معماری سنتی در لباسی مدرن

می خواهم فضای روشنی باشد، فضایی که در آن صبحانه خوردن بچسبد." این دو جمله چکیده ی خواسته ی کارفرما برای طراحی و دکوراسیون داخلی کافه ی جدید خود بود. از آنجا که خوردن صبحانه در فرهنگ ما یک امر خانگی محسوب می شود، تلاش طراح ارشد بر این اساس بود تا محیط کافه از عناصر فرمی مشابه خانه برخوردار باشد و فضایی دلنشین را برای کاربر فراهم کند، با ما همراه باشید تا با هم به گوشه و کنار این پروژه منحصر به فرد سری بزنیم و با جزییات طراحی داخلی آن بیشتر آشنا شویم.

از زبان معمار:از آنجا که خوردن صبحانه در فرهنگ ما یک امر خانگی محسوب می شود، تلاش کردیم تا محیط کافه از عناصر فرمی مشابه خانه برخوردار باشد. هنوز خوردن صبحانه در کافی شاپ یا به طور کلی بیرون از خانه امری مجلل به حساب می آید.

لذا لازم بود اصلی ترین فرم آشنای مورد استفاده برای فضایی مجلل یعنی طاق را در ذهن کاربر بازسازی می کردیم.برای دستیابی به این امر تصمیمم گرفتیم، طاق را به خطوط اصلی تشکیل دهنده ی آن تقلیل دهیم تا فرمی جدید و مقرون به صرفه از لحاظ اقتصادی پدید آید.

در روند طراحی کافه ما پس از تفکیک عملکردی فضای آشپزخانه و نشیمن با سالنی یکدست مواجه بودیم، این سالن یکدست مشکلاتی را به همراه داشت، از جمله اینکه برای میزها هیچ حریمی وجود نداشت.

با توجه به حساسیت های اداره ی اماکن نمی توانستیم برای ایجاد این حریم از حائلی استفاده کنیم که دید بیرون به درون را مختل کند.

در طراحی داخلی کافه تصمیم بر آن شد که از سازه ای شفاف استفاده کنیم، سازه ای که پاسخگوی همه نیاز های ما باشد، از جمله ایجاد حریم حسی برای هر نشیمن، مختل نکردن دید بیرون به درون و رفع خواسته ی کارفرما مبنی بر چیدمان میزها در فضای بیرونی، در واقع با حضور طاق های درونی در بیرون، مالکیت حسی پیاده رو تقویت شده است. همچنین طاق های بیرونی امکان ایجاد سایبان های مشبک را برای کنترل نور فراهم آورده اند.

اما آنچه که در طراحی کافه حائز اهمیت است، بخش بزرگی از حیات کافه ها متعلق به عصر و شب است. ما می دانستیم که جداره ی نورگیر فضای این کافه غربی است. پس، غروب و شاعرانگی آن می توانست تاثیر مثبتی روی فضا بگذارد، تنها کافی بود که با فیلتر کردن نور غربی از مزاحمت آن جلوگیری کنیم.