مدیریت آب در اقتصاد سبز

امنیت آب اولین رکن اقتصاد سبز است که پایداری منابع آن تنها در گرو مدیریت یکپارچه منابع آب است. مدیریت یکپارچه منابع آب منجر می شود تا استفاده مناسب از منابع به عمل آمده، از حداکثر ظرفیت منابع به خوبی استفاده شود و دسترسی جامعه به آب به طور عادلانه ای مهیا شود. به گزارش پیام ساختمان، الزامات اساسی اقتصاد سبز این است که غذا، آب و انرژی برای همه فراهم شود، نیازمندی هایی که به واسطه تغییرات اقلیمی و کاربری اراضی به چالش کشیده شده است و تأثیر کلیدی آن، تأمین نامناسب منابع آب و ناپایداری این منابع است. امنیت آب، تمام ابعاد سلامت و رفاه انسان را زیر سؤال می برد و برای تولید غذا و انرژی نیازی اساسی است. اقتصاد سبز بدون کنترل دقیق و بسیار کارآمد از این منابع گرانبها بی معنی به نظر می رسد. آب نقطه ورود عملی برای ایجاد راه حل های یکپارچه برای چالش های آب، انرژی و غذا است. مدیریت یکپارچه منابع آب (IWRM) یک فرآیند اثبات شده برای بهینه سازی نیازهای اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی است و نقطه شروع منطقی برای ایجاد، اجرا و مدیریت اقتصاد سبز مقاوم در برابر اقلیم را فراهم می کند. این نکات در کنفرانس آکسفورد امنیت آب» و کنفرانس بن در سال 2011، با عنوان پیوند آب، انرژی و امنیت غذایی: راه حل برای یک اقتصاد سبز مورد اشاره قرار گرفت. کنفرانس امنیت آب-انرژی-غذا: چالش های جدید و راه حل های جدید برای مدیریت آب» برگزار شده توسط پروژه سیستم آب جهانی (GWSP)، موسسه بین المللی توسعه پایدار (IISD) و اداره ملی هوا و فضا (ناسا) در وینیپگ، کانادا، در ماه مه 2012، برگزار شد و این پیام های کلیدی را تقویت کرد و به سه عامل کلیدی اشاره مستقیم کرد: تعیین اهداف آب عملی است، زیرا گزارش های اخیر هزاره نشان می دهد اهداف توسعه در گرو دسترسی بهینه به آب است. سایر اهداف کلیدی آب مربوط به عرضه، کیفیت، استفاده و انعطاف پذیری در برابر تغییرات اقلیمی اکنون باید با سرمایه گذاری مناسب در استانداردها و مبتنی بر ارائه مشاوره سیستماتیک و منسجم به دولت ها در زمینه برنامه ریزی و مدیریت پیگیری شود. در این زمینه ارزیابی منابع حیاتی زمینی بسیار با اهمیت است. جریان آب با مرزهای سیاسی مطابقت ندارد و به همین دلیل مدل های حکومتی سنتی را به چالش می کشد. در نتیجه مدل های نوین و کلیدی حکمرانی چند مرحله ای برای مشارکت های جدید جهت تامین امنیت آب و انرژی ضرروی می باشد. علاوه بر این، موافقت نامه های علمی و مشاهدات آب اغلب می تواند پایه ای برای مشارکت های جدید ایجاد کند که در نتیجه برای رسیدگی به ابعاد سیاسی امنیت آب توسعه یابد. همکاری در مدیریت کامل یکپارچه آب با احترام به الگوهای منحصر به فرد فرهنگی و تاریخی منابع انسانی، اعتماد را ایجاد می کند و بنابراین نقطه عطفی برای ایجاد صلح بین المللی است و باید در اولویت سیاست ها قرار گیرد. اقتصاد سبز چشم انداز یک اقتصاد جهانی پایدار است. این اقتصاد احتمالا از طریق اقتصادهای بیو اکونومیکی که انرژی های تجدید پذیر، فیبر و مواد شیمیایی را برای صنعت تامین می کنند، تکامل خواهد یافت و در انتها اقتصاد بازارهای ملی را تغییر خواهد داد. مدیریت نوین آب جهت ایجاد تعادل و بهینه سازی جریان خدمات اکوسیستم و تقویت مناطق آسیب دیده در محیط زیست، حیاتی خواهد بود. پروژه Bioeconomy Lake Winnipeg نشان می دهد چگونه مدیریت نوین آب می تواند چرخه های هیدرولوژیکی و مواد مغذی را پیوند دهد، مواد تجدید پذیر را برای صنعت تولید کند و منجر به سود گیری از اکوسیستم و افزایش امنیت غذایی شود. مدیریت یکپارچه آب و زمین که به تولید منافع عمومی و خصوصی منجر می شود، برای کاهش آثار و هماهنگی با تغییرات اقلیمی، مهمترین عامل حیاتی در اقتصاد سبز است. قدرت مدیریت یکپارچه آب دستور کار 21 (موافقت شده در UNCED در سال 1992) به طور صریح از استفاده منابع طبیعی برای عدالت اجتماعی، توسعه اقتصادی و محیط زیست پایدار، حمایت می کند. مدیریت جامع منابع آب (IWRM) مجموعه ای از اصول را ارائه می دهد که به عملی شدن دستور کار 21 کمک می کند. این دستور کار به چالش های کلیدی مربوط به مدیریت و دسترسی آب کمک می کند تا با بهره گیری از سه جنبه مهم، منابع آب را مدیریت کنیم. این سه جنبه شامل موارد زیر است: افزایش کارایی جهت استفاده حداکثری از منابع عدالت در تخصیص آب در گروه های اجتماعی و اقتصادی مختلف پایداری زیست محیطی این اصول اذعان می کنند که آب یک کالای عمومی است که ارزش های اجتماعی و اقتصادی دارد و مدیریت مناسب آب نیازمند چشم انداز جامع و همچنین مشارکت مصرف کنندگان در سطوح مختلف است. رویکرد مدیریت یکپارچه به صراحت با سیستم های مدیریت متداول و کسل کننده آب را به چالش می کشد و بر تصمیم گیری هماهنگ در میان بخش ها و در مقیاس های مختلف تأکید دارد. IWRM به خودی خود یک هدف نیست، بلکه وسیله ای برای دستیابی به سه هدف استراتژیک است. در حال حاضر راه حل های واضح و صریح وجود ندارد، اما تجربه نشان می دهد که مدیریت آب مناسب شامل: سرمایه گذاری مناسب در زیرساخت؛ یک محیط زیست توانمند و قوی؛ نقشهای نهادی روشن و قدرتمند؛ و استفاده موثر از ابزارهای مدیریتی و فنی است. در حال حاضر تعداد نمونه های کاربرد موثر این اصول رو به افزایش است. به رغم مشکلی که در هنگام اجرای این رویکرد بوجود آمده است، 84 کشور از 133 شرکت کننده در یک نظرسنجی سازمان ملل متحد، برنامه های IWRM را با اثرات قابل توجهی در توسعه و شیوه های مدیریت آب، توسعه داده اند. ارتباط امنیت آب و اقتصاد سبز امنیت آب و اقتصاد سبز پیوندی قدرتمند دارند. اولاً، آب، بر خلاف هر گونه منابع طبیعی دیگر، به هر جنبه ای از جامعه و محیط زیست مربوط می شود و برای رفاه ما ضروری است. آب در تمام جنبه های مدیریت منابع طبیعی برای رشد فراگیر و پایدار، در انرژی و سایر فعالیت های تولیدی و در حفظ اکوسیستم هایی که همه چیز بستگی به آن ها دارد، ماده ای بنیادی است. دوماً، مدیریت مناسب آب به بکار گیری رویکرد مدیریت یکپارچه بستگی دارد. مشارکت جهانی آب (GWP) با سایر کشورها، سالهاست که از کشورها حمایت کرده است تا یک رویکرد IWRM را اتخاذ کنند. این رویکرد به طور روزافزونی به عنوان یک ستون رشد سبز دیده می شود. رویکرد غیر یکپارچه به رشد سبز منجر نخواهد شد. برای مثال، هنگامی که پوشش جنگل در یک حوضه آبخیز از بین می رود، ارزش چوب و هزینه برداشت چوب است که به طورکلی در تجزیه وتحلیل اقتصادی به آن پرداخته شده است، نه آب پاکیزه ای که دیگر توسط حوضه آبخیز تولید نمی شود، یا کربنی که دیگر توسط درختان ترسیب نمی شود. امنیت آب را نمی توان بدون رویکرد رشد سبز روشن تر در توسعه اقتصادی به دست آورد؛ زیرا امنیت آب و اقتصاد سبز هم افزایی و همبستگی دارند.