کامران دیبا

کامران دیبا آرشیتکت، برنامه ریز شهری و نقاش ایرانی در رشته معماری دانشگاه هاروارد بوستون تحصیل کرد. در سال 1964 در این رشته فارغ التحصیل شد و پس ازآن به مدت یک سال تحصیلات تکمیلی را در رشته جامعه شناسی ادامه داد. در سال 1966 به تهران بازگشت و یک سال بعد رئیس و طراح ارشد شرکت مهندسین مشاور “DAZ” شد.این شرکت در ایران پروژه های بزرگ و گوناگونی به انجام رسانید و به سرعت توسعه یافت به طوری که در سال 1977 صد و پنجاه پرسنل داشت. به گزارش پیام ساختمان، دیبا در ایران صرفاً در بخش دولتی فعالیت می کرد. وی به سنت های بومی و هم چنین نیازهای جامعه شهری مدرن و اثر متقابل انسان علاقه مند بود. پروژه نیمه تمام شهر جدید شوشتر (1974-80) در خوزستان که وی آرشیتکت و برنامه ریز آن بود بیشترین موفقیت خود را مرهون الگوهای ساختاری و گونه های ساختمانی سنتی است که دیبا مورداستفاده قرار داده است. وی این شیوه را جایگزین طراحی بر اساس الگوهای غربی که موردحمایت افراد بانفوذ و سردمداران بود جایگزین نمود. این شهر با ظرفیت جمعیتی بالغ بر 30000 نفر در راستای یک شاهراه اصلی ارتباطی طراحی شد. چهارراه ها میدان ها عمومی و محله های کوچک در اطراف آن شکل می گرفتند و وجود باغ ها و بازارها، زندگی اجتماعی را تقویت می کرد. بناهای آجری شاعرانه کامران دیبا، معماری شاخصی را خلق می کند که زیبا و باشکوه است. از دیگر کارهای شاخص وی در ایران شامل چندین ساختمان در دانشگاه جندی شاپور (1976-8) است. اما بنایی که شاید شناخته شده ترین اثر وی باشد موزه هنرهای معاصر تهران (1976) است که با سقف های نیم هلالی اش یادآور بادگیرهای سنتی خاورمیانه است. وی مؤسس و اولین مدیر موزه بود. دیبا به عنوان مشاور و برنامه ریز شهری در وزارت مسکن و توسعه شهری ایران خدمت کرد. هم چنین دفتر وی طرح جامعی برای برخی شهرها ارائه داد که ازجمله مهم ترین آن می توان به بندر خرمشهر در خلیج فارس اشاره کرد. جایی که وی با طراح یونانی A.Doxias که در بخش خصوصی فعالیت می کرد همکاری کرد. وی در سال 1977 ایران را به قصد زندگی در پاریس و واشنگتن دی سی ترک کرد تا به صورت شخصی کار کند. پروژه های وی شامل طرح های خانه سازی در ویرجینیا و طرح توسعه هتل ها در اسپانیاست. وی در سال 1977 به عنوان منتقد با دانشگاه کرنل» همکاری کرد. دیبا به عنوان یک نقاش چندین نمایشگاه انفرادی در ایران بر پا کرد. وی هم چنین گردآورنده و واسطه فروش آثار نقاشی معاصر غرب بود. موزه هنرهای معاصر تهران استخر - کاستا دل سول اسپانیا 2006 فرهنگسرای نیاوران تهران 1970-78 دانشگاه شهید چمران اهواز-جندی شاپور-1968 ویلای اسپارتینا - مالاگا، اسپانیا - 1994 پارک شفق (باغ یوسف آباد)