معماری الگوریتمیک

معماری چهارراه دانشهاست. از آنجا که شامل طراحی می شود، در جستجوی خلاقیت است و از آنجا که برای ساخته شدن نیاز به فناوری دارد مرتبط با دانش و در جستجوی نوآوری های علمی. گاهی جستجوی خلاقیت زیباشناسانه، آن را به سمت تولید هر چه بیشتر زیبایی سوق داده و از تکنولوژی به نفع آن سود برده است و گاهی خود تکنولوژی را به عامل زیبایی تبدیل کرده و در گسترش سمبلیک آن کوشیده است. به گزارش پیام ساختمان، معماری الگوریتمیک نیز از زمان پیدایی تا کنون در هر دو زمینه خلاقیت های فرمی – فضایی و نوآوری های تکنولوژیکی فعالیت کرده است: اصول و ویژگی هایی همچون استفاده از سطوح نرم و سیال، ریز شدن این سطوح به قطعات متشابه ولی غیر همسان، تغییرات تدریجی فرم ها و قطعات، انطباق پذیری و پاسخگو بودن معماری و اجزا آن به شرایط درونی و بیرونی پروژه و نظایر اینها، شعارهای اصلی رفتارهای فرمی – فضایی معماری الگوریتمیک است حال آنکه تمایل به استفاده از تکنولوژی های پیشرفته طراحی و ساخت، حوزه های جدیدی از نوآوری را فراهم آورده است. تمرکز بر این حوزه های جدید، منطق تکنولوژی را از حد امکاناتی برای ساخت فراتر برده، به زیرساخت های اساسی معماری هدایت می کند و ارزش ها و کیفیت های نقد و طراحی را فراهم می نماید. شاید این اندازه گرایش به فناوری در معماری الگوریتمیک از نقد آن به دوران معماری پست مدرن و جریان های هم عصر آن شکل گرفته باشد. معماری پست مدرنیزم، دیکانستراکشن ، فولدینگ و .. با گرایش بسیار به سمت محتوای تئوریک و مفهوم (concept) در معماری، به شدت رسالت و نقش معمار را به عنوان شاعر فضاها تعریف نمودند. معمار که اندیشمندی در جهان هستی بود، از مجرای مطالعات فلسفی، تاریخی به ارائه کانسپت های مفهومی می پرداخت و اثر معماری را همچون محتوایی هنری – اجتماعی و ورای یک مجموعه از فضاها جهت زیستن، به جهانیان ارائه می کرد. شاید فقط معماران های تک واکوتک و جریان معماری پایدار بودند که ویژگی های رفتار فیزیکی ساختمان و مواد و انرژی آن را هم تراز کیفیت های مفهومی – زیباشناختی ساختمان جلوه دادند و از این منظر نیز به ستایش تکنولوژی در آثار خود پرداختند. این جریان با ارائه بحث های نظری متعدد در خصوص پایداری ساختمان و اهمیت کیفیت های فیزیکی و رفتاری آن، گفتمانی را در معماری مطرح کرد که به کم رنگ تر شدن گفتمان تئوریک- مفهوم گرای معماری منجر شده و ارزش های جدیدی را در فضای طراحی و نقد معماری جایگزین می کند. معماری الگوریتم ، معماری و تکنولوژِی معماری الگوریتمیک که با امکانات متعدد طراحی و ساخت دیجیتال در عرصه های نرم افزاری و سخت افزاری شروع به طرح گفتمان جدیدی در معماری نمود از این خلأ موجود در فضای تئوریک معماری سود جسته است و ضمن ارائه روش های نوین در طراحی و ساخت معماری، به پر کردن این خلأ تئوریک نیز می پردازد. اینجاست که نرم افزارهای طراحی پارامتریک، روش های ساخت دیجیتال، ابزارهای نوین طراحی و بهینه سازی، ماشین های مدل سازی و ساخت و امکانات فزاینده عرصه معماری دیجیتال نه تنها به ارائه روش های جدیدی در طراحی معماری پرداخته اند، بلکه عرصه های تئوریک و مفهومی معماری، عرصه های نقد معماری و کیفیت های زیباشناختی آن را نیز تعریف می نمایند. به همین علت نیز جستجوی نوآوری در معماری در تعریف جدیدی از تعاملات این فضا شکل می گیرد. زمانی که عرصه های پست مدرنیستی و زیباشناختی قرن بیستمی دیگر تنها مسیرهای تولید نوآوری معماری نیستند، معماری الگوریتمیک از امکانات و ابزارهای خود برای تولید خلاقیت جدید و متناسب با زمان و مکان خود بهره می برد؛ اما این عرصه های نوین خلاقیت چه هستند؟