه ایرج اعتصام از پیشکسوتان معماری و شهرسازی و طراح پارک ملت تهران بر نقش بازآفرینی و بازچرخانی آب در مقیاس های مختلف تأکید کرد و گفت: حفظ گونه های گیاهی بومی از ویژگی های طراحی این پارک است و باید از تجربیات و مطالعاتی که قبلا درباره رود دره ها صورت گرفته استفاده کرد. مهندس میلانی رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران اظهار داشت: در بخش ایمنی، دیدگاه مهندسی تاکنون غالب بوده که لازم است این دیدگاه به دغدغه های خبرگان محیط زیست نزدیک شود تا اکولوژی و محیط زیست قربانی ایمنی نشود. محمد سالاری به طبیعت بیابانی ایران و اینکه تهران جزو شهرهای فلات مرکزی ایران است، گفت: شهرها با توسعه خود طبیعت را پس زده و انسان شهری از ابتدا مظاهر طبیعی را به عنوان تهدید قلمداد می کند و چون ازلحاظ ذهنی از طبیعت دور شده است به دنبال بدل های مصنوعی مظاهر طبیعی است. ایران رکورددار فرونشست در جهان محمد درویش، مدیر مستعفی دفتر مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست مجموعه آبی که از دامنه های جنوبی البرز می توانست عبور کند را معادل 3 زاینده رود تخمین زد و اظهار داشت: میزان نشست زمین در دشت شهریار 36 سانتی متر در سال است که 90 برابر استاندارد اتحادیه اروپاست و به علت فرونشست زمین، زلزله ای با شدت 5 ریشتر می تواند در تهران خرابی به اندازه 8 ریشتر ایجاد کند. درویش افزود: ظرفیت زیستی تهران بر اساس برآورد اکولوژیست ها 2.5 تا 3 میلیون نفر است که متأسفانه امروز 10 میلیون ساکن شب و 21 میلیون تردد در طول روز را در خود جای داده است. وی گفت: احداث سدهای متعدد و طرح های انتقال آب به تهران حلال مشکلات این شهر نیست بلکه برشدت آن می افزاید و موجب مهاجرت و پیچیده تر شدن مسائل آن می شود. به همین دلیل شاخص کیفیت زندگی در تهران در مقایسه با سایر شهرهای جهان بسیار پایین است و میانگین سنی فوت شدگان در بهشت زهرا 49.8 سال است. ده هزار میلیارد تومان از سرمایه کشور در ترافیک تهران از بین می رود. سه برابر بودجه ای که برای آموزش ایرانیان و 320 برابر هزینه ای که برای حفاظت محیط زیست هزینه می شود صرف درمان ایرانیان می شود. دکتر کارگر رئیس سابق مجموعه سعدآباد به نبود توجه به زمین و عمق زمین در ساخت وسازها و طرح های توسعه ای انتقاد کرد و گفت: باید همان طور که در شهرسازی مفهومی به نام خط آسمان وجود دارد و برای آن قواعدی در نظر گرفته می شود برای زیرزمین هم خط زمین در نظر گرفته شود؛ اما امروزه بناهای مختلف با گودبرداری های عمیق و ایجاد پی در زمین موجب بند آمدن جریان طبیعی آب های زیرزمینی می شوند. وی اطلس مال را ازجمله این پروژه ها اعلام کرد که با گودبرداری 45 متری موجب برهم خوردن جریان آب های منطقه نیاوران شده و حتی موجب فرونشست کاخ صاحبقرانیه هم شده بود.