مشکلات گردشگری در ایران

مشکلات و معضلات صنعت گردشگری کشور در 84 بند، از دیدگاه یک عضو انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی، فهرست شده است تا شاید به کار متولیان گردشگری کشور آید و سریع تر برای رفع آن ها اقدام شود. به گزارش پیام ساختمان، بیشتر مشکلات ذکرشده، به وضعیت نابسامان زیرساخت ها برمی گردد که همواره و در دوره های مختلف بارها به آن ها پرداخته شده است. این مشکلات و معضلات به این شرح است: 1- اصلاح تصور ذهنی گردشگران برای سفر به ایران (image building) 2 - فقدان شعارمحوری برای گردشگری کشور (Slogan) 3- فقدان نماد گردشگری کشور (Logo) 4- نبود برنامه ریزی مشخص برای حضور در نمایشگاه های بین المللی گردشگری 5- فقدان طرح جامع گردشگری کشور 6- نداشتن تقسیم بندی و بازارهای هدف گردشگری و تمرکز روی این بازارها در اقدامات ترویجی (Promotion) 7- حل نشدن موضوع لغو روادید برای گردشگران بازارهای هدف 8- تسهیل نکردن شرایط صدور روادید برای گردشگران خارجی و کاهش قیمت روادید، بخصوص برای شیعیان 9- حضور فعال نداشتن در رسانه های تصویری بین المللی (شبکه های پربیننده) 10- حضور غیرفعال در رسانه های شنیداری و نوشتاری بین المللی 11- نداشتن سایت چندزبانه ی گردشگری برای معرفی ایران 12- نبود اقلام تبلیغاتی مناسب (پوستر، بروشور، کاتالوگ و …) 13- حضور غیرفعال در اجلاس های بین المللی گردشگری و اجلاس های بین المللی منطقه ای سازمان جهانی جهانگردی 14- برگزار نکردن تورهای آشناسازی برای بازارهای هدف (Fam trip) 15- بی توجهی به گردشگری سلامت و درمانی در کشور 16- بی توجهی به گردشگری دریایی در کشور با توجه به سواحل شمال و جنوب کشور و جزایر زیبای ایران 17- بی توجهی به گردشگری طبیعت (اکو توریسم) با توجه به اقلیم های متفاوت و گونه های گیاهی و جانوری در کشور 18- بی توجهی به گردشگری مذهبی در کشور با توجه به وجود زیارتگاه های متعدد و مرقد (امام هشتم (ع)، حضرت معصومه (ع)، شاه چراغ) و سایر امامزاده ها و نبود امکان زیارت سهل برای شیعیان جهان 19- بی توجهی به گردشگری ورزشی در کشور اعم از برگزاری مسابقات و تورهای مشوقان ورزشی 20- بی توجهی به گردشگری عشایری و روستایی با توجه به وجود اقوام و طوایف مختلف در کشور و عدم توسعه ی روستاهای هدف گردشگری 21- نبود منابع انسانی متخصص در بخش گردشگری کشور اعم از دستگاه های دولتی و بخش خصوصی (ستاد و صف) 22- عدم استانداردسازی تأسیسات گردشگری اعم از هتل ها، دفاتر خدمات مسافرتی و تأسیسات بین راهی، رستوران ها و سایر بخش های وابسته 23- واگذار نکردن تسهیلات مناسب توسط بانک های عامل برای تأسیسات گردشگری 24- تعیین نکردن تکلیف بخشودگی مالیاتی برای تأسیسات گردشگری 25- بلاتکلیفی نحوه ی محاسبه مالیات بر ارزش افزوده در تأسیسات گردشگری 26- نداشتن نظارت بر تأسیسات گردشگری و پایین بودن کیفیت خدمات ارائه شده 27- نظارت نکردن بر پروژه های سرمایه گذاری و بررسی درصد پیشرفت کارها بر اساس تسهیلات دریافتی 28 – بوروکراسی شدید حاکم در رابطه با واگذاری مجوزهای تأسیسات گردشگری توسط سازمان میراث فرهنگی و سایر دستگاه های کشور (شهرداری ها، وزارت مسکن و راه و شهرسازی، وزارت نیرو و…) 29- واگذار نکردن تصدی گری های دولتی در رابطه با صدور مجوزها و نظارت های صنفی به بخش خصوصی 30- نداشتن تشکل های قوی صنفی و اتحادیه های مرتبط با صنعت گردشگری در بخش خصوصی 31- اختصاص ندادن بسته ی حمایتی از صنعت گردشگری در رابطه با هدفمند کردن یارانه ها 32 – تعیین نکردن تعرفه های ترجیحی درزمینهٔ انشعابات و هزینه های آب، برق، گاز و فاضلاب تأسیسات و مؤسسات گردشگری 33- کمبود هتل و اماکن اقامتی در محل های مورد بازدید گردشگران داخلی و خارجی و نبود آمایش سرزمینی مناسب برای توسعه زیرساخت ها 34- نداشتن تأسیسات بین راهی مناسب در بخش خدمات رفاهی گردشگران داخلی و خارجی 35- معضل کمبود سرویس های بهداشتی در مسیرهای بین راهی، شهرها و سراچه های گردشگری 36- نصب نکردن علائم مناسب در جاده های کشور و خصوصاً سراچه های گردشگری (به زبان های خارجی) 37- نبود علائم مناسب و راهنمایی گردشگران در شهرهای هدف بازار گردشگری (به زبان های خارجی) 38 – ضعف امکانات مناسب در سراچه های گردشگری، سرویس های بهداشتی، رستوران، فضای مناسب و استراحتگاه ها 39- نبود تابلوهای اطلاع رسانی، بروشور، دستگاه های صوتی مناسب، راهنمایان محلی مناسب در سراچه های گردشگری و موزه های کشور 40- نداشتن یادمان های مناسب در سراچه های گردشگری برای گردشگران (مولا، پوستر، با داشتن ویژگی سایت تاریخی و میراثی) 41- کمبود راهنمایان چندزبانه اعم از نیروی انسانی و یا دستگاه های مدرن برای توضیح ویژگی های آثار تاریخی و موزه ای (Multi Audio Facilities) 42- عدم همکاری مقامات شهری و پلیس در بعضی از شهرها برای ورود اتوبوس به سراچه های گردشگری و هتل ها 43- اصلاح مسیرها و تعمیر و نگهداری جاده ای منتهی به سراچه های گردشگری 44 – نامناسب بودن پایانه های مسافربری و ایستگاه های قطار، اتوبوس و هواپیما و نیاز به اصلاح پایانه های مسافری 45- کمبود ناوگان هوایی و ریلی مناسب بین شهرهای کشور برای انتقال گردشگران داخلی و خارجی 46- نبود پرواز مستقیم از شهرهای مبدأ هدف گردشگری به شهرهای مقصد گردشگری در ایران 47- بی توجهی به فرهنگ سفر گروهی در کشور 48- بی توجهی به آموزش سفر در سنین پایین «سفرهای گروهی دانش آموزی و دانشجویی» در سنین کودکی، نوجوانی و جوانی 49- کمبود محصولات متنوع توریستی برای گردشگران داخلی و خارجی 50- بی توجهی به همه زمانی، همه مانی و همگانی کردن سفر در کشور 51- بی توجهی به ارزان کردن سفر گروهی در کشور و بالا بودن هزینه های سفر در کشور به علت عدم توجه به گردشگری انبوه (Mass tourism) 52- ضعف در معرفی مناسب جاذبه های مختلف توریستی کشور اعم از تاریخی، فرهنگی و هنری، مذهبی و طبیعی 53- بی توجهی به گردشگری افراد بازنشسته باقیمت مناسب در کشور 54- سامان دهی نکردن قیمت خدمات تأسیسات و مؤسسات گردشگری در فصول مختلف بسته به بازار، عرضه و تقاضا 55- فرهنگ سازی نکردن برای برخورد با گردشگران خارجی و بومی سازی صنعت در کشور 56- نبود سیستم پذیرش کارت های اعتباری بین المللی در کشور اعم از هتل ها، فروشگاه ها، دفاتر خدمات مسافرت هوایی، مثل (…, MasterCard Visa) 57- نداشتن کیفیت بعضی از صنایع دستی و هنرهای سنتی موجود و قیمت های نامناسب این محصولات و بعضاً کلاه برداری از گردشگران خارجی 58- نظارت نکردن بر تولید صنایع دستی و عدم ارائه گواهی کیفیت کالای تولیدی توسط معاونت صنایع دستی (Quality certificate) 59- نداشتن مکانیزه مناسب برای انتقال ارز حاصل از برگزاری تورهای گردشگران خارجی 60- نبود مکانیزه مناسب برای اهدا جایزه ی صادراتی به دفاتر خدمات مسافرتی فعال در تورهای ورودی 61- حضور نداشتن هیئت گردشگری اعم از دولتی و خصوصی در گروه های مشترک دوجانبه و چندجانبه برای معرفی محصولات گردشگری ایران 62- دعوت نکردن از شخصیت های مهم بین المللی ازجمله هنرمندان و ورزشکاران برای معرفی بیشتر ایران 63- برگزار نشدن رویدادها و اتفاق هایی ای بزرگ در ایران برای جذب گردشگران 64- بی توجهی دولت به توسعه ی گردشگری داخلی خصوصاً تورهای انگیزشی برای کارکنان دولت و پرداخت یارانه توسط دولت و شرکت های بزرگ به کارکنان برای سفر 65- ضعف شدید گردشگری الکترونیکی در ایران 66- نبود امکانات مناسب برای بازدید مجازی از جاذبه های مختلف گردشگری در ایران اعم از سراچه ها، موزه ها و… 67- نبود تبلیغات مناسب برای توسعه گردشگری مناطق آزاد (کیش، قشم، چابهار و …) 68- بهره نبردن از شرایط سیاسی برای جذب گردشگران خارجی 69- نبود شرکت های عمده ی فروش تور و ارائه تسهیلات به این شرکت ها برای جذب گردشگران خارجی به صورت انبوه 70- برگزار نشدن فستیوال ها و جشنواره های مختلف در فصول و استان های مختلف که این امر می تواند به جذب گردشگران داخلی و خارجی منجر شود (ازجمله جشنواره ی غذا، لباس یا گل و گلاب) 71- فعال نبودن فراکسیون گردشگری مجلس و استفاده از آن ها برای کمک به تصویب طرح ها و لوایح مربوط به بخش گردشگری کشور 72- فعال نبودن ستاد تسهیلات سفرهای کشور و سایر دستگاه های مرتبط با صنعت گردشگری و بی توجهی به موضوع فراخشی بودن گردشگری در کشور